03 February 2011


DE GRENS

ik ben moe gekeken
naar de wegen.
ik heb te veel wegen gezien:
wegen
dan eng, dan breed weer.
ik duld geen wegen
geen beperking
geen muur.

want ook muren verafschuw ik,
en al wat steen of kalk of klei is
en mijn schaduw gelijkstelt met mij!
ik duld geen muren
geen beperking
geen tijd.

en tijd is er toch
zoals dood er is.
en de grenzen zijn er
en de dagen, onverschillig,
die ik haat.

vriend,
als jij er niet was,
hemeltergend of niet:
ik zou bevruchten en doden
in éénzelfde greep!



DE INNERLIJKE LEEGTE

er splijt een koud straaltje water over mijn rug
- wie heeft de moed niet te walgen van zichzelf? -
het moet moeilijk zijn, goed te zijn;
het is al moeilijk genoeg, eventjes goed te doen.

er slaat warm bloed, zwaar bloed in deze arm.
vluchten is verraad, elk toegeven is overgave.
waarom blijven mijn slapen zo kloppen?
wat heeft mijn hart zo te slaan?
waar dreigt de wonde?...

er liep al zoveel zwoel water door mijn mond.
het heeft geen zin te zitten kijken naar de zon.
waar is het zo donker, als hier binnenin?




ΑΝΕΡΓΟΣ ΝΕΟΣ

τρίζουν, τρίζουν τα περσινά πλαίσια μιας ζωής.
τρίζει το σύστημα όλο.
μας βαραίνει μια άχαρη κληρονομιά
χρέη και καθήκοντα.
έγινε η καθημερινότητα ένας αδιάκοπος
προβληματισμός
για όλο και στενότερες επιλογές
που τρίζουν, τρίζουν κι αυτές...

κι αφελής ακόμα όταν σκύψω όπως πάντα
πάνω στην αφύσικα ήσυχη θάλασσα
της βαρυχειμωνιάς,

θεός Άρης λόγο πύρινο ψιθυρίζει
και ριγεί το νερό...



ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ

ο ήλιος ο ξανθός μάς έκλεψε τη σκιά μας
και γυρίζουμε, γυρίζουμε γυρεύοντάς την.
είπαμε ίδρώτα τα δάκρυά μας, τ’ ανδρικά,
(είμαστε πια απόκληροι)
αλλά δεν αφήνουμε, δεν αφήνουμε,
δεν είμαστε ηττημένοι...

ο ήλιος ο ξανθός έκαψε τα χέρια μας,
τους ώμους μας, μάς κλείνει το στόμα,
κι αποζητάμε, αποζητάμε τη βροχή.
είπαμε πυρετό τη δίψα μας, την τόση δίψα…
αλλά δεν αφήνουμε, δεν αφήνουμε.

ο ήλιος ο ξανθός μαστίγωσε τα σπλάχνα μας
και πέφτουμε δυό-δυό, σώματα σκληρά,
κι η άμμος παλεύει.
είπαμε αγάπη τα ένστικτά μας,
αγάπη τη δειλία μας,
για να γίνει η γη δική μας
μια και σε κανένα δεν ανήκει
μετά το ηλιοβασίλευμα.
και δεν αφήνουμε, δεν αφήνουμε.

είπαμε ανατολή και δύση τη ζωή μας.



ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΑ

πιο άσπρη απ αυτή τη μέρα δεν υπάρχει!
δεν ξεχωρίζονται βουνά κι ουρανός.
δεν φαίνεται ο ήλιος
ή παντού:
λάμπει σε όλες τις γωνιές,
κυριεύει χίλια πλοία.

πιο άσπρη απ αυτή τη μέρα δεν υπάρχει!
θυμάμαι τραγούδια και χορούς,
δεν είχαν αυτό το φως.
και ξέρω, και φοβάμαι να προχωρήσω
αντιμέτωπα.



ΑΝΘΡΩΠΟΣ


τραυματισμένος άγγελος
έπεσα στη γη
με μόνο μια φωνή
φθόνου!



ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

χτίσαμε χτίσαμε μακρά τείχη.
όταν έπρεπε δεν άντεξαν,
ερείπια τώρα.
χτίσαμε ναούς,
λιθοβολήσαμε τους θεούς μας
αναίτια, είχαμε γίνει αφελείς.
χτίσαμε άσπρα σπίτα και δρόμους και σχολεία
και τεράστια άδεια μέγαρα,
ερείπια για μεθαύριο.

τί θες λοιπόν;

αρκέσου στα λίγα, μη θές να χτίσεις άλλο,
αρκέσου να ζεις,
κάνε μια βουτιά και κολύμπα!

No comments:

Post a Comment