Τόπος

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Συνεχίζεται η ανάρτηση ποιημάτων με θέμα: «Τόπος»

Σήμερα, τρία ποιήματα που αρκετά στα πεταχτά στοιχειοθετούν τη σχέση των «υψωμάτων» με τους ανθρώπους...

ΚΑΣΤΕΛΑ

τα σπίτια ανεβαίνουν στο λόφο,

οι άνθρωποι ανεβαίνουν στα σπίτια.

και μέσα στους ανθρώπους

πώς να μην υπάρχει απορία;

από δω η πόλη αναπαύεται.

εδώ είναι τα ανάκτορα.

εδώ οι ποιητές σημειώνουν ημερομηνίες,

για να έχει ο χρόνος αξία μετρημένη.

και κάτω ζει ένας κόσμος με την άγνοιά του,

κι ονειρεύεται πολύ ψηλά βουνά.

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΔΕΡΦΙΑ

Πάρνηθα!

σα ναός, σε απομόνωση ιερή,

αφήνοντας πίσω στις πεδιάδες

το ρηχό ρου των ανθρώπων.

Πεντέλη!

στη σημερινή γαλήνη των δασών σου

ακούγεται ο ύμνος των μαρμάρων

των Προπυλαίων, του Παρθενώνα, του Ερεχθείου.

να κλείσουν οι ουλές αιώνων

το αιώνιο αίτημά σου...

Υμηττός!

οικείος, φραγμός στην αυθάδεια των Αθηναίων.

αλλά μέρα με τη μέρα

τα άσπρα σπίτια – κι ας ήταν μόνο αυτά –

ανεβαίνουν στην πλαγιά, ανεβαίνουν...

ηλιόχαρη Αττική,

ποιό απ τα αδέρφια σου χαϊδεύεις πιο πολύ;

κι αποπαίδι το Αιγάλεω

γιατί περιφρονείς;

ΜΕ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

και ξαφνικά ο Παρνασσός

στην άκρη του παράθυρου του τρένου.

ο Παρνασσός σε χιονισμένη αιωνιότητα,

όλο αιχμές

με σκοτεινές, κατασκότεινες πλαγιές εδώ κι εκεί,

σαν τιμωρία στο χωριό που τόσο πολύ πλησίασε

και μένει με τα παράθυρα ανοιχτά

και γελαστά προς την πεδιάδα...