09 March 2011

ΠΛΗΓΗ


αρχή της άνοιξης,
η νοσταλγία της θάλασσας,
τ’ ακίνητα νησιά
πάνω στον παρθένο ουρανό της Αττικής.

θα τραγουδάω για το περσινό καλοκαίρι,
θα μιλάω με πάθος
για μια φιλία, για μια αγάπη,
για τα τριάντα ποιήματα.
θα τρέχω ως την άλλη άκρη του χωριού!

αρχή της άνοιξης,
του ήλιου εφηβική ορμή…
αλλά τα βράδια χώνομαι σε μια ζεστή γωνιά
και γίνεται πληγή η σιωπή,
τώρα που λείπεις.



ΠΟΙΗΤΗΣ


σ’ ένα σμήνος από γλάρους
εμπιστεύτηκα το μήνυμά μου:
χαρά!

στους ανθρώπους της θάλασσας
φώναξα πρωί-πρωί:
χαρείτε!

κι έκπληκτος από τη λαίμαργη ανταπόκριση των πάντων,
έμεινα στην ακτή εκεί και
ξέχασα να χαρώ…



ΠΡΟΝΟΙΑ

το βράδι υποσχέθηκε
πανηγύρι κι έρωτα στους νέους.

το σκοτάδι έκανε πέρα
ενοχή, ξομολόγηση κι άλλα ανόητα.

νερό να πιω, πριν για καλά μεθύσω,
σκέφτηκα.



ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ

ποίημα δεν χρίστηκε ακόμα,
αλλά η άνοιξη μπήκε στα μάτια μου,
σε εικόνες που μέρα μεσημέρι
ξεπηδούν όλο και πιο καθαρά,
όλο και επιτακτικότερα.
ερωτικά σκιρτήματα
σε τόση δα αμμουδιά,
δίπλα σε αιχμηρό βραχότοπο.
δρόμο μακρύ διανύσαμε,
και η φτωχή προηδονή
δρόμο μακρύ μαντεύει,
κι ας τελείωσε χτες,
μόλις χτες, ο χειμώνας της μοναξιάς.



ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

θέλω, με το χάδι μου
να σβήσω τους φόβους όλους
απ τα μάτια σου.
θελω νάμαστε μόνοι μας
μ’ αυτούς τους στίχους της ηδονής.

στα μαλλιά σου
με τα χείλη μου ν’ αναζητήσω
κατανόηση.
με τα χείλη μου πάνω
στο ζεστό σου σώμα
να κατακτήσω τα όνειρά μας.
θέλω τα άλκιμά μας όνειρα νάναι ένα
με το σώμα σου – δίνη και φωτιά!

σαν νιώθω το χέρι μου
να τρέμει πάνω στο νεανικό σου στήθος,
σφίγγε με! αφομοίωσέ με!
από το στόμα σου θα πιω όλη σου τη ζωή!
νίκησέ με!

στο σβέρκο μου, μετά την ύστατη στιγμή,
άπλωσε τα δάχτυλά σου χαϊδευτικά.
θέλω σ’ αυτή την καινούργια γαλήνη
σ’ αυτό το νέο κόσμο μας
ν’ αποκοιμάμαι, καλή μου.

αύριο θάναι σκληρός ο ήλιος,

No comments:

Post a Comment