ΠΥΡΕΤΟΣ

στη λευκή σιωπή του σπιτιού

καίγεται ο νους μου.

έχω τον πύρετο

για σύντροφο και φύλακα.

κάποιος, το ξέρω, μούκανε νοήμα

ν’ αντισταθώ; να ηρεμήσω; να προσευχηθώ;

να προσευχηθώ;

τόνα χέρι ψάχνει το άλλο,

το άλλο, αλλά δεν το βρίσκει…

ΡΗΜΑΓΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ

θλιβερές εικόνες ενός περασμένου πολέμου,

μια μουσική πιο θλιβερή στα βήματα του αέρα.

πρόσωπα παιδιών που θα ήταν χαρούμενα στον ήλιο,

αλλά κλαίει ο ουρανός.

τα σύννεφα είναι φύλακες αυστηροί

κι εδώ στη γυμνωμένη γη της Ελλάδας,

στον έξω κόσμο των ανθρώπων,

ζούσαμε την πιο τολμηρή λευτεριά

τα πιο τολμηρά σφάλματα:

γλέντια και κομπολόγια.

ΡΥΘΜΟΙ

σήμερα οι ώρες αργούν, αργούν.

ακόμα είναι πρωί και βράδυ θέλω

και μουσική πολλή κι αστεία.

μου λένε πως τα δευτερόλεπτα

πέφτουν με ρυθμό αργό.

- πως η καρδιά προτρέχει -

είναι η κούραση του καλοκαιριού,

η έντονη ζωή κάτω στη θάλασσα,

αμμουδιά φωτιά.

ούτε για ποίημα δεν υπήρχε χρόνος.

και σήμερα, για νάναι η ώρα πιο

σημειωμένη,

στίχοι γράφονται,

που λένε για ώρες που αργούν, αργούν...

ΣΑΛΑΜΙΝΑ

στα παραπήγματα του παραθερισμού

δεν βρήκα εικόνες χρησμού.

αλλά μου ήρθε στο νου

το ξύλινο τείχος.

κοντα ήταν η Κυνόσουρα

αλλά κοντά κι ο ήλιος.

πριν από το γαλάζιο ύπνο

η σκέψη μου ήταν:

υπήρχαν και τότε πεύκα;

ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ

από δω πάνω μπορείς τα πάντα να δεις.

είδες;

είμαστε ένα νησί που φαίνεται για νησί.

τα σύνορα μάς τριγυρίζουν ολοκάθαρα

στα τρία σημεία του ορίζοντα.

πίσω μας μαύρο σχεδόν το βουνό.

νυχτώνει.

ξέρω,

αργότερα τη νύχτα, με τα δάχτυλά μας

θα ανάψουμε λάμψεις στα σώματά μας.

κι ύστερα υγρά μας τα μάτια θα ρωτάν

με δέος ανόθευτο, στον κόσμο αυτό κάτω

αν ίδια υπάρχει αγάπη…

(Noot: gedichten en teksten in 't Nederlands verschenen van 29 Januari tot en met 10 Maart 2011).

(Σημ.: ποιήματα και κείμενα στα ολλανδικά δημοσιεύτηκαν από 29 Ιανουαρίου έως και 10 Μαρτίου 2011).