28 February 2011

 

ΚΡΑΣΙ


απόψε που σαν τόσους άλλους, μέθυσα
στα πολιτικά συνθήματα
και στο κρασί,
γύρισα χρόνια πίσω.

σου είχα έρθει παιδί ακόμα, ξένος, αδέξιος.
ήταν η εποχή
που φοβόμουνα σχεδόν να χαμογελάω.
ήθελα νάμαι σοβαρός, μεγάλος, όπως πρέπει.
χαμένος κόπος,
εδώ πέρα κόσμοι ολόκληροι άλλαξαν.

ήσουν όμορφη, είχες θερμή ματιά,
κι ένα στόμα που δεν ήταν για ρομαντικούς ποιητές.
από κείνει τη μέρα μούγινε κρασί η σκέψη σου.

κρασί
κρασί

κι όμως εδώ μέσα πονάει.
θέλει μαστίγιο η υπομονή, δώδεκα
μέρες έχω μετρημένες,
απ τη σιωπή της Στερεάς
στο ερωτικό τραγούδι των νησιών,
Θεσσαλία!



ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

εσύ γράφεις, γράφεις εσύ.
κι εγώ άτονα κοιτάζω το λόφο με τα σπίτια
με τα σπίτια.

και με προσπάθεια σκέφτομαι
να είχαμε κει ένα σπίτι κρυφό.
κρυφό.



ΚΥΝΙΣΜΟΣ

κι άλλο ποίημα;

ναί γιατί δεν ξεχωρίζω πια
πού η ποίηση, πού η ζωή
και κάθε μου λέξη γίνεται ποιητικός λόγος.

γιατί έχασα το μέτρο
έχασα τους ρυθμούς
των συνανθρώπων στην καθημερινότητα,
και η ποίηση χτυπάει παντού!

γιατί είδα με μάτια άλλα τα σπίτια και τα βουνά
και είδα πως
κάθαρση μεγάλη είναι αναγκαία πια
και πιο αγνό από την ποίηση, τί υπάρχει;
για παιδιά, μή μου πεις:
μεγαλώνουν και χαλάν,
συνουσιάζονται ψυχρά για χρήμα.
η ποίηση δεν εξαγοράζεται.

κι άλλο ποίημα, λοιπόν.
για να είναι πιο υποφερτό το διάστημα
που δεν θα γράφω και δεν θα διαβάζω
τα γραμμένα.



ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

μια στάλα ελπίδα
μια στάλα θαλασσόνερο
μια γωνιά στον ήλιο
και μια ελιά.
οι παλαιές φιλοδοξίες έγιναν πολύ ανθρώπινες.

δεν θα μπούμε στην Πόλη σαν θριαμβευτές.
ταπεινή περιήγηση μάς επιφυλάσσεται
- μελαγχολία -
στην Πύλη του Ρωμανού,
προσκύνημα
στην αφ’ υψηλού Αγιά Σοφιά,
σε συνοικίες Ελλήνων
όπου σπάνια πια τα ελληνικά των αυτοκρατόρων.

συγκατάβαση καλοσυνάτη ο άλλοτε εχθρός.
αλλά το ρήμαγμα ψυχών δεν επουλώνεται,
η άπτερη νίκη δραπέτευσε.

αν και,
μια σταγόνα, μια σταγόνα ελπίδα...

No comments:

Post a Comment