22 February 2011


ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ

αέρας αέρας
κι ο ήλιος να λείπει
στον αφρό πέρα από τη θάλασσα.
αέρας, αέρας οξυτάραχος,
σαν όψιμος χειμώνας να απειλεί με άγρια εξόντωση
την ανύποπτη ανυπότακτη άνοιξη.
αέρας, που το μίσχο εξασκεί στο λύγισμα
- βίαιο λύγισμα βασανιστικό -
αλλά το άνθος ανθίσταται, χτυπιέται, τρίβεται.
σε παραζάλη όλοι οι σπόροι έχουν χαθεί,
οι μέλισσες ελαφρό θα νιώθουν το πέταγμα
με την ήσυχη ανατολή
μεθαύριο.



ΘΕΑΤΗΣ

σ’ έξαρση τα μάρμαρα.
κάθε θέατρο μια ζωή μου,
κάθε μου σκέψη, κάθε μου πράξη,
πάνω στις κερκίδες τοποθετώ
- στο άνω διάζωμα ή στην κάτω σειρά των ιερέων,
αριστερά, δεξιά, βασιλικά στη μέση –
γέμισα ένα θέατρο, έναν κόσμο εμπειρίες!

και δεν χαίρομαι.
ποτέ δεν άγγιξα το βουβό, ιερό κύκλο.
στο κέντρο δεν στάθηκα ποτέ.

θα είμαι πάντα θεατής.
ο μοναδικός, σε πολλά μέρη, θεατής.
όμως μόνο θεατής.



ΘΕΟΓΟΝΙΑ

είσαι ωραία, είσαι η ομορφιά ίδια, είσαι το παν!
ήλιος που δεν γνωρίζει ηλιοβασίλευμα,
και νύχτα καλοκαιριού
που, κι αν μικρό παιδί μετρούσε τα αστέρια
θα τελείωνε πριν την αυγή.

δίπλα σου, πάνω σου γέρνω
αχαλίνωτος πόθος
θεός νέος όπως μ’ έπλασες, άνδρας αθάνατος!



ΘΕΣΣΑΛΙΑ


στη σκιά του Ολύμπου:
πεδιάδες, λόφοι, αναμμένος ο ουρανός,
Θεσσαλία.

ως τα δάση του Πηλίου,
πλάι στην πανάρχαιη θάλασσα
που και τώρα ζει τη δική της τη ζωή
των ανέμων:
Θεσσαλία, βασιλική, ηλιοσκαμμένη!

απ το φρούριο των Μετεώρων
ανοίγεις διάπλατα χίλια χωριά,
χίλιες πύλες
στον ταξιδιώτη της αδρής χαράς,
τον έφηβο Τριπτόλεμο,
μάγισσα Θεσσαλία!
γη της Δήμητρας!

No comments:

Post a Comment