Παρασκευή και 13 (Παρίσι 13.11.2015)

Εκκρηκτικό το μίγμα: 
Ισχυρά νεοαποικιακά συμφέροντα, θρησκευτική μισαλλοδοξία, ραγδαία δημογραφική εξέλιξη με παράλληλη εξαθλίωση ολόκληρων κοινωνιών, μετακινήσεις πληθυσμών, άφθονα όπλα... 
Είναι σχεδόν ανεξήγητο πώς είναι τόσο λίγα τα μεγάλα κρούσματα τυφλής βίας. 
Η γενεά μας μπήκε σ' έναν πόλεμο όπου θα είναι πολύ περισσότερα τα ανύποπτα άμαχα κι εν πολλοίς αθώα θύματα από τους πάνοπλους στρατιώτες. 
Δημοκρατία και δικαιοσύνη σταδιακά παραμερίζονται.
Κλαίω τα καημένα τα παιδιά μας, κι εγγόνια...

Η μεγάλη εξαπάτηση

Χρειάστηκε να περάσουν 6 χρόνια ύφεση, 6 χρόνια μνημόνια, 6 χρόνια τρόικα, 6 χρόνια υποσχέσεις, 6 χρόνια ψεύδη, 6 χρόνια εκβιασμοί, 6 χρόνια περικοπές εισοδήματος, 6 χρόνια άδικης (κι αντισυνταγματικής) φορολόγησης, και μόλις 17 ώρες εντατικής "διαπραγμάτευσης", συν 2 εκλογικές αναμετρήσεις με φαλκιδευμένο σύστημα, που οδήγησε σε πλασματικές πλειοψηφίες στη Βουλή, για να αντιληφτούμε το εξαρχής αυτονόητο:

- πως Βρυξέλλες και Βερολίνο είναι διεθνώς νομιμοποιημένα άντρα ληστών,
- πως η ευρωπαϊκή ένωση ενώνει τους έχοντες κι εκμεταλλεύεται άγρια τους μη έχοντες,
- πως το ευρώ εξυπηρετεί μόνο την οικονομία των ισχυρών,
- πως αλληλεγγύη δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από τον τίτλο ενός πολωνικού συνδικάτου,
- πως δημοκρατία επικράτησε να λέγεται η τέχνη της εξαπάτησης των πολλών,
- πως η ατιμωρησία ενθαρρύνει το βιασμό των θεσμών, το βιασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας,
- πως κλπ... κλπ...

Ο Σεφέρης είπε λόγια σοφά για το πόσο εύκολα μια διεφθαρμένη εξουσία μπορεί να επιβάλει ανώμαλες πολιτικές λύσεις, αλλά και για τα δεινά που συχνά συνοδεύουν την έξοδο απ αυτή την ανωμαλία. Διαίσθηση των ποιητών...

Πολύ φοβάμαι πως το τέλος των μνημονίων θα γραφεί στο Γουδί. Κάθαρση χωρίς παρηγοριά, θα συλλογιζόταν ο ποιητής, γιατί η έξοδος θα συνοδεύεται από δύσμοιρες απώλειες...

Καλά κρατούν οι αλυσίδες...

Κοντά στην πόρτα που οδηγεί στο καθιστικό μας, κρέμεται αυτό το μικρό, χαρούμενο, πολύχρωμο κεραμεικό δημιούργημα:

Μετά τα αποτελέσματα των χτεσινών εκλογών, σκέφτομαι πως θα ήταν φρόνιμο να επέμβω στην εικόνα και να αφαιρέσω το στοιχείο που δεν ταιριάζει πια στις μέρες (μήνες; χρόνια;) που βρίσκονται μπροστά μας:

Πώς αλλιώς να νιώθω, ζώντας σε μια κοινωνία όπου η κυβέρνηση με το μόλις 39,2% των ψήφων επί συνόλου φηφισάντων μόλις 56,5% (δηλαδή με την υποστήριξη του... 22% του ενήλικου πληθυσμού) θριαμβολογεί για "καθαρή εντολή", για "καθαρή πλειοψηφία", για "δικαίωση", κι άλλα ηχηρά...

Ελληνική δημοκρατία, το πάντα επίκαιρο σύντομο ανέκδοτο.

Μεταμορφώσεις...

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

της Βόρειας Θάλασσας χώρες,

με καρδιά πετούμενη

παράτησα

για την Ελλάδα του ήλιου,

για τους Έλληνες Έλληνες!

της Βόρειας Θάλασσας λαούς,

μαζί και το δικό μου προσφιλή

– ως τότε προσφιλή – λαό,

με νέο φρόνημα, φιλότιμο,

αποτάχτηκα

για την Ελλάδα των αιώνων!

κι Έλληνας πια κατ’ εκλογή,

σήμερα,

ούτε της Βόρειας Θάλασσας

τις άλλοτε Φιλέλληνες υπερήφανες φυλές,

ούτε εδώ Έλλήνων ταγών ανάστημα

διακρίνω πια, αναγνωρίζω, άξια…

Αγία Βαρβάρα (2)

Η Αγία Βαρβάρα, όπου νάναι, θα επισκεφτεί τον Άγιο Σάββα.
Πάντα με τιμές αρχηγού κράτους, δηλαδή με δημόσια δαπάνη (αυτά που πληρώνουμε όλοι μας, έστω με 100 δόσεις).
Πολύφερνη νύφη, δεν λέω. Αλλά γιατί μόνο εκεί, στο κεντρικό αντικαρκινικό; Τί θα πούν οι Άγιοι Ανάργυροι, άνδρες κι αυτοί και γιατροί, σύμφωνα με την παράδοση...
Και γιατί μόνο σε αντικαρκινικό η σεπτή επίσκεψη, παρακαλώ;

Κάτι ήξερε ο αυτοκράτορας Λέων Γ'.
Κάτι μας ετοιμάζουν οι σημερινοί εικονολάτρες άρχοντες της πολιτικής.
Κάνα θαύμα;

(Πάντως είναι προς τιμή του Υπουργού Υγείας ότι η διαδρομή που θα ακολουθήσει το "ιερό λείψανο" δεν προβλέπει στάση στο Οφθαλμιατρείο...).

Αγία Βαρβάρα !

Σήμερα, στα καλά καθούμενα, ενισχύθηκε σημαντικά η διαπραγματευτική μας ομάδα στο Brussels Group και στους "θεσμούς". Προστέθηκε βαρύ πυροβολικό!

Ο λόγος για την... Αγία Βαρβάρα, το "ιερό" λείψανο της οποίας βρίσκεται πια κοντά μας, σε ομώνυμη εκκλησία του ομώνυμου δήμου...
Μεταφέρθηκε εκεί, μαθαίνουμε, με τιμές αρχηγού κράτους!

Ξαναγινόμαστε Βυζάντιο σιγά-σιγά. Πολύ αδύναμος, θα σκέφτηκαν μερικοί, ένας "άθεος" (;) πρωθυπουργός απέναντι σε μια Χριστιανική (;) Ευρώπη. Μόνο ο καλός... θεός της Ελλάδας θα σώσει την κατάσταση. Στα γόνατα, λοιπόν, ραγιάδες!

Και μην ξεχνάτε, βγαίνοντας από την εκκλησία, τον οβολό σας "υπέρ..."

Καλό καλοκαίρι !

Εγκαίρως, δύο μέρες πριν την Πρωτομαγιά, η άσπρη μας τριανταφυλλιά φροντίσε να μας καταπλήξει με ωραιότατα άσπρα τριαντάφυλλα! Βάλσαμο στο ψυχικό τραύμα μιας ανύπαρκτης άνοιξης, μιας χρονιάς όπου από το χειμώνα μπήκαμε στο καλοκαίρι απότομα...

Έπιασε επιτέλους η ευχή "καλό καλοκαίρι". 

Το Γενάρη αρκετές φορές τρώγαμε έξω στην ηλιόλουστη βεράντα μας. Χρειάστηκε να περάσει το Πάσχα για να μπορέσουμε να στρώνουμε ξανά το μεγάλο τραπέζι κάτω από την τέντα. Για πρωινό, ούτε λόγος ακόμα.  

Πρωτομαγιά σήμερα και μεγάλος ο πειρασμός να κόψουμε ένα-δυό τριαντάφυλλα για το καθιερωμένο στεφάνι. Αλλά όχι! Θα περιοριστούμε στα αγριολούλουδα που θα βρούμε στο δρόμο μας. Το Δάσος έχει λίγο απ' όλα... 

Αγνώριστη - από αρχές Μαρτίου - η αμυγδαλιά μας! Έδεσε καρπούς. Το πίσω μας παράθυρο έγινε ένας φυσικός πράσινος πίνακας. 

Οι νωθρές μέρες δεν γυρίζουν πίσω. Όσο ανεβαίνει ο ήλιος, χαμογελάμε και κάνουμε σχέδια. Καλό καλοκαίρι!

60 χρόνια από κείνη την 1η Απριλίου 1955...

... που ξεκίνησε ο οργανωμένος ένοπλος αγώνας για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Πολλές ελπίδες, πολλές θυσίες, πολλές φάσεις, πολλές απογοητεύσεις.
Από την απαίτηση για ένωση, καταντήσαμε να αναζητούμε "λύση", να εκλιπαρούμε στήριξη. Ο Μακάριος, από το ευκταίο γρήγορα έφτασε στο εφικτό. Και μετά το 1974 τραυματίστηκε καίρια η εδαφική ενότητα...

Η επίσημη Ελλάδα ποτέ δεν στήριξε έμπρακτα, ολόψυχα, στρατιωτικά τη "μακρινή" Κύπρο, με φωτεινή εξαίρεση την περίοδο που στάθμευε στο νησί η ελληνική μεραρχία (1964-67). Αν είχε μείνει, δεν θα προχωρούσε η διχοτόμηση. Σταδιακά, με την πάροδο και την κόπωση του χρόνου, θα αδειάζαν οι θύλακες των Τουρκοκυπρίων, θα μειονόταν σιγά-σιγά ο πληθυσμός τους (Όπως μειωμένος είναι και στις μέρες μας. Πολύ μεγάλο μέρος του σημερινού "τουρκοκυπριακού" πληθυσμού αποτελείται από εποίκους. Ακούγεται ότι οι γνήσιοι Τουρκοκύπριοι είναι μειοψηφία πια στα κατεχόμενα εδάφη. Πολλοί μετανάστευσαν στην Αγγλία) και θα μιλούσαμε πια ξεκάθαρα για τουρκοκυπριακή μειονότητα, με αρκετά λιγότερο από το 18% που ήταν το 1960.

Αλλά με τα "ΑΝ' δεν γράφεται η ιστορία.

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα συγκλίνουν στο ότι η αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας το 1967 (με χουντικό εντολή, φυσικά) ήταν το πραγματικό σημείο καμπής στα τόσα χρόνια που δεν λύνεται το "Κυπριακό". Σημείο καμπής αρνητικό για τους Έλληνες, καταλύτης για την ενίσχυση της τουρκικής επιρροής.

Από μειονότητα οι Τουρκοκύπριοι έγιναν "σύνοικον" στοιχείο. Η κοινοτική τους αυτονομία, αποδεκτή έως το 1963, εξελίχτηκε σε απαίτηση για ομοσπονδία, αργότερα σε δίζωνική ομοσπονδία, χαλαρή ομοσπονδία, συνομοσπονδία, και ποιός ξέρει τί επιφυλλάσσει το μέλλον...

Υπομονή...

Τί θα λέγαν για το 2015 οι ήρωες του 1955-60 που θυσιάστηκαν;

Η ανεπιθύμητη ποικιλία μιας εποχής

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για τους πρόσφατους βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας, πάνω στα αγάλματα του Παλαμά και της Κυβέλης. Ως συνήθως ανέτρεξα πρώτα στην ιστορία κι έπεσα πάνω στις Ερμοκοπίδες, κατόρθωμα (;) μιας παρέας γύρω από τον Αλκιβιάδη (;)
Έφτασα γρήγορα στο Μεγάλο Αλέξανδρο. Στα αρνητικά δηλαδή του βίου του και τις καταστροφές στη διάρκεια της δοξασμένης εκστρατείας του.
Αρκετά αργότερα στο χρόνο (στον τέταρτο και πέμπτο αιώνα μΧ) είδα - και βλέπουμε σήμερα ακόμα - τη μανία των νεοφώτιστων Χριστιανών πάνω στα αρχαία αγάλματα, με τους κλασικούς πια ακρωτηριασμούς.
Χώρια τα τόσα μάρμαρα που έγιναν ασβέστης.
Το έχουν οι Έλληνες στα γονίδια, σκέφτηκα.

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για τον ενδοσχολικό κατατρεγμό. Αρκετοί προτιμούν φυσικά να μιλάνε για bullying, όταν μπορούμε μια χαρά να το πούμε: παίδεμα, θυματοποίηση, κατατρεγμό, καψώνι (ενδοσχολικό ή μη)... Άντε, το καψώνι να το κρατήσουμε για τα εντός στρατοπέδου, όπου φωλιάζει, όπως φαίνεται, από πολύ παλαιά. 

Το έχουν οι Έλληνες στα γονίδια, σκέφτηκα. 

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για την αυξανόμενη διγλωσσία της κυβέρνησης, κάτι για τους κινδύνους που σε περιμένουν στη γωνιά όταν θέλεις να ασκείς διεθνή διπλωματία με στελέχη χωρίς σχετικές περγαμηνές, υψηλή λογιστική χωρίς έσοδα (και χωρίς ανάπτυξη) και σοβαρό νομοθετικό έργο χωρίς προηγούμενη προσεκτική ανάγνωση/εξέταση από κάθε δυνατή σκοπιά.
Αφήνω κατά μέρος τη σταδιακή υποχώρηση από το σαφές (;) προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος που ήδη κυβερνά.

Το έχουν οι Έλληνες στα γονίδια, σκέφτηκα. Συνηθισμένοι από παλαιά σε τέτοιου είδους απογοητεύσεις.

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για το αεροπλάνο που οδηγήθηκε σκόπιμα σε θανατερή πτώση σε μια πλαγιά των Άλπεων. Ψυχοπαθολογική περίπτωση ο συγκυβερνήτης, λένε. Σώνει και καλά να παρασύρει στο θάνατο άλλους 149 ανθρώπους, που δεν τού έφταιξαν σε τίποτα.
Κι επειδή ήταν Γερμανός, άθελα ταξιδεύει ο νους σε άλλες εποχές. Γερμανός (Αυστριακός) δεν ήταν ο Hitler που, πριν αυτοκτονήσει τελικά, παρέσυρε στο θάνατο - πολλές φορές και σε φρικτό θάνατο - ατέλειωτα εκατομμύρια ανθρώπους, που δεν τού έφταιξαν σε τίποτα;
Κάτι ξέρουν στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Κάντανο...
Κακώς κάνω τέτοιες σκέψεις, αλλά μένει ένα ψήγμα υποψίας: λες να το έχουν στα γονίδιά τους οι Γερμανοί;

Υπερβολές! Εννοείται.

(Λαθρο)μεταναστευτική πολιτική

Ελληνική μεταναστευτική πολιτική είναι ένα σύντομο, τρίλεκτο ανέκδοτο.
Ένα ανέκδοτο που σηκώνει όμως τόμους ολόκληρους αναλύσεων. Αναλύσεις και μη-λύσεις που καλύπτουν ιστορικά ήδη ένα τέταρτο του αιώνα.

Δεν πρόκειται να αναλύσω τίποτα. Καταγράφω μόνο μερικές σκέψεις που θα μπορούσαν να είναι και λύσεις. Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος, άρα αφελής...

1.
Για τους μη μουσουλμάνους πρόσφυγες από Συρία και Ιράκ: δικαίως αναζητούν άσυλο. Να τους φιλοξενήσουμε. Προσωρινά, και βλέπουμε.

2.
Για τους μουσουλμάνους πρόσφυγες από Ιράκ, Συρία και Λιβύη: Με το πρώτο αεροπλάνο πίσω στη χώρα τους. Αν για πρακτικούς λόγους δεν γίνεται αυτό, τότε κράτηση και καθημερινή οκτάωρη εργασία προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Μέχρι να τους έρθει η διάθεση να γυρίσουν ή να φύγουν για αλλού.
Γιατί αυτή η διάκριση προς μουσουλμάνους, θα με ρωτήσετε.
Αν δεχτούμε πως πρόκειται για ανθρώπους που δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στο δίκαιο του θεού, αντί το δίκαιο μιας ελεύθερης κοινωνίας, δεν βλέπω το λόγο να τους φιλοξενήσουμε κιόλας, πέρα από ένα διάστημα μερικών ημερών.

3.
Για τους μουσουλμάνους (λαθρο)μετανάστες από διάφορες άλλες χώρες: εδώ δεν πρόκειται για πρόσφυγες αλλά, κυρίως, για διερχόμενους με προορισμό την "πλούσια" Βόρεια και Βορειοδυτική Ευρώπη. Στο πρώτο αεροπλάνο λοιπόν και πίσω στην πατρίδα τους. Αν οι οικείες πρεσβείες δεν συνεργάζονται (πχ για τυχόν αναγκαία έγγραφα ταξιδιού), εφαρμόζουμε την περίπτωση 2.

Θα μού πείτε: οι Έλληνες θα χάσουν τη φήμη ότι είναι λαός φιλόξενος.
Είναι φιλοξενία με την κλασική έννοια η φιλοξενία που παρέχεται αναγκαστικά;

Και μια πονηρή ερώτηση: οι "πλούσιες" ευρωπαϊκές χώρες, οχυρωμένες πίσω από τις διατάξεις Schengen κλπ. ΔΕΝ δέχονται τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Γιατί πρέπει λοιπόν εμείς να τους δεχτούμε και να τους κρατήσουμε;...

Όψιμος προπομπός

Δεν πάνε πολλές μέρες - 23 Φεβρουαρίου ήταν όταν τράβηξα την παραπάνω φωτογραφία από το πίσω μπαλκόνι μας προς τους κήπους των γειτόνων. Η αμυγδαλιά μας ακόμα φοβισμένη. Μερικά μπουμπούκια ανοιχτά σαν δοκιμαστικά, σαν δείγμα ότι είναι ζωντανό το δένδρο.

Όλα τα χρόνια αυτό γίνεται: η αμυγδαλιά μας περιμένει υπομονετικά να περάσουν τα κρύα. Τότε μόνο ανθίζει όταν φαίνεται να είναι εξασφαλισμένη η απρόσκοπτη ανθοφορία, να έχουν ξυπνήσει για καλά οι μέλισσες.

Τύπου Texas η αμυγδαλιά. Λες να μην έχει, από μακρινό ένστικτο φυτικό, εμπιστοσύνη στις αττικές αλκυονίδες μέρες;...

Σήμερα όμως, 3 Μαρτίου, κοιτάξτε κόσμε διαφορά! Η θέα προς τους γείτονες γεννάει μελωδίες! Άνοιξη! Ας το πιστέψουμε, επιτέλους!

Τράβηξα τις δύο φωτογραφίες με προσοχή, σε σχετική ακινήσία. Πολλές οι μέλισσες, μην τις ενοχλούμε στην κορυφαία στιγμή τους, της γονιμοποίησης...

Γερμανική Ευρώπη

Από τότε που οι Γερμανοί ανέκτησαν μια ενιαία κρατική οντότητα, το όραμα μιας γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη δεν τους αφήνει να ησυχάσουν. Δοκίμασαν να υλοποιήσουν το στόχο τους το 1914, και παρά λίγο να πετύχουν.

Με τίμημα κάπου 16 εκατομμύρια νεκρούς.

Το καλοκαίρι του 1940 η Γερμανική Ευρώπη ήταν γεγονός! Τουλάχιστο στο στρατιωτικό επίπεδο. Η αλαζονεία όμως του ναζιστικού καθεστώτος μεγέθυνε υπέρμετρα το αίσθημα του αήττητου και, όπως είναι φυσικό, κατέληξε στην ήττα και σε μεγαλύτερη ακόμα καταστροφή.

Με τίμημα τετραπλάσιο του 1914-18.

Μορφωμένος λαός, ας το παραδεχτούμε, με ευρηματικό μυαλό και πειθαρχία οι Γερμανοί. Επικίνδυνοι όταν νιώθουν πως κατέχουν την ισχύ. Γιατί τότε, ποιος ξέρει ποια ένστικτα τούς ωθούν σε βάναυση επιμονή στην αρχή, στα άκρα αργότερα, σε ανείπωτη τραγωδία για κατάληξη. Η σημερινή γερμανική ισχύς είναι οικονομική. Εύκολα αυτή η ισχύς μετουσιώνεται σε άλλες μορφές επιβολής. Φοβάμαι ότι θα υπάρξει τρίτη και φαρμακερή απόπειρα...

Βρυξέλλες, Φλεβάρης 2015

Οι Ευρωπαίοι "εταίροι" θα έχουν σκυλομετανιώσει που έριξαν τα τελευταία χρόνια τόσα δισεκατομμύρια στο σύγχρονο πίθο των Δαναϊδων που λέγεται Ελλάδα.

Εμείς πάλι, θα έχουμε κάθε λόγο να λυπόμαστε που δεν γυρίσαμε στη Δραχμή το 2010, όταν τα συναλλαγματικά αποθέματα (τα τότε διαθέσιμα σε Ευρώ) ήταν ακόμα υψηλά και τα μνημόνια ακόμα ένα απλό προσχέδιο.

5 χρόνια χαμένα.
5 χρόνια λάθος οικονομική πολιτική.
5 χρόνια κοινωνική αποδόμηση.
5 χρόνια εσωτερική υποτίμηση ΧΩΡΙΣ τα οφέλη που λογικά συνεπάγεται αυτή η υποτίμηση.

Θα έχει η σημερινή κυβέρνηση το σθένος, και το όραμα, να ξεφύγει από τον κλοιό;
Αμφιβάλλω. Παραμένει πολύ ισχυρό το περίφημο "ανήκομεν εις την Δύσιν". Ισχυρή δηλαδή η στρεβλή ερμηνία του ρήματος. Ισχυρή η ψευδαίσθηση πως θα μας "βοηθήσουν" στο τέλος...

Χειμώνας εκδικητικός !

Πέρασε ένας μήνας από την ηλιόχαρη ανάρτησή μου του μεσημεριανού τραπεζιού στη βεράντα μας. Τότε ήταν, θα λέγαμε, η καρδιά του χειμώνα. Αλλά ο αττικός ήλιος τα διόρθωνε ολα...
Σήμερα το πρωί όμως:

Αντί εδέσματα, ΠΑΓΟΣ στο τραπέζι. Χιόνι στις πλάκες. Ποτισμένες με χιόνι οι γλάστρες. Από δω πέρασε εκδικητικός χειμώνας, σκέφτομαι. Τουρτουρίζω, βγάζοντας φωτογραφίες.

Χιόνι, φυσικά, και στο γιούκα. Διαβάζω με ανακούφιση πως το γιούκα είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό. Αύριο-μεθαύριο θα έχουμε ξεχάσει το σπάνιο θέαμα και το κρύο, που δεν τιμά καθόλου το φημισμένο ήπιο αττικό κλίμα...

Τώρα, το αν θα αντέξουν τα λεμόνια, είναι άλλο ζήτημα. Λογικά δεν θα έχουμε απώλειες. Αν ατυχήσουμε και δεν τρώμα φέτος λεμόνια δικής μας παραγωγής, υπάρχει και η λαϊκή κάθε Πέμπτη.

Πήγα να ρίξω μια ματιά στο πίσω παράθυρο. Λίγο το χιόνι στο τεράστιο πεύκο. Προλαβε ο αέρας και τα τίναξε όλα. Πάνω δεξιά, το χιονισμένο Ποικίλο Όρος.

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, βγαίνει ο ήλιος. Εύγε! Άντε, πέρασε κι αυτό...

Τάδε έφη Πάπας Ρώμης...

"Να μην κοροϊδεύουμε τη θρησκεία του αλλουνού. Να μην προκαλούμε."

Μεθοδεύεται, δυστυχώς πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι υποπτευόμουνα, και φαντάζομαι σε παγκόσμια κλίμακα, το σταδιακό ροκάνισμα της ελευθερίας έκφρασης που είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Με άμεση αφορμή τη δολοφονία των Γάλλων συντακτών του Charlie Hebdo, και με τη βαρύνουσα γνώμη ενός πάπα, θα τεθούν σε κίνηση μια σειρά κανονιστικών ρυθμίσεων κι απαγορεύσεων που θα ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ, λίγο στην αρχή, αυστηρότερα με μελλοντικές "αφορμές", δικαιώματα που είχαμε συνηθίσει να θεωρούμε δεδομένα - τουλάχιστο στο λεγόμενο δυτικό κόσμο.

Για άλλη μια φορά τα ιερατεία διεκδικούν ενεργά το προβάδισμα στην εξελικτική πορεία της κοινωνίας. Ζόφος.

Δεν είμαστε όλοι Charlie...

Νιώθω λύπη για τους σκοτωμούς, συμπάσχω με τις ορφανεμένες οικογένειες, προβληματίζομαι με τον κύκλο αίματος που διαβλέπω να επεκτείνεται, και στενοχωριέμαι για τα αστυνομικά μέτρα που με τον ένα ή άλλο τρόπο θα περιορίζουν όλο και περισσότερο τις ατομικές και άλλες ελευθερίες...

Αλλά με τους υπεύθυνους συντάκτες του περιοδικού, όχι, δεν μπορώ να δηλώσω πνευματική ταύτιση. 

Κοιτάζοντας ορισμένα από τα σχεδιάσματά τους, αισθάνομαι πως η σάτιρα είχε φτάσει πολύ κοντά στη γελοιοποίηση και στην προσβολή. Δεν περιμένω από Γάλλους να ασκούνται στο λεπτό βρετανικό χιούμορ, αλλά μήπως η επιθετική σάτιρα ξεπέρασε τη στοιχειώδη ευπρέπεια σε ορισμένες εκδόσεις; Μήπως "πήγαν γυρεύοντας;"

Δεν πιστεύω σε θεούς ή δαίμονες. Σέβομαι όμως, με συγκατάβαση μάλλον, καμιά φορά και με μαχητική διάθεση αντιπαράθεσης, τα "πιστεύω" των άλλων. Διαπιστώνω πως κάθε θρησκεία έχει ορίσει κάποια "ιερά και όσια". Δεν βλέπω την ανάγκη να τα σατιρίσω με ανοίκειο τρόπο. Εδώ δεν φέρνουν αποτέλεσμα τα λογικά επιχειρήματα, με τη σάτιρα θα αλλάξουν συμπεριφορά οι φανατικοί;...

Μην επικαλείσθε τον Αριστοφάνη. Αυτός σατίριζε καμώματα ιερωμένων της δικής του θρησκείας.

Σκοτωμοί στο όνομα του θεού. Η υπέρτατη άρνηση της ανθρώπινης φύσης. Σκοτάδι απλώνεται...

2015 και ήλιος !

Μα τί ανάποδη περίοδος "γιορτών" ήταν αυτή !
Χριστούγεννα με ελάχιστα πατροπαράδοτα κάλαντα.
Προκήρυξη εκλογών (εδώ, μάλιστα, άξιζε ένα ζήτω).
Βαρυχειμωνιά! Βροχές και χιόνια!
Σκοτωμοί στα τυφλά, αλλά και στοχευμένα, στο όνομα ενός "θεού".
Ξηρός για επιδόρπιο.

Σήμερα 11 Ιανουαρίου είπα να τα ξεχάσω όλα και να απολαμβάνω τον ήλιο.
Έστρωσα για μεσημεριανό έξω, στη βεράντα. Στη ζεστασιά του ήλιου μια χαρά!
Κριθαράκι με μπόλικο τυρί (μυζήθρα και γραβιέρα), αλλά και σάλτσα από κοκκινιστό (το κρέας για τη σύζυγο, εγώ επιμένω χορτοφαγικά).
Πλούσια χωριάτικη σαλάτα - εδώ δεν χρειάζονται συστάσεις...
Και λίγη πατατοσαλάτα, υπόλοιπο τραπεζώματος των γιορτών.
Κρασί κόκκινο Νεμέας. Χύμα. Μην πάει ο νους σας σε επώνυμες σπατάλες.
Για επιδόρπιο; Οι τελευταίοι κουραμπιέδες και μελομακάρονα.
Δείτε:

Επανήρθαμε σε γνώριμους ρυθμούς. Σε οικείες εικόνες.
Του χρόνου καλύτερα!

2015

Μπροστά σ' ένα καινούργιο χρόνο βαρύ από επιθυμίες κι ευχές, τί άλλο να ευχηθώ από την ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ όλων των ευχών κι επιθυμιών... 

Και νάναι τα χρόνια πολλά και καλά !