ΜΕΤΑΤΑΞΗ

χτες,

στον ήλιο της βαθιάς ηδονικής χαράς μου,

και μες στις δυό παλάμες μου

σαν μάτια ανοιχτά

- μελαχροινό το δέρμα σου, ζεστό! –

χτες,

στην εκπλήρωση του ονείρου,

έλαμπες σάρκα ζωντανή, θεά κυρίαρχη,

γυναίκα,

και των αιώνων τα μυστικά

-ο παλμός του οίστρου μου, η ξαφνική σιωπή,

στόμα που δεν χορταίνει ποτέ, ποτέ –

χτες βγήκαν στάχτη.

στον ήλιο της βαθιάς ηδονικής χαράς μου

έδεσες απαλά, και ήταν όλο χάρη,

τον ουρανό, γαλάζιο πιο βαθύ,

τον κόσμο σου, πιο ήρεμο, πιο άσπρο, πιο σοφό.

ΜΕΤΡΗΜΑ ΧΡΟΝΟΥ

η ώρα δεν περνάει και δεν περνάει.

μονόντονα τακτακτεί το ρολόι.

άδεια χέρια άδεια μάτια

τα πεντάλεπτα μετράν.

η μέρα υποβαθμίστηκε σε σύνολο πενταλέπτων.

μικρότερη μονάδα στην ανία μου δεν σκέφτομαι.

κι αν το ελατήριο σπάει,

από ρολόγια δεν χωλαίνει ο τόπος:

όλοι θα προθυμοποιηθούν,

κοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό

ή τον κρίκο του δούλου στον καρπό του χεριού..

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ

σήμερα είμαι θεός!

σήμερα το δωμάτιο μετουσιώνεται,

ανοίγεται σαν κάλυκας στον έρωτα.

δεν χωράει ο νους μου τα τόσα λουλούδια.

έλα,

πιες δροσερό νερό,

γείρε στα χείλη μου,

νίκησε τη φωτιά.

είμαστε δυό νησιά στον ωκεανό χαμένα

και σμίξαν οι ακρογιαλιές.

κλείσε τα μάτια σου.

είμαι το σύμπαν!

δες: στα χέρια σου είμαι θεός!

έλα!

ΜΟΙΡΑ

αλλά η ακίνητη μέρα κρατάει.

σύννεφα σιωπηλά σαν αμέτοχα στο τοπίο.

το πράσινο σπάνιο και υποταγμένο κι αυτό.

τα σχήματα όλου του κόσμου στη θέση τους,

ουδέτερα.

το χέρι μου ν’ απλώσω,

φωνή τραγουδιού να ακουστεί.

τετελεσμένα θα κυλήσει η ώρα

ένα χτύπο της καρδιάς πιο κοντά στην ακινησία

την τελειωτική.