28 March 2015

Η ανεπιθύμητη ποικιλία μιας εποχής

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για τους πρόσφατους βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας, πάνω στα αγάλματα του Παλαμά και της Κυβέλης. Ως συνήθως ανέτρεξα πρώτα στην ιστορία κι έπεσα πάνω στις Ερμοκοπίδες, κατόρθωμα (;) μιας παρέας γύρω από τον Αλκιβιάδη (;)
Έφτασα γρήγορα στο Μεγάλο Αλέξανδρο. Στα αρνητικά δηλαδή του βίου του και τις καταστροφές στη διάρκεια της δοξασμένης εκστρατείας του.
Αρκετά αργότερα στο χρόνο (στον τέταρτο και πέμπτο αιώνα μΧ) είδα - και βλέπουμε σήμερα ακόμα - τη μανία των νεοφώτιστων Χριστιανών πάνω στα αρχαία αγάλματα, με τους κλασικούς πια ακρωτηριασμούς.
Χώρια τα τόσα μάρμαρα που έγιναν ασβέστης.
Το έχουν οι Έλληνες στα γονίδια, σκέφτηκα.

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για τον ενδοσχολικό κατατρεγμό. Αρκετοί προτιμούν φυσικά να μιλάνε για bullying, όταν μπορούμε μια χαρά να το πούμε: παίδεμα, θυματοποίηση, κατατρεγμό, καψώνι (ενδοσχολικό ή μη)... Άντε, το καψώνι να το κρατήσουμε για τα εντός στρατοπέδου, όπου φωλιάζει, όπως φαίνεται, από πολύ παλαιά. 
Το έχουν οι Έλληνες στα γονίδια, σκέφτηκα. 

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για την αυξανόμενη διγλωσσία της κυβέρνησης, κάτι για τους κινδύνους που σε περιμένουν στη γωνιά όταν θέλεις να ασκείς διεθνή διπλωματία με στελέχη χωρίς σχετικές περγαμηνές, υψηλή λογιστική χωρίς έσοδα (και χωρίς ανάπτυξη) και σοβαρό νομοθετικό έργο χωρίς προηγούμενη προσεκτική ανάγνωση/εξέταση από κάθε δυνατή σκοπιά.
Αφήνω κατά μέρος τη σταδιακή υποχώρηση από το σαφές (;) προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος που ήδη κυβερνά.
Το έχουν οι Έλληνες στα γονίδια, σκέφτηκα. Συνηθισμένοι από παλαιά σε τέτοιου είδους απογοητεύσεις.

Μέρες τώρα κάτι ήθελα να σχολιάσω, να αναρτήσω...

Κάτι για το αεροπλάνο που οδηγήθηκε σκόπιμα σε θανατερή πτώση σε μια πλαγιά των Άλπεων. Ψυχοπαθολογική περίπτωση ο συγκυβερνήτης, λένε. Σώνει και καλά να παρασύρει στο θάνατο άλλους 149 ανθρώπους, που δεν τού έφταιξαν σε τίποτα.
Κι επειδή ήταν Γερμανός, άθελα ταξιδεύει ο νους σε άλλες εποχές. Γερμανός (Αυστριακός) δεν ήταν ο Hitler που, πριν αυτοκτονήσει τελικά, παρέσυρε στο θάνατο - πολλές φορές και σε φρικτό θάνατο - ατέλειωτα εκατομμύρια ανθρώπους, που δεν τού έφταιξαν σε τίποτα;
Κάτι ξέρουν στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Κάντανο...
Κακώς κάνω τέτοιες σκέψεις, αλλά μένει ένα ψήγμα υποψίας: λες να το έχουν στα γονίδιά τους οι Γερμανοί;

Υπερβολές! Εννοείται.

05 March 2015

(Λαθρο)μεταναστευτική πολιτική

Ελληνική μεταναστευτική πολιτική είναι ένα σύντομο, τρίλεκτο ανέκδοτο.
Ένα ανέκδοτο που σηκώνει όμως τόμους ολόκληρους αναλύσεων. Αναλύσεις και μη-λύσεις που καλύπτουν ιστορικά ήδη ένα τέταρτο του αιώνα.

Δεν πρόκειται να αναλύσω τίποτα. Καταγράφω μόνο μερικές σκέψεις που θα μπορούσαν να είναι και λύσεις. Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος, άρα αφελής...

1.
Για τους μη μουσουλμάνους πρόσφυγες από Συρία και Ιράκ: δικαίως αναζητούν άσυλο. Να τους φιλοξενήσουμε. Προσωρινά, και βλέπουμε.

2.
Για τους μουσουλμάνους πρόσφυγες από Ιράκ, Συρία και Λιβύη: Με το πρώτο αεροπλάνο πίσω στη χώρα τους. Αν για πρακτικούς λόγους δεν γίνεται αυτό, τότε κράτηση και καθημερινή οκτάωρη εργασία προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Μέχρι να τους έρθει η διάθεση να γυρίσουν ή να φύγουν για αλλού.
Γιατί αυτή η διάκριση προς μουσουλμάνους, θα με ρωτήσετε.
Αν δεχτούμε πως πρόκειται για ανθρώπους που δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στο δίκαιο του θεού, αντί το δίκαιο μιας ελεύθερης κοινωνίας, δεν βλέπω το λόγο να τους φιλοξενήσουμε κιόλας, πέρα από ένα διάστημα μερικών ημερών.

3.
Για τους μουσουλμάνους (λαθρο)μετανάστες από διάφορες άλλες χώρες: εδώ δεν πρόκειται για πρόσφυγες αλλά, κυρίως, για διερχόμενους με προορισμό την "πλούσια" Βόρεια και Βορειοδυτική Ευρώπη. Στο πρώτο αεροπλάνο λοιπόν και πίσω στην πατρίδα τους. Αν οι οικείες πρεσβείες δεν συνεργάζονται (πχ για τυχόν αναγκαία έγγραφα ταξιδιού), εφαρμόζουμε την περίπτωση 2.

Θα μού πείτε: οι Έλληνες θα χάσουν τη φήμη ότι είναι λαός φιλόξενος.
Είναι φιλοξενία με την κλασική έννοια η φιλοξενία που παρέχεται αναγκαστικά;

Και μια πονηρή ερώτηση: οι "πλούσιες" ευρωπαϊκές χώρες, οχυρωμένες πίσω από τις διατάξεις Schengen κλπ. ΔΕΝ δέχονται τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Γιατί πρέπει λοιπόν εμείς να τους δεχτούμε και να τους κρατήσουμε;...



03 March 2015

Όψιμος προπομπός

Δεν πάνε πολλές μέρες - 23 Φεβρουαρίου ήταν όταν τράβηξα την παραπάνω φωτογραφία από το πίσω μπαλκόνι μας προς τους κήπους των γειτόνων. Η αμυγδαλιά μας ακόμα φοβισμένη. Μερικά μπουμπούκια ανοιχτά σαν δοκιμαστικά, σαν δείγμα ότι είναι ζωντανό το δένδρο.

Όλα τα χρόνια αυτό γίνεται: η αμυγδαλιά μας περιμένει υπομονετικά να περάσουν τα κρύα. Τότε μόνο ανθίζει όταν φαίνεται να είναι εξασφαλισμένη η απρόσκοπτη ανθοφορία, να έχουν ξυπνήσει για καλά οι μέλισσες.

Τύπου Texas η αμυγδαλιά. Λες να μην έχει, από μακρινό ένστικτο φυτικό, εμπιστοσύνη στις αττικές αλκυονίδες μέρες;...

Σήμερα όμως, 3 Μαρτίου, κοιτάξτε κόσμε διαφορά! Η θέα προς τους γείτονες γεννάει μελωδίες! Άνοιξη! Ας το πιστέψουμε, επιτέλους!

Τράβηξα τις δύο φωτογραφίες με προσοχή, σε σχετική ακινήσία. Πολλές οι μέλισσες, μην τις ενοχλούμε στην κορυφαία στιγμή τους, της γονιμοποίησης...