ΜΕΛΙ

μέρες μέτρησα οχτώ,

και σήμερα νά:

το χαμόγελό σου παραμερίζει τις δάφνες

στην άκρη του μονοπατιού.

γύρω μας οι μέλισσες ανυπόμονα μοχθούν.

ανάλαφρα εξανεμίζονται

τα λόγια μας, τα ήδη περιττά.

στη βάση των μαλλιών σου

τα δάχτυλά μου αυτοσχεδιάζουν.

μέλι έσταζε η μέρα

μέλι.

ΜΕΛΛΟΝ

ω θάταν εύκολο

να παριστάνω τον αδικημένο,

να χτυπιέμαι, να κατηγορώ τους πάντες,

ή, από αντίδραση, να σατιρίζω αλύπητα

τον όποιον ηγετίσκο.

ω θάταν εύκολο.

όμως από κείνο το βράδυ

που έκλεισα τα χέρια μου σφιχτά

γύρω από το άγιο σώμα σου

- για να ξεχάσω, για να ξεχαστώ -

είναι ο δρόμος

ευθύς.

ριζώθηκα βαθειά σ’ αυτή τη γη.

τα όνειρά μου ατέλειωτα γέννησαν όνειρα.

γελάω, τρέχω στη θάλασσα,

γυμνή η στύση μου σον ήλιο,

η αθανασία καθημερινή ηδονή.

της ζωής το χρυσάφι, τόσο κοντά μου κρυμμένο...

άξια παιδιά Ελλήνων τα παιδιά μας,

η ευχή!

ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ

κάτι καλύτερο

να κάνουμε στη ζωή μας

από να τη ζήσουμε.

κάτι καλύτερο από την εμπειρία

του καλού κι ωραίου.

κάτι βαθύτερο από τη συγκίνηση

κι ηδονή του έρωτα.

το ποίημα να γίνει τραγούδι.

ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ

είμαστε ένα νησί,

ένα θαύμα της γης,

ένα νησί ηφαίστειο σαν τα νειάτα,

ένα νησί στη θάλασσα στο κέντρο του κόσμου.

μέρα, μέρα και νύχτα, νύχτα και μέρα, νύχτα.

το μεσημέρι η θάλασσα φέρνει τα μαργαριτάρια,

κάτι από άλλους ηπείρους.

η δύση φέρνει τα πουλιά,

κάτι από άλλους ανθρώπους.

αλλά το πρωί φέρνει τον έρωτα!

νύχτα, νύχτα και μέρα, μέρα και νύχτα, μέρα.

κλείνει ο κύκλος, ταξιδεύει το νησί.

περνάμε τις ακτές, τα άλλα νησιά,

σ’ αγαπώ, λατρευτή μου εσύ!

περνάμε τα λιμάνια, τα πλοία, ταξιδεύει η γή όλη

προς εμάς – κόκκος άμμου ο κόσμος,

μέρα και νύχτα.

ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

τελείωσε το ομαδικό γέλιο.

βγήκαμε στη φιλόξενη νύχτα,

κατηφοριά.

λίγα τα λόγια.

έψαχνα ανέκδοτα,

ανακάλυπτα μια άδεια ζωή.

πάθος που δεν τολμούσε ποτέ να χτυπήσει.

- έβρισκα σαρκασμούς.

προχωρήσαμε στη διάλυση της βραδιάς με λίγες λέξεις:

γυναίκα, ζωή, αύριο…

η νύχτα η φιλόξενη, για μας

τα παραδέχτηκε όλα.