Τόπος

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Συνεχίζεται η ανάρτηση ποιημάτων με θέμα: «Τόπος»

Σήμερα τα τελευταία ποιήματα της ενότητας.

Το πρώτο («Βορράς») δεν περιγράφει ελληνικό τόπο. Ο ποιητής εδώ θυμάται την καταγωγή του, τη Φλάνδρα.

ΒΟΡΡΑΣ

υπάρχει μια χώρα

υπάρχει μια πόλη

υπάρχει μια θύμηση…

λόγια τόσο απαλά,

ξένα ονόματα.

ένας ουρανός ανοιχτός

που ηρεμεί τους αγριεμένους νέους

με το γκρίζο, κρύο του χρώμα

- πώς δεν μέθησα στο άσπρο φως εδώ;

υπάρχει μια πόλη

με ήσυχες, τακτοποιημένες συνοικίες.

τα παιδιά είναι λίγα, δεν ακούς φωνές.

θύμηση μη σβήσεις ποτέ!

υπάρχει μια μάνα.

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

ο κύκλος τελειώνει,

ο κύκλος του χρόνου κλειστός

για πάντα στο τέλειο.

απελπίστηκα

χτες, βαδίζοντας σαν κορυφαίος

ως το κέντρο

και με δέος είδα ότι δεν έβρισκα τί να πω

νέο ή αξιόλογο...

στη σκηνή εδώ

η ψηλά με αγχομαχητό

τα λόγια,

μέ ή χωρίς ηχώ

στίχους ζωής ασύμμετρους απαγγέλλω

σε θεατές όλο μάτια...

ΣΑΛΑΜΙΝΑ

στα παραπήγματα του παραθερισμού

δεν βρήκα εικόνες χρησμού.

αλλά μου ήρθε στο νου

το ξύλινο τείχος.

κοντα ήταν η Κυνόσουρα

αλλά κοντά κι ο ήλιος.

πριν από το γαλάζιο ύπνο

η σκέψη μου ήταν:

υπήρχαν και τότε πεύκα;

ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

ο Κεραμεικός αξίζει δεν αξίζει τ’ όνομά του.

στα ρυάκια τα πολλά βατράχια παραπέμπουν στον Αριστοφάνη,

κι απ αυτόν πάει ο νους σ’ άλλα ονόματα επιφανέστατα.

πού όμως τα μνημεία τους, τα μνήματά τους;

κι όπως αφηρημένα ψάχνω κτερίσματα στην ελώδη Ιερά Οδό.

πλησιάζουν έξι Σκανδιναυοί με χάρτη κι οδηγό,

με το πείσμα να τα δουν όλα

- και όλα, ή πολλά, τα είδαν -

λίγο τους ξεναγώ, τους μιλάω στην Κοινή τη νέα των καιρών,

υφαίνω συζήτηση, συμπάθεια εκμαιεύω,

αλλά πού αναγνώριση για τα των Πτολεμαίων,

για την εκτός Ελλάδας Ελλήνων γη,

μετά την Πύδνα, την Ιψό.

πού οίκτος για τα προγονικά μας ελαττώματα.

τί τους φταίει αυτούς η ρωμαϊκή κατάκτηση;

(κι εμας τί μας φταίνε τα βατράχια;)

είμαστε μικρός λαός.

γι’ αυτό, τα βατράχια αφήσαμε να ξεκινάν εν πομπή

από το Δίπυλο…