Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν ποιήματα που ο ποιητής τις ενέταξε σε συγκεκριμένες ενότητες: Γένος, χαμένες πατρίδες, Πολυτεχνείο, εργασία.

2. ΧΑΜΕΝΕΣ, ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Μια ευαίσθητη, πολύ ευαίσθητη χορδή στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων – κι όχι μόνο των παιδιών κι εγγονών των προσφύγων του 1922-23.

Σε τόσο μεγάλη ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού, με ακμή, παρακμή, υποδούλωση, παλιγγενεσία, νίκες και ήττες, επιτρέπεται να εκλείψει το όραμα – ανεδαφικό σήμερα, εφικτό αύριο; Και το όραμα αυτό, πόσο υποθηκεύει τη συνείδηση της νεώτερης γενεάς;

Στο τέταρτο ποίημα, η προσφυγιά εμφανίζεται σε άλλη διάσταση: τα παιδιά των προσφύγων, οποιωνδήποτε προσφύγων, ποιά χώρα νιώθουν πατρίδα; Ερώτημα πολύ επίκαιρο τα τελευταία χρόνια...

ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Αγιά Σοφιά

ορθοδοξία

τρούλος-μήνυμα στα ουράνια

πως δεν έφτασε ακόμα

το πλήρωμα του χρόνου.

ΕΞΑΡΣΕΙΣ

εύκολα χάσαμε τις χώρες μας, τις δύσκολες πατρίδες.

εύκολα είπαμε, δεν βαριέσαι,

θα μπούμε στην Πόλη,

θα δούμε τη Σμύρνη ξανά

με το βλέμμα του κατακτητή,

με τη συνείδηση των Ιώνων.

πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θα απλωθούμε.

και τα παιδιά μας με μάτια μεγάλα

τους χάρτες χαράζουν,

στα μέτρα των εξάρσεων

των εξάρσεών μας

με αίμα μέλλοντος,

πορείες, χάρτες χαράζουν.

ΣΕ ΦΙΛΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑ

κι αυτή είναι η μεγάλη σου νίκη:

ότι, στην Ακρόπολη ανεβαίνοντας,

της ομορφιάς προσκυνητής,

το νου μου σε θεία αγάλματα,

ξαφνικά μια χαρούμενη φωνή γυρεύω

απέναντι στο άλσος, ή πέρα.

τη δική σου φωνή, αισιόδοξη, ζωντανή,

για να σου πω, χαρούμενή μου ευχή:

και του χρόνου στην Πόλη!

ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ

και ρώτησε το παιδί με το βιβλίο ανοιχτό:

για μας τους πρόσφυγες,

ποιά είναι η πατρίδα;

…..

ανοιχτό το βιβλίο,

ανοιχτό το παράθυρο.

μια γωνιά του Παρθενώνα στον τοίχο.

και η καρδιά μας ακόμα κλειστή.

Gedichten en teksten in ‘t Nederlands verschenen van 29 Januari tot 10 Maart 2011.