Εν αναμονή του 2014 - Oudejaarsavond...

Σε όσους αναγνώστες του ιστολογίου, εύχομαι από καρδιά τα καλύτερα για το νέο χρόνο!
Μ' έναν Αλεξανδρινό (ή Αλεξανδριανό όπως το λένε στη Θεσσαλία) για ομορφιά και καλή τύχη!

Aan de lezers van dit blog wens ik van harte het allerbeste in het nieuwe jaar!
 

Πολυτεχνείου επικαιρότητα...

Η μέρα το θέλει... 
Στις 25 Μαρτίου 2011 και πάλι στις 8 Μαϊου 2011 είχα αναρτήσει το παρακάτω ποίημα για τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Ξανά και μέσα στο 2012 με αφορμή την επέτειο. 
Επίκαιρο, νομίζω, και φέτος: 

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

σαράντα χρόνια!

και η Αθήνα ξαναζεί για ένα απόγευμα

με αφηρημένα γέλια

το θυμό εκείνης της νύχτας.

σαράντα χρόνια!

μάθαμε να ξεχνάμε πως η δική μας ανοχή

σκότωσε εφήβους μαθητές, σκότωσε

και σήμερα ακόμα τόσους άλλους.

είναι η σημερινή πορεία αναγνώριση της δειλίας μας,

τότε που μερικοί νέοι άνοιξαν την πληγή,

γνωρίζοντας πως με τα λόγια τ’ άγια της λευτεριάς

αίμα θα ρέει, και ίσως αίμα πολύ,

και ίσως το αίμα του διπλανού…

ποιό παλικάρι νοιαζόταν για τον εαυτό του

εκείνη την ώρα;

έτσι κι όσοι έπεσαν από σφαίρα αδερφού...

και σήμερα μας λευτέρωσαν δέκα δρόμους της Αθήνας

για πανελλήνια πορεία.

το Πολυτεχνείο μεγάλωσε

μεγαλώνει, οδηγεί!

για ένα απόγευμα κυριαρχεί.

ένα απόγευμα ξεχνάμε την ανοχή μας

στην πόλη του Αρμοδίου και του Αριστογείτονος. 

(... κι όσοι έτυχαν να διαβάσουν τις παλαιότερες αναρτήσεις θα έχουν διαπιστώσει ότι άλλαξαν μερικές λέξεις του ποιήματος. Όχι η ουσία φυσικά...)

Το επόμενο ποίημα δεν έχει σχέση με τη σημερινή επέτειο.
Το έγραψα σε εποχή που σε λίγο θα τη λέμε ειδυλλιακή, σε αντιδιαστολή με τα τελευταία ζοφερά χρόνια που ζούμε σαν κοινωνία. Δεν μπορούσα τότε να φανταστώ, και δεν θα ήθελα με τίποτα τότε να προβλέψω, σαν μάντης κακών, ότι το ποίημα που περιγράφει ένα πραγματικό φυσικό γεγονός, θα έφτανε στις μέρες μας να αντικαθρεφτίζει την απελπιστική κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας μας...

ΣΕΙΣΜΟΣ

τόσα σύννεφα στον ουρανό της γειτονιάς μας!

τόση βρόχη έτοιμη να πέσει!

σε στέγες ετοιμόρροπες, σε σεισμόπληκτα σπίτια!

πόσο λίγη είναι μια ώρα για να στηρίξουμε

τα σπασμένα δοκάρια

όταν κάτω από τα λειψά κεραμίδια

ο αέρας δυναμώνει με μοιραία βοή.

χτες ακόμα τρέχαμε στους κήπους του καλοκαιριού

ανένδοιαστα.

χτες ακόμα κρατούσαμε τον ήλιο ελαφρά στα χέρια,

την εμπιστοσύνη στη μοίρα μας.

οι ώρες δεν έφταναν,

οι μέρες ξεχειλίζαν,

τί να πρωτοθυμηθούμε.

κι έφτασε η ώρα του σεισμού:

τα σπίτια μας χαιρέκακα

να θέλουν να μας σκοτώσουν

αδιάκριτα, τυφλά στη νύχτα

που είχε ανάψει από τις φωνές.

τόσα σύννεφα στον ουρανό της γειτονιάς μας!

τόσα σύννεφα πάνω από τις γωνιές του κόσμου!

και τόση βροχή έτοιμη,

εκδικητικά έτοιμη να πέσει. 

Ζωγραφική του Ξενούδη (40)

Να... σαραντίσει η ανάρτηση των έργων ζωγραφικής. Μια τελευταία ματιά στη θάλασσα. Πού θα πάει; Τελειώνει το καλοκαίρι - εκτός αν προκύψει η περίπτωση που περιγράφει ο Γιάννης Ξανθούλης στο μυθιστόρημα "Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα" (εκδόσεις Καστανιώτη 1984)...

Τίτλος: Κόλπος Αλκυονίδων.
Λάδι σε πανί, 64 x 103εκ.
Διακοσμεί ένα δωμάτιο του σπιτιού μου.

Αρκετά μεγάλος πίνακας (λίγο μεγαλύτερος αν ήταν, δεν θα έμπαινε στο αυτοκίνητό μου = το κριτήριο για τις διαστάσεις των έργων μου...). Μεγάλος πίνακας για ένα τεχνικά τόσο απλό θέμα: το τοπίο όπως απλώνεται από τα υψώματα των Αιγοσθένων (Πόρτο Γερμενό). Παιχνίδι με τον τίτλο δεν υπάρχει, αν εξαιρέσουμε ότι δεν φαίνονται οι νησίδες Αλκυονίδες - πέφτουν ακόμα πιο αριστερά, έξω από το πλαίσιο. Θα χαλούσε η σχέση χρυσής τομής αν επέκτεινα το έργο προς τα αριστερά. Ιδιοτροπίες ενός ερασιτέχνη ζωγράφου...

For our foreign friends:
Title: Alkyonides Gulf (West-Attica).
Oil on canvas, 64 x 103cm.
Decorates one of my rooms.

Ζωγραφική του Ξενούδη (39)

Σήμερα των Αγίων Αναργύρων, θυμήθηκα ένα φίλο Αργύρη που χάθηκε. Έναν άλλο γνωστό, Ανάργυρος αυτός, που έχω καιρό να τον δω. Και μια Αργυρένια, που το ωραίο της όνομα το άλλαξε - μπορεί να μην της άρεσαν τα δύο ρω. Αλλά και στο δήμο Αγίων Αναργύρων ταξιδεύει ο νους μου, πάλι για ένα φίλο από τα παλαιά με τον οποίο η επαφή έχει αραιώσει πολύ. Και σαν συνειρμός: ο τίτλος του πίνακα, παρακάτω:

Τίτλος: θα ξαναπεράσει;
Λάδι σε πανί, 56 x 90εκ.
Έργο καταχωνιασμένο κάπου στο σπίτι μου.

Εικόνα προκλητική. Χωρίς λόγο! Οι περισσότεροι Αθηναίοι γνωρίζουν τη μεγάλη ρηχή αμμουδιά του Σχοινιά. Αμμουδιά καθαρά οικογενειακή, ιδανική για τα μικρά που ακόμα δεν κολυμπάνε. Η όλη πρόκληση του πίνακα βρίσκεται στην αφαίρεση των μαγιώ (αυτό το κάνω πάντα, για λόγους αρχής. Δεν έχω καμιά διάθεση να μπλέκω με τη μόδα των μαγιώ...) σε συνδυασμό με τον τίτλο, το βαρύ από υπονοούμενα. Ξαναντύστε τα δύο αγόρια, αλλάξτε τον τίτλο προς το ουδέτερο, και κάθε σκέψη για "σεξουαλικό" περιεχόμενο εξαφανίζεται.
(Στην πραγματική φωτογραφία υπήρχαν τα μαγιώ, φυσικά).
Από τεχνική πλευρά, ένα έργο με τα απολύτως απαραίτητα, τίποτα περισσότερο. Τα δένδρα, θεωρώ πως δεν τα πέτυχα καλά. Ούτε και η φωτοσκίαση με ικανοποιεί... Αλλά ένας πίνακας όπου ο τίτλος παίζει καθοριστικό ρόλο ερμηνείας.

For our foreign friends:
Title: Is he going to come back this way?
Oil on canvas, 56 x 90cm.
Stored somewhere in my house.

Ζωγραφική του Ξενούδη (38)

Στη Νότια Ελλάδα το καλοκαίρι συνεχίζεται, με θερμοκρασίες που καλούν σε βουτιές και ξενοιασιά. Αλλά, ας δούμε, νοερά, στον πίνακα που αναρτάται σήμερα, πώς ήταν η αρχή του καλοκαιριού, πολλούς μήνες πίσω:...

Τίτλος: Σκουτάρι Μάνης, η δεύτερη κοπάνα του καλοκαιριού.
Λάδι σε πανί, 90 x 56εκ.
Σε ιδιωτική συλλογή στην Αθήνα.

Μέσα σε πραγματικό τοπίο (είναι γνωστή η εκτεταμένη αμμουδιά έξω από το Σκουτάρι) δύο αγόρια. Μόνο μέσα από τον τίτλο καταλαβαίνουμε πώς έφτασαν εδώ, και πότε: με κοπάνα από το σχολείο (γυμνάσιο; λύκειο;) και μάλιστα για δεύτερη φορά σ' αυτό το καλοκαίρι - λογικό να υποθέσουμε ότι είναι ακόμα αρχή του καλοκαιριού και τα αγόρια νιώθουν τη λαχτάρα, το κάλεσμα της θάλασσας. Λίγο απίθανη η κοπάνα το Σεπτέμβριο/Οκτώβριο στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς. Ο τίτλος του πίνακα τα λέει όλα αυτά, έμμεσα...
Κατά τα άλλα πρόκειται για έργο όχι ιδιαίτερα μεγάλων αξιώσεων. Απλές γραμμές του τοπίου που φαίνεται να βρίσκουν κάποια αντιστοιχία με τις κινήσεις των αγοριών. Το κεντρικό τμήμα του βράχου πίσω φωτίζεται κάπως ιδιαίτερα. Από το αγόρι δεξιά βλέπουμε πολύ λίγα και στο αγόρι στο κέντρο μια ηθελημένη απόκρυψη προσώπου εξασφαλίζει την ανωνυμία...

For our foreign friends:
Title: Shirking school for the second time this summer, at Skoutari Manis.
Oil on canvas, 90 x 56cm.
Private collection in Athens.

Ζωγραφική του Ξενούδη (37)

Πριν λίγες μέρες, 21 Οκτωβρίου,  είχα αναρτήσει ένα μικρό πίνακα με τοπίο την Αγία Ευφημία Κεφαλονιάς. Η σήμερινη ανάρτηση βγήκε από την ίδια περιοχή...

Τίτλος: Αγία Ευφημία Κεφαλονιάς, μονοπάτι αθάνατων.
Λάδι σε πανί, 56 x 90εκ.
Βρίσκεται σε γειτονικό σπίτι, στο Δάσος Χαϊδαρίου.

Πραγματικό, όπως πάντα, το τοπίο. Συμβολικός ο τίτλος. Στην Κεφαλονιά (αλλά κι αλλού) οι αγαύες λέγονται κι "αθάνατοι". Διατηρούνται πολλά χρόνια αλλά η ανθοφορία τους, η μία και μοναδική, προοιωνίζει το τέλος τους, γιατί μετά την ανθοφορία ξεραίνονται... Στον πίνακα, σ' ένα μονοπάτι, συνάντησα και τις δύο φάσεις: αριστερά μια "ζωντανή" αγαύη, δεξιά ο ψηλός βλαστός με τους πορτοκαλί σπόρους που βγήκε από το κέντρο του φυτού, σαν ύστατη πράξη ζωής. Σε λίγο καιρό το πελώριο φυτό δεν θα υπάρχει πια. Και στο μονοπάτι ένα καλλίγραμμο αγόρι, του οποίου η ομορφιά θα κρατήσει κι αυτή λίγα μόνο χρόνια. Ψευδαίσθηση λοιπόν η αθανασία; Λέγεται πως η τέχνη κατορθώνει να υπερβεί τα χρονικά όρια... ή μήπως είναι κι αυτό μια ψευδαίσθηση του καλλιτέχνη;

Μια λεπτομέρεια "χαριτωμένη": ο πίνακας αυτός πουλήθηκε πριν καλά-καλά στεγνώσει...

For our foreign friends:
Title: At Aghia Efimia, Cephalonia Island, a path of immortals.
Oil on canvas, 56 x 90cm.
Belongs to a family in the neighbourhood, Chaidari, Athens.

Ζωγραφική του Ξενούδη (36)

Θαυμάσιες είναι οι μέρες που διανύουμε (από καιρό, δηλαδή), αλλά το τέλος του αττικού καλοκαιριού πλησιάζει. Ας μείνουμε για λίγο ακόμα στις ηλιόλουστες Κυκλάδες, όπως τις είδα σαν θέματα για τους πίνακές μου:

Τίτλος: Δρυοπίδα Κύθνου, παιχνίδι με στέγες και παράθυρα. 
Λάδι σε πανί, 70 x 50εκ.
Σε ιδιωτική συλλογή, στον Πειραιά.

Το τοπίο είναι πραγματικό, αν κι απλοποιημένο. Επειδή ήταν ελάχιστα τα σκιερά μέρη, είχα εξαρχής αποφασίσει ότι εδώ χρειάζονται τα παράθυρα - σχηματικά αλλά υπαρκτά, και σε διάφορες μικροαποχρώσεις. Χωρίς παράθυρα, η εικόνα θα ήταν ένα υπερβολικό λευκό χάος. Στις κεραμιδένιες στέγες, που είναι ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Δρυοπίδας, οι αποχρώσεις παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλία. Έργο απλό, χωρίς βαθύτερη αναζήτηση (ούτε και στον τίτλο).
Σημειώνεται ότι η φωτογραφία δεν είναι καλής ποιότητας.

For our foreign friends:
Title: Dryopis, Kythnos Island, playing with roofs and windows. 
Oil on canvas, 70 x 50cm.
Private collection, Piraeus.

Ζωγραφική του Ξενούδη (35)

Η ανάρτηση ορισμένων έργων μου συνεχίζεται. Σήμερα ένας ακόμα μικρός πίνακας:

Τίτλος: αναχώρηση υπό άπνοια από την Αγία Ευφημία.
Λάδι σε καμβά, 40 x 30εκ.
Βρίσκεται σε φιλικό σπίτι στο Ηράκλειο Κρήτης.

Δώρο σε γάμο. Οι γονείς της νύφης μάς είχαν φιλοξενήσει στο εξοχικό τους στην Αγία Ευφημία της Κεφαλονιάς και σκέφτηκα ότι το συγκεκριμένο θέμα θα ήταν - και έγινε πράγματι - πολύ ευπρόσδεκτο. Πραγματικό τοπίο, σαν ειδωμένο από τη θάλασσα, αν και δεν στεκόμουνα σε σκάφος αλλά στο λιμενοβραχίωνα ακριβώς απέναντι. Ένας πολύ λιτός πίνακας μικρών διαστάσεων, με έμφαση στη δασωμένη πλαγιά, σε πλήρη αντίθεση με την "αναιμική" θάλασσα.

For our foreign friends:
Title: Departure without wind from Aghia Efimia (Cephalonia Island).
Oil on canvas, 40 x 30cm.
Owned by friends, Iraklio, Crete.

Ζωγραφική του Ξενούδη (34)

Με τις τελευταίες ωραίες ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιριού, ας γυρίσουμε νοερά στα μέρη που μας γοήτευσαν: τις Κυκλάδες!

Τίτλος: η Δρυοπίδα Κύθνου ντυμένη στα λευκά.
Λάδι σε πανί, 56 x 90εκ.
Σε ιδιωτική συλλογή στη Γλυφάδα.

Το τοπίο αυτό της Δρυοπίδας είναι πραγματικό αλλά έχουν αφαιρεθεί πόρτες και παράθυρα. Το μάτι του θεατή αντιλαμβάνεται τα ουσιώδη: τους κατάλευκους αλλά ελαφρούς, σε ανθρώπινη κλίμακα, όγκους των σπιτιών, τις κόκκινες στέγες (αλλά κάθε στέγη σε λίγο διαφορετική απόχρωση), το πράσινο των δένδρων, τα χωράφια πέρα... Δεν είναι πανδαισία χρωμάτων, γιατί λείπουν δύο σπουδαίοι συντελεστές: ουρανός και θάλασσα. Σπάνιο μάλλον φαινόμενο όταν το θέμα είναι οι Κυκλάδες.

For our foreign friends:
Title: The village of Dryopis, Kythnos Island, dressed in white.
Oil on canvas, 56 x 90cm.
Private collection, Glyfada (Athens).

Ζωγραφική του Ξενούδη (33)

Σήμερα αναρτώ έναν πίνακα εκτός εποχής, γιατί με την ψιλή βροχή χτες και σήμερα οδεύουμε προς το τέλος του καλοκαιριού, ενώ ο πίνακας "μιλάει" για άνοιξη:

Τίτλος: άνοιξη αγκυροβολημένη.
Λάδι σε πανί, 30 x 40εκ.
Βρίσκεται σε σπίτι γνωστών, στην Αθήνα.

Πολύ μικρό έργο. Από τα ελάχιστα με θέμα τα λουλούδια. Εμπνευσμένο από τις μικρολίμνες με τα νούφαρα στο Βοτανικό Κήπο απέναντι από το Δάσος Χαϊδαρίου. Ένας πολύ καλός γνωστός μού είχε επανειλημμένα ζητήσει ένα έργο για το καινούργιο σπίτι του. Έτυχε ένα μικρό τελάρο από το πουθενά. Δεν έμεινε ορφανό για πολύ. Είναι από τα έργα που έγιναν σε λίγες ώρες. Θα πω ψέματα αν πω ότι το δώρο προκάλεσε υπέρμετρο ενθουσιασμό. Για λίγες εβδομάδες, ίσως μερικούς μήνες, ήταν αναρτημένο στο καθιστικό. Μετά έλειπε από τον τοίχο. Σκέφτηκα ότι μπορεί να μεταφέρθηκε σε υπνοδωμάτιο. Από διακριτικότητα δεν ρώτησα. Έμαθα αργότερα πως ο πίνακας είχε... ρίξει άγκυρα σε χώρο όπου συνήθως στοιβάζουμε πράγματα που δεν τα χρειαζόμαστε, αλλά και πάλι δεν θέλουμε να τα πετάξουμε. Ας το πάρουμε φιλοσοφικά: ο καθένας διακοσμεί το σπίτι του όπως επιθυμεί, αλίμονο!

For our foreign friends:
Title: The Spring at anchor.
Oil on canvas, 30 x 40cm.
In Athens, private ownership.

Ζωγραφική του Ξενούδη (32)

Από 22 Μαϊου έως 25 Αυγούστου 2013 είχα αναρτήσει εδώ 31 δικά μου έργα ζωγραφικής. Λέω να συνεχίσω με μερικούς ακόμα πίνακες. Θλιβερή η επικαιρότητα, ας βρούμε ένα κάποιο καταφύγιο σε οράματα ομορφιάς που μετουσιώθηκαν σε τέχνη...

Τίτλος: η Αμφιλοχία με τα μάτια της επόμενης μέρας.
Λάδι σε πανί, 69 x 110εκ.
Βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή στην Αθήνα.

Ήταν δώρο σε γάμο. Τα στέφανα έγιναν στην Αμφιλοχία, που είναι τόπος καταγωγής της νύφης. Το επόμενο πρωί, αγουροξυπνημένοι μετά από ολονύχτιο γλέντι, από το δωμάτιο του ξενοδοχείου είδαμε και θαυμάσαμε την Αμφιλοχία απλωμένη στο βάθος του κόλπου. Σκέφτηκα κείνη την ώρα ότι οι νεόνυμφοι - που διανυκτέρευαν στο ίδιο ξενοδοχείο - θα έβλεπαν την ίδια θέα. Έτσι μού ήρθε η ιδέα για το συγκεκριμένο θέμα του πίνακα, και με τίτλο απόλυτα ταιριασμένο.
Από τεχνική πλευρά, ήταν το πρώτο μου έργο όπου προβληματίστηκα με τα παράθυρα σε αρχιτεκτονικά σύνολα. Αρχικά τα ζωγράφισα με σχετική επιμέλεια, μετά αποφάσισα να ξαναπεράσω τα κτίρια με διαλυμένο λευκό. Μπορώ να πω ότι το αποτέλεσμα με ικανοποίησε. Τα παράθυρα φαίνονται ακόμα, πολύ υποτονικά όμως. Δεν διασπούν την προσοχή.

For our foreign friends: 
Title: The town of Amfilochia seen with the eyes of the following day.
Oil on canvas, 69 x 110cm.
Private collection, Athens.

Graffiti, πάλι...

Παρακολούθησα τις προάλλες, αφηρημένα περισσότερο, μια ελβετική ενημερωτική εκπομπή και το μάτι μου έπεσε σε κάτι graffiti σε δημόσιους χώρους.
Ώστε, και στην Ελβετία, σκέφτηκα. Μια Ελβετία που καμαρώνει για ευταξία και πάστρα.
Την επόμενη, βγαίνοντας από το φούρνο, παρατήρησα ότι κάτι σαν να άλλαξε στην είσοδο του λυκείου που βρίσκεται ακριβώς απέναντι:

Εδώ και μήνες είχε μπεί η καλαίσθητη επιγραφή "3.ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ". Μια επιγραφή-κόσμημα, που λογικά θα έπρεπε να λειτουργεί αποθαρρυντικά για όποιον θα σκεφτόταν να γεμίσει με ακαλαίσθητα σκαλίσματα το λευκό χώρο από κάτω.
Έλα ντε!
Κάποιοι ζητάνε ελευθερία χωρίς να νοιάζονται για το δικαίωμα (απόρροια κι αυτό της ελευθερίας) των περαστικών να βλέπουν καθαρούς τοίχους...
Για τους άλλους τοίχους του ίδιου σχολείου, εύγλωττες οι εικόνες:

Λίγα τετράγωνα παρακάτω, σ' ένα σχολείο δημοτικού, δεν είναι καλύτερη η κατάσταση:

Το ίδιο μπορούμε να πούμε για το μανδρότοιχο γύρω από το αλσύλλιο της εκκλησίας. Λες να φτάσουν κάποια στιγμή και πιο κοντά; Να λερώνουν τον ίδιο τον τοίχο του ναού;

 Αλλά και σε άλλα, μεγαλύτερα άλση και πλατείες, παντού βρίσκουμε τη γνωσή έλλειψη σεβασμού. Τί να θέλει άραγε να πει αυτός που επιμένει ότι "εδώ είναι Δάσος!" (όλο δεξιά στην εικόνα).

Να μη σέβεσαι την εκκλησία, δεκτό. Να νιώθεις ότι δεν πρέπει να σέβεσαι το δημόσιο χώρο, ειδικά αυτή την εποχή, και να θέλεις να αφήσεις μια μονιμότερη γραπτή διαμαρτυρία, είναι κι αυτό ένα επιχείρημα. Σε τί φταίει όμως ο ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ μανδρότοιχος;

Φαντάσου να είχαμε τέτοια φαινόμενα στους οικισμούς των Κυκλάδων!

Αυτά στη χώρα που καθιέρωσε από παλαιά την έννοια της αισθητικής...

Νέα πρωτεύουσα ;...

Από την... Ουάσιγκτων οι απανωτές δηλώσεις Σαμαρά τις τελευταίες μέρες.
Από τις... Βρυξέλλες οι δηλώσεις Τσίπρα στο ίδιο διάστημα. 
Από το... Τελ Αβίβ προσεχώς κάτι θα ακουστεί. Αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Για όσους είχαν ακόμα αμφιβολίες ή ψευδαισθήσεις: σε μερικές ξένες πρωτεύουσες λαμβάνονται οι αποφάσεις για τη χειμάζουσα κοινωνία μας. Στην Αθήνα απλώς εφαρμόζουμε σχολαστικά τη λογιστική πλευρά των πραγμάτων (περικοπές, φορολογία, ανεργία...)

 

Ελληνικά, αρχαία και μη...

Από τότε που υπάρχουν σχολεία σ' ένα οργανωμένο ελληνικό κράτος, υπάρχει η διαμάχη για το ποιά μορφή της γλώσσας θα διδάσκεται  στα παιδιά. Υπέρμαχοι της καθαρεύουσας ή της λεγόμενης καθομιλουμένης σηκώνουν κεφάλι κατά καιρούς, αλλά αν εξαιρέσουμε την επαμφοτερίζουσα στάση της εκκλησίας (που έτσι κι αλλιώς όλο και λιγότερο κόσμο επηρεάζει...), η δημοτική επικράτησε παντού από το 1980 και μετά.

Διδάσκεται όμως σωστά η δημοτική στα σχολεία μας;

Αν κρίνω από το αποτέλεσμα, η απάντηση είναι όχι. Πόσοι από τις δύο νεώτερες γενεές - οι σημερινοί έφηβοι και οι σαραντάρηδες - χειρίζονται με άνεση την πλούσια γλώσσα μας; Μήπως κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο διδασκαλίας;

Το ελληνικό σχολείο φαίνεται να έχει γενικότερο πρόβλημα ειδικά στον τομέα των γλωσσών. Αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, κλπ... μαθαίνουμε στα φοντιστήρια. Στα φροντιστήρια και η "προετοιμασία" για την έκθεση (στα ελληνικά!). Γιατί, και για πόσο ακόμα η παραπαιδεία;

Και σα να μην έφτανε η σύγχρονη γλωσσοπενία μας, σηκώνουμε, σαν Έλληνες, σαν άλλοι Άτλαντες, το πρόσθετο βάρος - αλλά καθήκον! - των αρχαίων ελληνικών! Πανωλεθρία εδώ! Αποφοιτούμε έχοντας αποστηθίσει ονόματα και γνωμικά, άντε κανένα στίχο από την Ιλιάδα. Η αρχαία γλώσσα δεν διδάσκεται σωστά, δεν διδάσκεται καν, στα γυμνάσια και λύκεια. Οι Ευρωπαίοι έφηβοι που ακολούθησαν την "κλασική" κατεύθυνση στην αντίστοιχη μέση εκπαίδευση, γνωρίζουν περισσότερα αρχαία από εμάς (κι ας είναι με την απευκταία ερασμική προφορά...).

Προτάσεις (γιατί εύκολη η κριτική, με το μέλλον τί γίνεται...)

Ελληνικά και ξένες γλώσσες να διδάσκονται ζωντανά και πρακτικά. Λιγότερη φιλολογία, περισσότερη σύνταξη και γραμματική.
Τα αρχαία να διδάσκονται σαν ζωντανή γλώσσα, ενισχυμένα σε όποια κλασική κατεύθυνση.
Τα τηλεοπτικά κανάλια να αναλάβουν, επιτέλους, έστω σε μικρή έκταση, διαπαιδαγωγικό ρόλο - ξέρουμε πια να μαγειρεύουμε, αποβλακωθήκαμε στα χαζοχαρούμενα πρωινάδικα, ώρα να ξυπνήσουμε!

Να ξυπνήσουμε!

Κλάσματα

Ευφραδής κι ευτραφής παράγων της "κυβέρνησης" προσπάθησε να μας πείσει ότι έχουμε διανύσει ήδη τα 3/4 του δύσκολου δρόμου προς την οικονομική ευμάρεια, μετά από πέντε χρόνια ύφεσης. Δεν είναι πολύς καιρός που ακούστηκε, πάλι από κυβερνητικά χείλη, ότι πέρασαμε τον κάβο των 2/3. Ακόμα παλαιότερα κάτι είπαν για το 1/2...
Προβλέπω ότι σε λίγες εβδομάδες θα ανακοινωθεί θριαμβευτικά ότι φάγαμε τα 7/8 του γάιδαρου κι αυτό που μένει είναι μια ουρά.

Η "κυβέρνηση" καλά τα πηγαίνει στα κλάσματα. Θα είχε μαθηματικό ενδιαφέρον να μάθουμε πώς θα τα εφάρμοζε
στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας
στην καταπολέμηση της ανεργίας
στην πάταξη της φοροδιαφυγής
στη βελτίωση του συστήματος υγείας
στην εμπέδωση σωστής παιδείας
κλπ κλπ

Εκεί κι αν θάχαμε κλάσματα και κλάματα!

Μέρες διακοπών του Ξενούδη

Όπως κάθε χρόνο (ή σχεδόν κάθε χρόνο) στο τελευταίο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, ο Ξενούδης περνάει μερικές μέρες διακοπών στο ήρεμο περιβάλλον των Ελληνικών Αρτεμισίου στη Βόρεια Εύβοια. Επίνειο του χωριού ο παρθεριστικός οικισμός Άγιος Νικόλαος με την ομώνυμη νησίδα άνετα προσβάσιμη ακόμα και για μέτριους κολυμβητές (καλύπτεις τη μισή σχεδόν απόσταση με τα πόδια).

Αμέσως πίσω από τη στενή αμμουδιά απλώνεται ένα απέραντο πευκοδάσος. Πολλά τα μονοπάτια. Δεν είναι καθόλου αδιάβατο το δάσος κι ο πρωινός περίπατος επιβάλλεται. Εδώ η λέξη "αναζωογόνηση" αποκτά καίρια σημασία!

Πολλά "τραυματισμένα" πεύκα! Η ρητινοκαλλιέργεια φαίνεται ότι αποδίδει, γιατί παντού βλέπουμε ότι τα δάκρυα του πεύκου δεν πηγαίνουν χαμένα... Συλλέγονται ευλαβικά.

Η διαδρομή με κατεύθυνση το χωριό Ελληνικά περνάει μέσα από ελαιώνες και μικρά χωράφια. Στο βάθος, πίσω από το χωριό, πευκοπλαγιές με πυκνή βλάστηση.

Η αμμουδιά του Αγίου Νικολάου είναι αρκετά στενή. Αν θέλεις να περπατήσεις από τη μία άκρη στην άλλη, σε ένα-δυό σημεία δύσκολα περνάς χωρίς να βρέχεις τα πόδια σου, ειδικά όταν ο αέρας φέρνει κύμα. Η θάλασσα είναι ρηχή - η χαρά των παιδιών!

Και μέσα στη θάλασσα σε άμμο πατάς. Μόνο "μπαίνοντας" θα περάσεις από 1-2 μέτρα με στρογγυλεμένες πέτρες. Κανένα πρόβλημα, ούτε για πολύ ευαίσθητες πατούσες...

Πέρα από την αμμουδιά, στις άκρες θα βρούμε βραχώδεις ακτές. Εδώ η νότια πλευρά του κόλπου. Κοντά στο ηλιοβασίλευμα είναι το τελευταίο μέρος που δέχεται ακόμα τη θωπεία του ήλιου...

Καλή συνέχεια του καλοκαιριού!

Ζωγραφική του Ξενούδη (31)

Στη ραστώνη των ζεστών ημερών, ποιός βρίσκει τη διάθεση να ζωγραφίζει;
Κι όμως, ο Ξενούδης, από υπόσχεση και συγγενικό καθήκον ορμώμενος, κάθησε κι αφιέρωσε κάπου 25 ώρες για τη δημιουργία του παρακάτω πίνακα.

Τίτλος: Ελούντα, Αίολος παροπλισμένος.
Λάδι σε πανί, 61 x  98εκ.
Θα είναι δώρο σε επικείμενο γάμο στην Αθήνα.

Κρητικός ο γαμπρός, Λαρισαία η νύφη. Ταλαντευόμουνα ανάμεσα σε τοπίο θεσσαλικό και τοπίο κρητικό. Μετά σκέφτηκα πως πέρσι, πάλι το Σεπτέμβρη, είχα δώσει σε άλλο ζευγάρι (ξαδέρφια με τους φετινούς μελλονύμφους) μια τοπιογραφία Θεσσαλίας. Αυτό έκανε τη ζυγαριά να γέρνει προς Κρήτη μεριά.
Το τοπίο, φυσικά, είναι πραγματικό. Ο τίτλος, ως συνήθως, περιπαιχτικός. Οι παλαιοί γραφικοί μύλοι περιέπεσαν σε αχρηστεία. Το πρακτικό στοιχείο λείπει πια, ο παλαιός εξοπλισμός στη στέγη σκουριάζει, μένει η γραφικότητα.

For our foreign friends: 
Title: Elounta (Crete), Eolos decommissioned (Eolos being the God of the winds)
Oil on canvas, 61 x 98cm.
Wedding gift. Will be added to a private collection in Athens.

Ζωγραφική του Ξενούδη (30)

Από δω η Κίμωλος, από κει η Κίμωλος, πού είναι η Κίμωλος;

Τίτλος: Κίμωλος, τα ποτάμια της πέτρας.
Λάδι σε πανί, 87 x 61εκ.
Στο σπίτι του ζωγράφου.

Είναι ο ίδιος κολπίσκος που απεικοντίζεται στον πίνακα της αμέσως προηγούμενης ανάρτησης, αλλά από διαφορετική οπτική γωνιά. Μήλος και Κίμωλος είναι κυκλαδονήσια γνωστά για τα μικρά προστατευμένα νεώρια (σύρματα λέγονται τοπικά). Τα κτίσματα αυτά, πολλές φορές ενμέρει υπόσκαφα, κλείνουν συνήθως με βαθυγαλάζιες πόρτες - έτσι κι αλλιώς, το γαλάζιο είναι το αγαπημένο χρώμα των Κυκλάδων, μαζί με το λευκό του ασβέστη...

For our foreign friends:
Title: Kimolos Island, rivers of stone.
Oil on canvas, 87 x 61cm.
Belongs to the painter.

Ζωγραφική του Ξενούδη (29)

Πάλι στις Κυκλάδες!
Σ' ένα μικρό νησί όπου κάθε γωνιά είναι ένας ύμνος στο φως!

Τίτλος: Κίμωλος, αποθηκούλα έργο τέχνης.
Λάδι σε πανί, 87 x 61εκ.
Ανήκει στο ζωγράφο.

Έχω ξαναγράψει ότι τυχαίνει να εκστασιάζομαι μπροστά σ' έναν απλό ασβεστωμένο τοίχο. Ο πίνακας αυτός ένα παρόμοιο έντονο αισθητικό βίωμα απεικονίζει. Άσπροι τοίχοι, άσπροι βράχοι, γαλάζια θάλασσα, γαλάζιες πόρτες... Στη μικρή Κίμωλο, μια ταπεινή αποθηκούλα γίνεται ένα έργο τέχνης!

(φωτογραφία κακής ποιότητας, δυστυχώς).

For our foreign friends:
Title: Kimolos Island, a small warehouse becomes a piece of art. 
Oil on canvas, 87 x 61cm.
Belongs to the painter.

Ζωγραφική του Ξενούδη (28)

Επανέρχομαι σήμερα μ' ένα αγαπημένο θέμα: το τοπίο των Κυκλάδων.

Τίτλος: Σίφνος, η ξύλινη παρέλαση. 
Λάδι σε πανί, 80 x 60εκ,
Σε ιδιωτική συλλογή, στον Πειραιά.

Μια πραγματική εικόνα, μια γωνιά από την Απολλωνία Σίφνου (αν θυμάμαι καλά). Όπως σε πολλούς άλλους πίνακές μου, ο τίτλος κάπως μπερδεύει τα πράγματα, ή τα μεταμορφώνει. Έτσι όπως είδα τις βραχόπετρες στη σειρά σ' ένα πεζούλι, όρθια και σε πυκνή διάταξη, μού έδιναν την εντύπωση μιας παρέλασης - με θεατές, ή επίσημους αν θέλετε, τα γεράνια ψηλότερα! Καλπάζουσα φαντασία, θα πουν μερικοί. Γιατί όχι;
Και οι βραχόπετρες μου φάνηκαν περισσότερο σαν κομμάτια ξύλο. Μεταμόρφωση των πραγμάτων...

For our foreign visitors:
Title: Sifnos Island, the wooden parade. 
Oil on canvas, 80 x 60cm.
Private collection, in Piraeus.

Ζωγραφική του Ξενούδη (27)

Σήμερα ένας πίνακας του άμεσου περιβάλλοντός μου (όσοι επισκέφτηκαν παλαιότερα το ιστολόγιό μου θα έχουν διαβάσει ότι μένω στο Δάσος Χαϊδαρίου, προάστιο στα δυτικά της Αθήνας).

Τίτλος: στου Προφήτ' Ηλία Χαϊδαρίου, η σύγγνωστη ασυμμετρία. 
Λάδι σε πανί, 50 x 80εκ.
Βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή, στην Αττική.

Απέναντι από το Δάσος Χαϊδαρίου βρίσκεται ο κωνικός λόφος του Προφήτ' Ηλία με το ομώνυμο εκκλησάκι. Από δω απολαμβάνει κανείς μια θαυμάσια θέα προς μεγάλο μέρος της Αθήνας. Το εκκλησάκι είναι αρκετά παλαιό και "δικαιώνει" στο έπακρο τον τίτλο του πίνακα: τίποτα δεν είναι συμμετρικό σ' αυτό το κτίσμα, λες και οι χτίστες της εποχής έβαζαν στην τύχη, ή από έλλειψη αρχιτεκτονικού σχεδίου, τη μια πέτρα πάνω στην άλλη... Η ασυμμετρία είναι πραγματική! Σαν πίνακας, είναι από τους λίγους όπου αποδίδω κανονικά τα κεραμίδια.
(Η φωτογραφία δεν είναι καλής ποιότητας).

For our foreign visitors:
Title: At the Prophet Elias Church of Chaidari, the forgiveable asymmetry.
Oil on canvas, 50 x 80cm.
Private collection, Attica.

Ζωγραφική του Ξενούδη (26)

Μετά την προχτεσινή ανάρτηση σκέφτηκα ότι ο σημερινός πίνακας θα ήταν μια λογική συνέχεια...

Τίτλος: Ήπειρος, όπου κάποτε η Αχερουσία... 
Λάδι σε πανί, 60 x 97εκ.
Βρίσκεται στο σπίτι μου.

Όσοι επισκέφτηκαν το νεκρομαντείο του Αχέροντα γνωρίζουν αυτό το τοπίο. Είναι πραγματικό. Επιβλητικό. Όταν σχεδίαζα τον πίνακα, έψαχνα τρόπο να κάνω να φανεί απρόσιτο το βουνό. Κι άφησα επίτηδες έξω από τον πίνακα την κορυφή. Μερικοί θα το χαρακτηρίσουν απλώς φτηνή εξυπνάδα. Δεν είναι και "πολυδουλεμένος" πίνακας. Θα μπορούσα να είχα προσέξει περισσότερες λεπτομέρειες, ειδικά όπου φαίνεται το χωριό αλλά και στις πρόποδες του βουνού.

For our foreign friends:
Title: Epirus, where the Acheroussia Lake once was...
Oil on canvas, 60 x 97cm.
Belongs to the painter.

Ζωγραφική του Ξενούδη (25)

Δώρο σε γάμο κι ο σημερινός πίνακας:

Τίτλος: με μάτι αργυροπουλιού.
Λάδι σε πανί, 61 x 98εκ.
Βρίσκεται σε σπίτι συγγενών, στη Λάρισα.

Το Αργυροπούλι είναι μια κωμόπολη στα βόρεια του Τυρνάβου (νομός Λαρίσης). Ακουμπάει στους πρόποδες του Ολύμπου. Από δω ο δρόμος αρχίζει κι ανηφορίζει για Ελασσόνα και Σαραντάπορο και το τοπίο απλώνει...
Από την άλλη είναι το αργυροπούλι, ένα αποδημητικό πουλί. Φαντάστηκα ότι στο ταξίδι του κάπως έτσι θα έβλεπε από ψηλά την περιοχή, στην οποία δόθηκε το ίδιο όνομα.
Παιχνίδισμα δηλαδή ξανά με τον τίτλο.

For our foreign friends: 
Title: With a grey plover's eye.
Oil on canvas, 61 x 98cm.
Belongs to relatives, in Larissa (Thessaly).

Ζωγραφική του Ξενούδη (24)

Με κίνδυνο να σας κουράσω, παραθέτω άλλο έναν πίνακά μου με θέμα την... Κύθνο! Ο έρωτας δεν κρύβεται και η Κύθνος με έχει γοητεύσει πολύ. Βρίσκεται και κοντά στην Αττική (δρομολόγια τόσο από Πειραιά όσο κι από Λαύριο).

Τίτλος: Δρυοπίδα Κύθνου, τα δεκαεφτά σκαλοπάτια.
Λάδι σε πανί, 70 x 50εκ.
Σε σπίτι συγγενών στη Φλάνδρα.

Ο πίνακας ήταν δώρο γάμου. Με το που άνοιξε την προσεγμένη συσκευασία ο γαμπρός είπε: "να μετρήσουμε τα σκαλοπάτια!"
Μέτρησαν (με τη νύφη) και τα σκαλοπάτια βρέθηκαν... λειψά!
Κι όμως, είναι 17 τα σκαλοπάτια, μόνο που μερικά δεν φαίνονται, στη στροφή. Ήταν ένας τρόπος να προσδώσω παιχνιδιάρικη διάθεση με τον τίτλο.
Ο πιο "κυβικός" μου πίνακας; Μπορεί. Από αλλού έχω ακούσει ότι είναι υπερβολικά απλοϊκός, ότι κι ένα παιδί θα μπορούσε να το είχε ζωγραφίσει. Ανήκει στους ελάχιστους πίνακες όπου "σεβάστηκα" πόρτες και παράθυρα...

For our foreign friends:
Title: The 17 steps, Dryopis, Kythnos Island.
Oil on canvas, 70 x 50cm.
Belongs to relatives, in Flanders.

Ζωγραφική του Ξενούδη (23)

Συνεχίζω με την Κύθνο, που έτυχε να είναι πηγή έμπνευσης...

Τίτλος: Κύθνος, σκαλοπάτια γιγάντων. 
Λάδι σε πανί, 87 x 61εκ.
Στο σπίτι του ζωγράφου.

Σχετικά χαμηλό νησί, από τα χαμηλότερα των Κυκλάδων, η Κύθνος προσφέρεται ολόκληρη σχεδόν για πρωτογενή γεωργική εκμετάλλευση. Οι πλαγιές - που δεν είναι ιδιαίτερα ψηλές - είναι γεμάτες με τα κλασικά λιθόχτιστα αναλήμματα (πεζούλες). Στην εποχή μας, μικρό μόνο μέρος του εδάφους εντάσσεται σε παραγωγική διαδικασία, γιατί, όπως κι αλλού, δύσκολα μπορούν να εφαρμοστούν αποδοτικά μηχανικά μέσα. Σε λίγες γενεές αρκετά αναλήμματα θα έχουν εξαφανιστεί, από κακή συντήρηση, από τη διάβρωση κι από τον παντοδύναμο αέρα των Κυκλάδων...
Τοπίο πραγματικό, τα χρώματα ίσως λίγο υπερτονισμένα.
Για τον τίτλο, πράγματι, μόνο γίγαντες μπορούν να περάσουν από το ένα ανάλημμα στο άλλο με ένα μόνο δρασκελισμό...

For our foreign friends:
Title: Giants' steps.
Oil on canvas, 87 x 61cm.
Belongs to the painter.

Ζωγραφική του Ξενούδη (22)

Μη νομίζεις, φίλε αναγνώστη, ότι δεν έχω ζωγραφίσει σπίτια με πόρτες και παράθυρα. Πάντως, προς το παρόν θα μείνουμε με ατόφιους τοίχους...

Τίτλος: η Δρυοπίδα Κύθνου αναδομημένη.
Λάδι σε πανί, 87 x 61εκ.
Στο σπίτι του ζωγράφου.

Ένα πραγματικό τοπίο - αλλά χωρίς πόρτες και παράθυρα - της Δρυοπίδας Κύθνου. Κέα και Κύθνος είναι κυκλαδονήσια όπου οι στέγες των παραδοσιακών σπιτιών δεν είναι δώματα, αλλά κανονικές κεραμιδένιες στέγες. Εδώ λείπει δηλαδή το "κυβικό" στοιχείο που προσδίδει τόση γοητεία και αισθητική απόλαυση στα άλλα νησιά. Σ' αυτό τον πίνακα εξαφάνισα πόρτες και παράθυρα. Ένα επόμενο βήμα στην "αναδόμηση" που υποδηλώνει ο τίτλος, θα ήταν να "βλέπω" τα σπίτια της Δρυοπίδας όλα με άσπρα δώματα. Αυτό ίσως σ' ένα επόμενο έργο...

For our foreign friends:
Title: Reconstruction of the village of Dryopis on Kythnos Island. 
Oil on canvas, 87 x 61cm.
Belongs to the painter.

Ζωγραφική του Ξενούδη (21)

Φεύγω από τους πίνακες με πρόσωπα και ξεκινώ σήμερα την ανάρτηση τοπιογραφιών, καθαρά.

Τίτλος: βασκάνιο σε φανταστικό Νεραϊδοχώρι.
Λάδι σε πανί, 70 x 50εκ.
Βρίσκεται σε συγγενικό σπίτι.

Το Νεραϊδοχώρι είναι ένα γραφικό χωριό στην Πίνδο. Μου είχε κάνει εντύπωση το βασκάνιο σε καπνοδόχο και σκέφτηκα να "απαθανατίσω" το θέμα, όχι μόνο φωτογραφικά, αλλά και σε πίνακα. Το τοπίο απεικονίζεται λίγο-πολύ πραγματικό αν και είναι αφαιρετικό στις όψεις των σπιτιών (απουσία παραθύρων), κάτι που το βρίσκουμε σε αρκετούς πίνακές μου...
Το βασκάνιο εδώ, όπως στην αρχαιότητα, ο φαλλός (ή φαλλομορφικό).

For our foreign friends:
Title: Amulet against the evil eye in Neraidochori.
Oil on canvas, 70 x 50cm.
Belongs to relatives.

Ζωγραφική του Ξενούδη (20)

Σπανιότατα ζωγραφίζω τοπία χωρίς ήλιο. Ο παρακάτω πίνακας είναι μια τέτοια σπάνια περίπτωση.

τίτλος: εκείνο το συννεφιασμένο μεσημέρι στη Σπηλιά. 
Λάδι σε πανί, 61 x 98εκ.
Βρίσκεται σε συγγενικό σπίτι στη Λάρισα.

Όπου Σπηλιά είναι ένα τοπικά γνωστό μέρος με ταβέρνες, πάνω στη νοτιοδυτική πλαγιά της Όσσας, σε υψόμετρο 800-900μ (στη Θεσσαλία την Όσσα τη λένε Κίσσαβο).
Μια συννεφιασμένη Κυριακή περάσαμε εκεί πάνω μερικές θαυμάσιες ώρες με στενούς συγγενείς που ήξεραν το μέρος και μας πήγαν εκεί για φαγητό. Ο πίνακας έγινε σε ανάμνηση εκείνης της μέρας, και φυσικά δόθηκε σ' αυτούς.  Όταν ξαναπήγαμε πέντε χρόνια αργότερα είχαν προστεθεί αρκετές οικοδομές. Διαπίστώσαμε ότι στον πίνακα δεν είχα "δουλέψει" επαρκώς το τοπίο στο βάθος, όπου η πεδιάδα και οι λόφοι του Συκουρίου.  Έφταιγε η ομίχλη, δικαιολογήθηκα...

For our foreign visitors:
Title: That cloudy noon at Spilia (= location on the Ossa Mountain, Thessaly).
Oil on canvas, 61 x 98cm.
Belongs to relatives in Larissa.

Μπάλα είναι και γυρίζει...

Φημολογείται ότι ο "πρωθυπουργός" θα δέχεται στο εξής σε ιδιαίτερη ακρόαση κάθε νέο αθλούμενο που μεταγράφεται σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού.
Παρουσία των τηλεοπτικών καναλιών, εννοείται (εξαιρούνται τα λεγόμενα κρατικά).
Δώρο αποχαιρετισμού ένα εικόνισμα (made in China).

Μιμούμενος τον "πρωθυπουργό", ο "υπουργός Παιδείας" θα δέχεται κατ' ιδίαν κάθε φοιτητή που απέτυχε στις πανελλαδικές κι αναχωρεί για τα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Σ' αυτή την περίπτωση, δώρο μια μέθοδος ξένης γλώσσας.

Ελέγχεται ως ανακριβής η πληροφορία ότι ο "υπουργός Εργασίας" θα ξεπροβοδίζει προσωπικά τους ανέργους που μεταναστεύουν.
Καθαρά πρακτικός ο λόγος: δύσκολο να βρίσκεται συγχρόνως στο αεροδρόμιο, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα λιμάνια.
Υπηρεσιακοί παράγοντες, που προτρέχουν ως συνήθως, είχαν ήδη φροντίσει για την προμήθεια ικανής ποσότητας απορρυπαντικού για το πλύσιμο πιάτων. Έκριναν ότι θα ήταν το κατάλληλο δώρο για την περίσταση.

Στα άλλα "υπουργεία" εκκρεμεί η σχετική έγκριση της τρόικας.

Ζωγραφική του Ξενούδη (19)

Άλλος ένας πίνακας όπου εκτός από τοπίο αναγνωρίσιμο εικονίζεται κι ένα - καμιά φορά εξίσου αναγνωρίσιμο - πρόσωπο.

Τίτλος: ο Αλέξης στη Σέριφο.
Λάδι σε πανί, 40 x 60εκ.
Προσωπική συλλογή του Ξενούδη.

Έργο μικρών διαστάσεων αλλά ζωγραφισμένο με πολύ μεράκι και πολλή λεπτομέρεια - και κάποιες τεχνικές ατέλειες (πχ το υπερβολικό λευκό του χαμόγελου). Από τα παλαιότερα έργα μου. Το τοπίο πραγματικό κι ο τίτλος χωρίς κανένα μυστήριο...

For our foreign friends:
Title: Alex on Serifos Island.
Oil on canvas, 40 x 60cm.
In painter's personal collection.

Θέατρο Χαϊδαρίου

Δήμος με κάπου 60.000 κατοίκους, το Χαϊδάρι διαθέτει ένα μικρό υπαίθριο θέατρο σε σχετικά ήσυχη κι όμορφη τοποθεσία δίπλα στο γνωστό στρατόπεδο.
Με ίδιο περίπου πληθυσμό, η Αθήνα των κλασικών χρόνων διέθετε πολύ μεγαλύτερο θέατρο με  μαρμάρινες κερκίδες, το Θέατρο Διονύσου κάτω από την Ακρόπολη.

Τί να συγκρίνουμε;
Την αισθητική πλευρά;
Τα τεχνικά μέσα, τότε και τώρα;
Το γενικό αποτέλεσμα, τότε και τώρα;

Για τα γκράφιτι, τότε και τώρα, δεν ξέρω πολλά πράγματα. Οπωσδήποτε δεν θα υπήρχαν τότε οι σημερινές κραυγαλέες βεβηλώσεις.

Για την αξιοσύνη των σημερινών Ελλήνων, για τον πολιτισμό των σημερινών Ελλήνων, τί να...
Αφήστε καλύτερα.

Ζωγραφική του Ξενούδη (18)

Δεν έχω καμιά πρόθεση να κοροϊδεύω. Ο σημερινός πίνακας εντάσσεται στους πίνακες με πρόσωπα. Μόνο που εδώ τα πρόσωπα ΥΠΗΡΧΑΝ, δεν υπάρχουν πια...

Τίτλος: ένα τέλος.
Λάδι σε πανί, 87 x 61εκ.
Βρίσκεται στο σπίτι του Ξενούδη.

Η πρώτη εντύπωση: ένα τοπίο. Πραγματικό το τοπίο, είναι μια όψη της λίμνης της Καστοριάς. Μέσα στη λίμνη ένα από τα χαρακτηριστικά μικρά πλεούμενα.
Άνθρωπος πουθενά. Ενώ λογικά θα έπρεπε να βρίσκεται ένας τουλάχιστο στη βάρκα (δεν φτάνουν οι βάρκες μόνες τους στη μέση της λίμνης!). Σε σχέση και με τον τίτλο, καταλαβαίνουμε πως κάτι έχει συμβεί. Είναι και τα πολύ άγρια βουνά στο βάθος - η οροσειρά του Βέρνου, που αρκετοί από "βίτσιο" επιμένουν να την αποκαλούν με το (σλαυικό;) όνομα Βίτσι. Σ' αυτά τα βουνά έγιναν μάχες και δόθηκε ουσιαστικά ένα τέλος στον εμφύλιο.
Ένα τέλος, λοιπόν. Σε ατομικό επίπεδο από τη βάρκα (βουτιά για αυτοκτονία;), σε μαζικό, ιστορικό επίπεδο από το Βέρνο...

For our foreign friends:
Title: An end.
Oil on canvas, 87 x 61cm.
At Xenoudis'.

Ζωγραφική του Ξενούδη (17)

Όχι, δεν ζήλεψα τους μεγάλους σύγχρονους ζωγράφους, που με τη βοήθεια της φωτογραφίας δείχνουν την εξέλιξη ενός σημαντικού έργου τους στα διάφορα στάδια δημιουργίας.
Αλλά νά: ο παρακάτω πίνακας ΔΕΝ είναι τελειωμένος και ήδη αναρτάται...

Τίτλος: χτίζοντας τη σκιά.
Λάδι σε πανί, 60 x 97εκ.
Το έργο αυτό δεν έχει τελειώσει και βρίσκεται, μερικά χρόνια τώρα, στο σπίτι μου.

Ένα έμπειρο μάτι διακρίνει αμέσως τις χτυπητές ατέλειες: το χέρι του αγοριού, τα βράχια μπροστά, λίγο και η απόδοση του προσώπου.
Ζωντανή απεικόνιση, βέβαια, κάπως αργά το απόγευμα, σε μια παραλία της Κύθνου.
Το ίδιο το αγόρι, όταν είδε το έργο, πρότεινε το συγκεκριμένο τίτλο - τον οποίο βρήκα πολύ ευρηματικό. Συμφώνησα αμέσως.
Πού θα πάει... Κάποια μέρα θα μπουν οι τελικές πινελιές...

For our foreign visitors:
Title: Building the shadow.
Oil on canvas, 60 x 97cm.
The painting has remained unfinished for some years now.

Νέα κυβέρνηση...

Μέσα στο σκοτάδι που απλώνεται στη χώρα (και δεν αναφέρομαι μόνο στο μαύρο που εξακολουθεί να υπάρχει σε αρκετά ακόμα τηλεοπτικά κανάλια), η νέα "κυβέρνηση" φρόντισε να μας εξασφαλίσει δύο βασικά πράγματα: γέλιο και υγεία. 
Γέλιο, γιατί "νέα" και "κυβέρνηση" είναι από μόνα τους ένα σύντομο ξεκαρδιστικό ανέκδοτο.
Υγεία, γιατί με αφορμή τα bazaar βιβλίων και την αναμφισβήτητη σχετική εμπειρία, μπορούμε εύκολα να φτάσουμε και στα bazaar βιβλιαρίων και στην υγεία του ενός ή δύο ευρώ... 

Πότε είναι οι γερμανικές εκλογές, είπατε;... 

Κυβέρνηση εκλογών

Ευφυής κατά τα άλλα τηλεοπτικός σχολιαστής διερωτήθηκε ποιο θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της νέας "κυβέρνησης". Και πρότεινε διάφορα χαρακτηριστικά από την πλούσια γλώσσα μας. 
Ένα δεν ανέφερε:
Ότι θα είναι "κυβέρνηση" εκλογών.
"Κυβέρνηση" γερμανικών εκλογών, εννοείται...

Ζωγραφική του Ξενούδη (16)

Του Αγίου Πνεύματος σήμερα, ας βάλουμε και μερικές εκκλησίες μέσα στο πλαίσιο.
Πλαίσιο, είπατε; Κομμάτι δύσκολο, όπως θάλεγαν οι Κωνσταντινουπολίτες. Ο πίνακας είναι στρογγυλός και τα στρογγυλά πλαίσια είναι ακριβά...

Τίτλος: Σίφνος, η θηλυκή πλευρά του Άγγελου.
Λάδι σε πανί, πίνακας στρογγυλός με διάμετρο 40εκ.
Βρίσκεται στο σπίτι του Ξενούδη.

Μικρός πίνακας, και με τίτλο αινιγματικό.
Στη Σίφνο, κάτω από ένα λευκό θόλο, μπορείς να βρεις μια από τις πολλές μικρές εκκλησίες του νησιού, μπορεί όμως να βρεις κι ένα παλαιό σπίτι. Στο συγκεκριμένο τοπίο οι τέσσερεις λευκοί θόλοι ανήκουν σε σπίτια. Λίγο πιο πέρα, οι γαλάζιοι θόλοι είναι εκκλησίες.
Ποιά η σχέση με τον τίτλο;
Θόλοι σαν... μαστάρια. Ο Άγγελος (ή μήπως απλώς... άγγελος;) με μια μπάλα που μάλλον δεν παραπέμπει σε αγώνες ή αθλήματα ανδρών.

For our foreign visitors:
Title: The Angel's feminine side.
Oil on canvas. Circular painting, 40cm diametre.
In painter's possession.

Ζωγραφική του Ξενούδη (15)

Σήμερα αναρτώ έναν πίνακα-φάντασμα. Η επίσημη εκδοχή είναι ότι ο παραλήπτης κάπου το καταχώνιασε. Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι το κατέστρεψε επειδή δεν ανταποκρινόταν στα "προαπαιτούμενα" (ήταν πίνακας επί παραγγελία...).

Τίτλος: η ελευθερία των λουλουδιών.
Λάδι σε πανί, 87 x 61εκ.
Ανύπαρκτος πια, μένει μόνο η φωτογραφία.

Πίσω από τρεις μεγάλες αμαρυλλίδες (οι αμαρυλλίδες είναι μεγάλα λουλούδια που "γέρνουν" οριζόντια από το βάρος τους) στέκονται ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που φιλιούνται. Η στάση του ζευγαριού είναι κάπως ασυνήθιστη: ο νεαρός είναι μπροστά, το κορίτσι πλησίασε και τον αγκάλιασε από πίσω. Γυμνά και τα δύο σώματα, αλλά ουσιαστικά καλύπτονται από τα μεγάλα λουλούδια που βγαίνουν μπροστά.
Και σ' αυτό τον πίνακα, ο τίτλος οδηγεί σε συλλογισμούς:
Τί σημαίνει "ελευθερία" των λουλουδιών;
Τα λουλούδια είναι... τα γεννητικά όργανα των φυτών! Και έχουν το ελεύθερο να επιδεικνύουν... τα κάλλη τους! Κάτι όχι και τόσο αποδεκτό για τους ανθρώπους...

For our foreign visitors:
Title: The freedom of the flowers.
Oil on canvas, 87 x 61cm.
Painting lost (destroyed by the owner). Only a photo subsists.

Ζωγραφική του Ξενούδη (14)

Φίλη γνωστή από τα μέρη της Δυτικής Ελλάδας, όταν είδε αυτό τον πίνακα, αναφώνησε: "μα αυτή είναι η Πάργα!"

Τίτλος του πίνακα: σκορπισμένοι παίκτες. 
Λάδι σε πανί, 64 x 103εκ.
Αναρτημένος στο σπίτι του Ξενούδη.

Ναι, είναι η Πάργα, ή μάλλον η θέα από την Πάργα προς το Ιόνιο. Δεν θα αρνηθώ αν κάποιοι μού προσάπτουν ότι κάτι άλλαξε στις αναλογίες, ή ότι σ' αυτή την πολυσύχναστη παραλία αποκλείεται να κολυμπούν ολόγυμνοι νεαροί! Σωστά. Αλλά το έργο τέχνης δεν συμβαδίζει αναγκαστικά με τη μόδα μιας εποχής...
Ο τίτλος του πίνακα διευκρινίζει, με λίγη φαντασία από την πλευρά του θεατή, τι μπορεί να συνέβηκε. 4 νεαροί ξεκίνησαν για την απέναντι βραχώδη ακτή. Με μια μπάλα. Θα λογάριαζαν να παίζουν εκεί με την ησυχία τους (στο σημείο όπου στέκεται ο νεαρός με τη μπάλα υπάρχει χώρος, πράγματι). Τελικά σκόρπισαν. Ο θεατής ας τα βγάλει πέρα με τα διάφορα "γιατί;"

For our foreign visitors: 
Title: Scattered players.
Oil on canvas, 64 x 103cm.
Xenoudis' collection.

Ζωγραφική του Ξενούδη (13)

Ο ελληνικός κόσμος καίγεται κι ο Ξενούδης αναρτά καλοκαιρινούς πίνακες!
Αλλά... έμμεσα, πολύ έμμεσα, ίσως και μόνο λεκτικά, μήπως αυτός ο πίνακας παρουσιάζει συμβολισμούς με τα διαδραματιζόμενα των ημερών; Συμπτωματικά δηλαδή...

Τίτλος: βουτιά προς Ανάφη.
Λάδι σε πανί, 56 x 90εκ.
Βρίσκεται στο σπίτι του Ξενούδη.

Το τοπίο είναι πραγματικό, αν και με "εμπλουτισμένα" τα χρώματα των βράχων. Από το Καμάρι της Σαντορίνης διακρίνεται η Ανάφη. Στον πίνακα φαίνεται να αναδύεται (να αναφαίνεται, όπως αρκετοί  εξηγούν ετυμολογικά την ονομασία "Ανάφη") μέσα από τη μακρινή ομίχλη που καλύπτει τη θάλασσα. "Κρέμεται". Σ' αυτό το τοπίο ένας άνδρας ετοιμάζεται να βουτήξει με κατεύθυνση το μακρινό απέναντι... Δεν είναι ακατόρθωτο να διανύεις 22 χιλιόμετρα κολυμπώντας, είναι όμως αυτοκτονία να το επιχειρήσεις χωρίς τη σιγουριά ότι σε παρακολουθεί, για κάθε ενδεχόμενο, από κοντά ένα συνοδεύον σκάφος. Άρα, να υποθέσουμε ότι ο κολυμβητής απλώς βουτάει προς τα κει, προς τα ανοιχτά. Σε λίγο θα επιστρέψει. Η Ανάφη δεν είναι ο στόχος... Ο άνδρας δεξιά δεν χρειάζεται να ανησυχήσει.

Όσο για τους συμβολισμούς, σε σχέση με αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες, ε... βουτιές κάνουν μερικοί, και χωρίς να υπολογίζουν αποστάσεις και... καρχαρίες.

For our foreign visitors: 
Title: Diving towards Anafi.
Oil on canvas, 56 x 90cm.
Xenoudis' collection.

Ζωγραφική του Ξενούδη (12)

Σαββατοκύριακο κοντά στη θάλασσα, το όνειρο όλων μας!
Μακάρι ο παρακάτω πίνακας να σας ανοίξει την όρεξη ακόμα πιο πολύ.

Τίτλος: παιχνίδι στην Πάτμο. 
Λάδι σε πανί, 45 x 70εκ.
Βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή στην Abilene, Texas, ΗΠΑ.

Μικρός σε διαστάσεις πίνακας (ο Ξενούδης προτιμάει επιφάνειες πιο κοντά στο μισό τετραγωνικό μέτρο ή και λίγο πάνω απ' αυτό).
Ο τίτλος εντελώς ουδέτερος. Τίποτα το διφορούμενο. Φοιτητές σε σχολική εκδρομή στην Πάτμο. Τα μαγιώ αφαιρέθηκαν για λόγους αρχής. Τα πρόσωπα δεν διακρίνονται ή δύσκολα αναγνωρίζονται - βοηθάει η έντονη φωτοσκίαση.
Η φωτογραφία δεν είναι καλής ποιότητας, αυτό φαίνεται στον ουρανό...

For our foreign visitors:
Title: Game on Patmos Island. 
Oil on canvas, 45 x 70cm.
Private collection at Abilene, Texas, USA.

Ζωγραφική του Ξενούδη (11)

Άλλος ένας πίνακας με τίτλο που αποσκοπεί σε εκμαίευση συλλογισμών...

Τίτλος: αυτή, από πού κύλησε ως εδώ; 
Λάδι σε πανί, 70 x 50εκ.
Στην κατοχή του Ξενούδη.

"Αυτή" είναι μια μπάλα που προφανώς ήρθε/κύλησε αναπάντεχα κοντά στους δύο νεαρούς και προκαλεί την απορία του ξανθού.
Απλούστατο το σκηνικό: μια αμμουδιά, δύο νεαροί που κάθονται και κοιτάζουν την θάλασσα. Η απορία του ενός φαίνεται να υποδηλώνει ότι βρίσκονται σε ερημικό μέρος (με κόσμο γύρω τους δεν θα έκανε καμιά εντύπωση μια μπάλα να κυλάει). Η απορία εκφράζει και ενόχληση: το "από πού" έχει να κάνει με την απόσταση, αλλά το "ως εδώ" δείχνει - από ποιόν τρίτο; - μια στόχευση που μάλλον δεν είναι τυχαία. Η μπάλα έφτασε εκεί για να καταλάβουν οι νεαροί πως δεν είναι μόνοι.
Στο επίπεδο των συμβολισμών μπορούμε να βρούμε ορισμένες προεκτάσεις: Η μπάλα, σύμβολο ενός κατεξοχήν "ανδρικού" παιχνιδιού, η μπάλα σαν πρόσκληση για παιχνίδι, η μπάλα που διακόπτει τη ραστώνη (όλοι μας έχουμε σηκωθεί για να επιστρέψουμε μια μπάλα που έφτασε κοντά μας...), κι ακόμα η μπάλα, γένους θηλυκού, που μπαίνει ανεπιθύμητα σε μια παρέα αγοριών.

Μπορείς να φανταστείς, αγαπητέ επισκέπτη, με πόση διαφορετική διάθεση θα έβλεπες τον ίδιο ακριβώς πίνακα με ουδέτερο τίτλο του τύπου: νεαροί με μπάλα στην αμμουδιά...

For our foreign visitors:
Title: Wherefrom did this come rolling over to this place? 
Oil on canvas, 70 x 50cm.
In Xenoudis' possession.

Ζωγραφική του Ξενούδη (10)

Στον αμέσως προηγούμενο πίνακα ("δίδυμα") ο θεατής αντιμετώπιζε την πρόκληση να λύσει ένα συγκεκριμένο αίνιγμα: την ασυμβατότητα του τίτλου με το περιεχόμενο. Στον παρακάτω πίνακα έχουμε ένα παρόμοιο ερωτηματικό:

Τίτλος: το τέλος της αθωότητας.
Λάδι σε πανί, 80 x 60εκ.
Στην κατοχή του Ξενούδη.

Μια κατά τα άλλα πολύ απλή καλοκαιρινή σκηνή. Δύο παιδιά σε αμμουδιά. Αλλά με αφορμή τον τίτλο, πόσες ερμηνείες! Η σκέψη του θεατή πηγαίνει από το ένα παιδί στο άλλο για να βρει ποιό είναι το στοιχείο αθωότητας που εκλείπει, ή μήπως η αθωότητα του ίδιου του... θεατή ενδέχεται να βρεθεί στο τέλος υπό αμφισβήτηση...

For our foreign visitors:
Title: The end of innocence.
Oil on canvas, 80 x 60cm.
In Xenoudis' possession.

Gedichten en teksten in het Nederlands kan U vinden in de eerste helft van 2011.