ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ

οι γερανοί, τα γιγαντιαία δένδρα του λιμανιού,

επάξια φρουρούν

τα ατέλειωτα εμπορεύματα στοιβαγμένα στις προβλήτες,

τίμημα

της ευημερίας μας, λάφυρα και των ξένων.

των ξένων, που μ’ ένα λεπτό κομμάτι χαρτί

χρόνο με το χρόνο

τιμολογούν στο άπειρο

πόσο άξιζουν, με πόσο ξεπληρώνονται

τα αργύρια της υποταγής.

αυτά στο λιμάνι

όπου δραχμή δραχμή σταγόνα σταγόνα το αίμα.

βουβά τα Μακρά Τείχη μερικά στάδια μακριά.

στα παιδιά μας δεν απομένει παρά ένα χαμόγελο

στον ήλιο.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

ύλη.

πειθαρχικά μεταλλεύματα.

άσπρη σκόνη.

μια φλόγα σαν κραυγή

απελευθερωμένη

ξεπετιέται!

ΠΡΩΙΜΑ

μάγισσα Πειραϊκή!

τί με κράταει εδώ;

ένα καλοκαίρι ήταν όλο-όλο

που πέρασε κι έγινε θρύλος στην παρέα μας.

κολύμπι τρελό, η υπέροχη φροντίδα του ήλιου,

και πάνω μας τα σπίτια με μάτια πολλά.

η άνοιξη αργεί να ζεσταίνει τα βράχια.

ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΙΡΑΪΚΗ

σύρε σύρε μουσική

στον αέρα!

σύρε τη θάλασσα στο χορό

σχίσε τα σύννεφα

βρες την Πειραϊκή!

από μια πρωινή φωνή ξεκίνησε όλη η χαρά:

Αιγινήτης ψαράς με δίχτυα γεμάτα και κέφι

ξύπνησε τους πάντες:

βράχια, δένδρα, καβουράκια,

τους πρωινούς εργάτες, τα μωρά,

τη γλωσσού της γειτονιάς.

παντού τραγούδι.

σύρε σύρε μουσική

με τα πουλιά του ήλιου

στα νησιά, πίσω στην Αίγινα,

και βρείτε μου αυτό τον ψαρά!...

ΠΡΩΤΗ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΜΕΡΑ

πίσω από τους ευκάλυπτους, ο λόφος.

φυσάει αδυσώπητα ο βοριάς

μα ο λόφος αμετακίνητος, τα δένδρα

αμετακίνητα.

με τον ήλιο να μην κάνει άλλη προπάθεια πια,

όλο το χάος του χειμώνα

στους ανθρώπους έμεινε.

πόσο κρύο στη θάλασσα,

πόσο κρύο στο λόφο,

κι η ελπίδα μακρινή.

στο χειμώνα μπήκαμε τώρα,

η αρχή σήμερα γίνεται.

χτες ακόμα ψάχναμε τον ίσκιο του δένδρου,

σήμερα τον τοίχο που να το γλύφει ο ήλιος.