Εξέγερση

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Μετά τις ενότητες «Τόπος», «Πειραϊκή», «Ποιητής» και «Πορεία», ξεκινάει από σήμερα η ενότητα ποιημάτων με θέμα την «Εξέγερση».

Εξέγερση, λοιπόν. Τόπος στα νειάτα! Εξέγερση βουβή στα χρόνια της χούντας. Εξέγερση πραγματική στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εξέγερση σαν στάση ζωής για να επικρατήσει το δίκιο, σε λίγα ακόμα ποιήματα.

Εδώ παρατίθενται τα ποιήματα με πνεύμα εξέγερσης κατά την εποχή της χούντας.

Στο τρίτο ποίημα («210467») τόση είναι η αγανάκτηση του ποιητή, η απελπισία του, που αποκαλέι «άτιμο τόπο» την Ελλάδα, επειδή μπόρεσε η χώρα να βγάλει τέτοια «τέρατα». Υπερβολή της στιγμής. Από τη μετέπειτα ιστορία γνωρίζουμε ότι το πραξικόπημα ήταν στην ουσία ξενοκίνητο. Σ’ αυτό το σημείο δένει το τέταρτο ποίημα («σε μια γενεά»), όπου γίνεται λόγος για τα απελευθερωτικά κινήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας, που βρίσκονταν τότε σε έξαρση.

ΝΕΜΕΣΗ...

ξυπνήσαμε απότομα με κροτάλισμα πολυβόλου

και βγήκαμε στα παράθυρα, άλλοι στο δρόμο,

απορημένοι, κακόκεφοι, θυμωμένοι με την άνοιξη

που έριχνε ριπές κρύες στα πρόσωπα...

κι άλλη ριπή, χειρότερη, από ζεστά ραδιοκύματα:

απαγορεύεται!

όλα απαγορεύονται!

να σκέφτεστε ελληνικά!

να μας ακολουθείτε!

να καταγγέλλετε το διπλανό σας – εθνικό καθήκον! –

να τραγουδάτε στρατιωτικά!

κι ο αέρας γύρισε τη σελίδα της ιστορίας

ανεπιστρεπτί...

υπήρξαμε λαός από άξιους προγόνους.

αλλού νίκες, αλλού ήττες στις πολλές σελίδες μας.

πάντα όμως η ελπίδα, μια χούφτα παιδική

γεμάτη δημοκρατία

με μήνες, με χρόνια, όπλο θα κρατούσε

η ανδρωμένη χούφτα του παιδιού,

που θα ήταν Λεωνίδας πια,

Μιλτιάδης, Κίμων...

απαγορεύεται η ελπίδα

το σύνθημά τους, της νέμεσης...

ΝΤΡΟΠΗ !

η πρώτη εφημερίδα της κατοχής:

διαγγέλματα, απαγορεύσεις, απειλές.

άγνωστα ονόματα διαφεντεύουν την Ελλάδα.

η πατρίδα υπέρτατο πρόσχημα

για τα αίσχη που αποσιωπούνται:

συλλήψεις, διωγμοί, τοποθεσίες φρικτής φήμης

- ο γείτονάς μου λείπει από χτες το βράδι

αλλά κανένας δεν ρωτάει γιατί –

η πρώτη εφημερίδα της κατοχής:

ντρέπεται το χαρτί που το παραφόρτωσαν με ψέματα,

ντρέπεται ο αναγνώστης για την περιέργειά του τη νοσηρή,

ντρέπονται οι πλάκες του πεζοδρομίου

που είδαν κι άλλα πολλά...

κατοχή «ειρηνική, αδελφική, προστατευτική»

οστρακισμός αν μας προέκυπτε τώρα,

θα χαράζαμε, όλοι μαζί,

στα σπασμένα αγγεία της δημοκρατίας μας

μια μόνο λέξη, χτυπητή:

ντροπή, ντροπή, ντροπή!

210467

με προστατεύει ο νόμος

και με πατάει

για να μη με πατήσουν – ποιοί άλλοι;

για το καλό του τόπου

είναι η ανάγκη αυτή.

έχασα το άτομό μου,

έγινα φάκελος.

περνάω από γραφεία και λογοκρισίες:

οι καταδότες κάναν καλά τη δουλειά.

έγινα φάκελος.

αύριο, μεθάυριο θα μάθω τα εγκλήματά μου

και ποιό νησί, ή και ποιός τοίχος

θα έχει την τιμή!

άτιμος τόπος,

που τέτοια τέρατα έθρεψε

και τώρα σιωπά και φοβάται!

ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΕΑ

τί φταίμε εμείς;

όταν οι Βιετναμίτες σφάζονται απ το Μεγάλο Αδερφό;

τί φταίμε, όταν σφάζονται οι Χμέροι, οι Λαοτινοί,

και σβήνουν από το χάρτη δημοκρατία κι ειρήνη...

τί φταίμε εμείς;

κλείνει ο άτλαντας, κλείνει η συνείδηση.

κι όλο πιο οδυνηρά

προτάσσουμε την ανοχή μας σ’ άψογα σχήματα χάρτινα.

ερείπιο ο Παρθενώνας, μην τ’ αγνοούμε:

βασανισμένοι κι εμείς απ το Μεγάλο Αδερφό.

αλλά το κορυφαίο ΟΧΙ

θα ακουστεί!

απερίγραπτα σκληρό!

φτάνει μια γενιά,

φτάνει να δυναμώσουν τα παιδιά μας!

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.