30 March 2014

...και καλό καλοκαίρι !



Έσκασε το πρώτο τριαντάφυλλο φέτος.
Από καμιά δωδεκάδα τριανταφυλλιές στη βεράντα μας, αρκετές μικρές χαρές περιμένουμε στο εξής. Σε διάφορα χρώματα.
Τελείωσαν τα ψέματα, καλό καλοκαίρι!

 

27 March 2014

Ημέρα θεάτρου

Σε πάρα πολλές γλώσσες η ελληνική λέξη "θέατρο" είναι η από παλαιά καθιερωμένη λέξη που δηλώνει τη ζωντανή συνεκτική παράσταση και τον ίδιο το χώρο.
Ημέρα λοιπόν αφιερωμένη στο θέατρο, αφορμή να αναρτήσω δύο ποιήματα που έχουν σχέση, το ένα με την παράσταση, το άλλο με το χώρο...
Λίγο απαισιόδοξα τα πράγματα και στις δύο περιπτώσεις.


ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
 
κι αν τον οίστρο σου εκφράζεις χορεύοντας
σε παράσταση κλειστή
μπροστά σε χίλιους θεατές μια μαύρη μάζα,
είσαι ηθοποιός.
 
κι αν τον οίστρο σου εκφράζεις χορεύοντας
στα θέατρα του ήλιου
μπροστά σ’ εμένα, ή σε λίγους άλλους,
ηθοποιός μεγάλος.
 
κι αν τον οίστρο σου εκφράζεις χορεύοντας
αδρά, όπου νάναι κατ’ εντολή,
αλλά με τη σκέψη σου αλλού,
είσαι ένα ανδρείκελο της εποχής, τίποτ’ άλλο.
 
κι αν τον οίστρο σου εκφράζεις χορεύοντας
σ’ ερημικό προαύλιο ναού, στο φως της Κυριακής,
με τη μουσική του τραγουδιού σου μόνο,
σε γνώριμο ρυθμό,
είσαι θεός, αλλά δεν με πείθεις.
 
θέλεις δεν θέλεις, η θέληση δεν αρκεί,
ο χορός δεν αρκεί,
το χάδι δεν αρκεί
 
όταν θρυμματίζεται ο καθρέφτης...




ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ
 
αν έμεινε ξύλινο το θέατρο, φταίμε εμείς.
σε κάποια παράσταση, του χρόνου,
οι σαν κόκκαλα κερκίδες θα τρίζουν
ενοχλητικά για θεατές και ηθοποιούς μαζί.
κι αργότερα πολύ
θα σαπίσουν και θα σπάσουν
αθόρυβα.
θα έχει αδειάσει η χώρα
και οι παραστάσεις θα έχουν ξεχαστεί...

 

25 March 2014

Ευαγγελισμού εξάρσεις...

Μέρα γιορτινή, κι ας μην είναι η διάθεση...
Νωπά ακόμα σχολικά βιβλία. Η ανάμνηση κάποιων συγκινήσεων...
Εδώ πρέπει ένα ποίημα μαχητικό, σκέφτηκα, και διαβάζοντάς το, ελάχιστα τα στοιχεία μιας "νικηφόρου μάχης". Γενεά προς γενεά αφήνουμε υποθήκη αίματος.


ΕΞΑΡΣΕΙΣ
 
εύκολα χάσαμε τις χώρες μας, τις δύσκολες πατρίδες.
εύκολα είπαμε, δεν βαριέσαι,
θα μπούμε στην Πόλη,
θα δούμε τη Σμύρνη ξανά
με το βλέμμα του κατακτητή,
με τη συνείδηση των Ιώνων.
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θα απλωθούμε.
 
και τα παιδιά μας με μάτια μεγάλα
τους χάρτες χαράζουν,
στα μέτρα των εξάρσεων
των εξάρσεών μας
με αίμα μέλλοντος,
πορείες, χάρτες χαράζουν.

 

21 March 2014

Ημέρα εναντίον του ρατσισμού


ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ
 
και ρώτησε το παιδί, μελαχρινό, με το βιβλίο ανοιχτό:
για μας τους πρόσφυγες,
ποιά είναι η πατρίδα;
…..

ανοιχτό το βιβλίο,
ανοιχτό το παράθυρο.
μια γωνιά του Παρθενώνα φτηνή διακόσμηση στον τοίχο.
 
και η καρδιά μας ακόμα κλειστή.



Το μοναδικό, όσο θυμάμαι, ποίημα που έγραψα με θέμα τους μετανάστες. Ποίημα μικρό αλλά με νόημα μεστό, νομίζω. Μετανάστευση και ρατσισμός, δύο έννοιες άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους. Παιδιά τα κυριότερα θύματα...

Σημειώνω - έχει ειδική σημασία - ότι στο ποίημα γίνεται λόγος για πρόσφυγες.

Έχω εκφράσει κατά καιρούς τη θέση μου για τους λαθρομετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα: να γυρίσουν πίσω στη χώρα τους και να δουλεύουν εκεί για προκοπή. Η πολύ διαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα ωφελεί κοινωνίες που έχουν πιεστική ανάγκη για συμπληρωματική φτηνή εργατική δύναμη και διαθέτουν ευρύτερο ζωτικό χώρο για εγκατάσταση επιπλέον πληθυσμών. Η Ελλάδα, παρά την αφαίμαξη των δικών της μεταναστευτικών ρευμάτων του παρελθόντος και τη σημερινή επιδείνωση της δημογραφικής εξέλιξης, δεν προορίζεται ούτε σαν χώρα ούτε σαν κοινωνία να συντηρεί νέους πληθυσμούς μεταναστών.
 

20 March 2014

Ημέρα ποίησης

Για την αυριανή ημέρα της ποίησης, ποιο ποίημα να αναρτήσω;
Η να έγραφα κάτι καινούργιο, κάτι στοχαστικό;
Το παρακάτω ποίημα σκοπό έχει να συγκινήσει. Συνοψίζει με λόγο πολύ απλό αυτό που κάθε νέος άνθρωπος - κάθε νέος πατέρας - προσδοκά, όχι τόσο από το ίδιο το μικρό ακόμα παιδί του, όσο από την εξέλιξη των πραγμάτων στον κόσμο...
Δεν λείπει και η μορφή της μητέρας από το στίχο.


ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
 
για το μικρό μου γιο
φιλοδοξία έχω μιά:
να υπερβαίνει τις προσδοκίες μου όλες,
να μ’ επισκιάζει σε όλα
και να μου δίνει πάντα τις αναλαμπές
των ανεπανάληπτων και τρελών δικών μου χρόνων
με τα νειάτα του.
 
του μικρού γιου μου
εύχομαι τύχη αγαθή, μοναδικές στιγμές να ζήσει.
κι αν είναι να χαλάσει για χάρη του
ο παλαιός μας κόσμος όλος, ας είναι:
θα το ξαναχτίσει όπως θέλει εκείνος.
 
από το μικρό μου γιο γυρεύω
ένα χαμόγελο, μόνο ένα χαμόγελο
- όλα τα άλλα είναι περίπλοκα πολύ,
ας μην του γίνουν βάρος –
κάθε πρωί ένα χαμόγελό του θάναι το παν,
ένα χαμόγελο
σαν της μητέρας του…

 

06 March 2014

Αμυγδαλιά η συνεπέστατη



Είναι όψιμη, τύπου Texas.
Δεν μας προδίδει ποτέ (μακάρι να της έμοιαζαν οι Αμερικανοί πολιτικοί...). Δεν ζητάει κανενός είδους πρωτεία και δεν θέλει να πάει χαμένη μια πρώιμη ανθοφορία με το κρύο στη μέση του χειμώνα.
Τις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου αρχίζει δειλά να ανθίζει. Μετά από 2-3 μέρες παίρνει θάρρος και η εικόνα της στο πίσω παράθυρο μεταμορφώνεται σε τραγούδι της άνοιξης!


Λίγη υπομονή. Δεν είναι μακριά το αττικό καλοκαίρι.
 

02 March 2014

Ασκός του Αιόλου ;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, συνεπικουρούμενη από τις ΗΠΑ, άνοιξε στην Ανατολική Ευρώπη μια χαραμάδα στον καλά κλεισμένο ασκό του Αιόλου.

Μια χαραμάδα, που εύκολα μπορεί να κλείσει πάλι αν επικρατήσει φρόνηση. Ή που εύκολα μπορεί να ανοίξει περισσότερο αν οι υπερφίαλοι ηγετίσκοι της Δύσης επιμείνουν σε μια επιθετική - οικονομική, προς το παρόν - πολιτική. Και στις δύο περιπτώσεις, σε βάθος χρόνου χαμένες θα είναι οι εμπλεκόμενες ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως η Γερμανία, που πιστεύει ότι οι "αρετές" της γερμανικής φυλής κάποτε θα υπερισχύσουν και δικαιούται να είναι ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη. Λάθος ανάγνωση της ιστορίας...

Για την Ελλάδα προτείνω: απεμπλοκή, όσο γίνεται.