11 April 2011

Τόπος

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :
Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.


Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.
Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Συνεχίζεται η ανάρτηση ποιημάτων με θέμα: «Τόπος»
Μεγάλη η αντίθεση ανάμεσα στο διθυραμβικό, χαρούμενο στίχο του ποιήματος «Θεσσαλία» και τη σκυθρωπή περιγραφή του ποιήματος «Ελευθερές» (μικρό χωριό στα νοτιοδυτικά της Λάρισας – εκεί γνώρισε ο ποιητής τη γυναίκα του).
Στα άλλα δυό ποιήματα, ο ποιητής κάνει νύξη για κάτι απατηλό στην ατμόσφαιρα των τόπων.


ΘΕΣΣΑΛΙΑ


στη σκιά του Ολύμπου:
πεδιάδες, λόφοι, αναμμένος ο ουρανός,
Θεσσαλία.

ως τα δάση του Πηλίου,
πλάι στην πανάρχαιη θάλασσα
που και τώρα ζει τη δική της τη ζωή
των ανέμων:
Θεσσαλία, βασιλική, ηλιοσκαμμένη!

απ το φρούριο των Μετεώρων
ανοίγεις διάπλατα χίλια χωριά,
χίλιες πύλες
στον ταξιδιώτη της αδρής χαράς,
τον έφηβο Τριπτόλεμο,
μάγισσα Θεσσαλία!
γη της Δήμητρας!



ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ

τη νύχτα,
τα φώτα της Λάρισας
δειλό φωτοστέφανο πάνω από τη ράχη.

κανένας ουρανός Θεσσαλίας
δεν ανάβει τέτοιο πλήθος κεριών.

μουσική βαρειά χύνεται στο δρόμο
κάθε που ανοίγει πόρτα καφενείου
- περασμένη η ώρα, κι όταν σκυμμένα
τα ανθρώπινα αναστήματα σπίτι γυρίζουν,
στα χαμηλά σεμνά δωμάτια,
μετρώντας σπόρο και σοδειά,
το άπιαστο έλλειμμα,
κι εκτινάσσεται πέρα η σκιά των δένδρων
στην άκρη του δρόμου,

τότε οι άνθρωποι
αυστηρά την αυριανή δουλεία συλλογίζονται.
κι ίσως, σαν σωτηρία, σαν κάτι από ελπίδα,
τα φώτα τα δειλά της Λάρισας
πίσω από τη ράχη.



ΤΑΙΝΑΡΟ

μια σπιθαμή έξω από τον κάτω κόσμο έφτασα.
δεν με ειδοποίησε κανείς
για το επικίνδυνο της πορείας μου
για τα επόμενα βήματα δίπλα στο γκρεμό,
και πέρασα σχεδόν με το χαμόγελο
μπροστά από τις πύλες του Άδη.

τώρα που το είπαν μερικοί θυμόσοφοι
και σιγογελάν ανακουφισμένοι με την τύχη μου,
πικρογελάω κι εγώ σ’ αυτό το παιχνίδι
του θανάτου που λέγεται ζωή.

ωχ τί χαρά και τί θλίψη
να αισθάνομαι πάλι απλώς άνθρωπος...



ΛΟΥΤΡΑΚΙ

επιδεικτικά συγκρατούμε τη θεά Υγεία
μέσα σε ένα ποτήρι νερό.
ο πόνος γεννάει σεβασμό, εξυψώνει.
τόσα θυμόμαστε ακόμα από τον Ξενοφώντα
 - ή δεν ήταν ο Ξενοφώντας;
για το Λουτράκι δεν έγραφε με γνώση
ο Ξενοφών;

No comments:

Post a Comment