Εξέγερση

ΘΥΜΑ ΗΡΩΙΚΟ

κόκκινο στο γαλάζιο της σημαίας το αίμα σου

έμεινε ανεξίτηλο.

και η σκέψη μου, οι σκέψεις όλων μας

στην πικρή στιγμή που τρέχαμε

τυχεροί εμείς που τρέχαμε

για να δούμε τη νίκη

αφήνοντας εσένα νεκρό

ανικανοποίητο

τί αδικία την τελευταία ώρα!

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

τριανταπέντε χρόνια!

κι η Αθήνα ξαναζεί για ένα απόγευμα

με αφηρημένα γέλια

το θυμό εκείνης της νύχτας.

τριανταπέντε χρόνια!

μάθαμε να ξεχνάμε πως η δική μας ανοχή

σκότωσε εφήβους μαθητές, σκότωσε

τόσους άλλους.

είναι η σημερινή πορεία αναγνώριση της δειλίας μας,

τότε που μερικοί νέοι άνοιξαν την πληγή,

γνωρίζοντας πως με τα λόγια τ’ άγια της λευτεριάς

αίμα θα ρέει, και ίσως αίμα πολύ,

και ίσως το αίμα του διπλανού…

ποιό παλικάρι νοιαζόταν για τον εαυτό του

εκείνη την ώρα;

έτσι κι όσοι έπεσαν από σφαίρα αδερφού...

και σήμερα μας λευτέρωσαν δέκα δρόμους της Αθήνας

για πανελλήνια πορεία.

το Πολυτεχνείο μεγάλωσε

μεγαλώνει, οδηγεί!

για ένα απόγευμα κυριαρχεί.

ένα απόγευμα ξεχνάμε την ανοχή μας

στην πόλη του Αρμοδίου και του Αριστογείτονος.

Διευκρίνιση για τους μη τακτικούς αναγνώστες

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Μετά τις ενότητες «Τόπος», «Πειραϊκή», «Ποιητής» και «Πορεία», συνεχίζεται η ενότητα ποιημάτων με θέμα την «Εξέγερση».

Εξέγερση, λοιπόν. Τόπος στα νειάτα! Εξέγερση βουβή στα χρόνια της χούντας. Εξέγερση πραγματική στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εξέγερση σαν στάση ζωής για να επικρατήσει το δίκιο, σε λίγα ακόμα ποιήματα.

Τα παραπάνω ποιήματα εκφράζουν το πνεύμα εξέγερσης κατά την εποχή της χούντας. Το δεύτερο αναπολεί τις μέρες εκείνες (έχουν περάσει 5 χρόνια).

Πικρία για το αποτέλεσμα; για το μάταιο της θυσίας;

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

Εξέγερση

ΣΥΝΘΗΜΑ

μα με τόξο

μα με πελέκι

μα με κοφτή γυμνή γροθιά,

μα με ποιήματα,

μα με τραγούδια,

μα με το λόγο της φωτιάς,

κι αν κοπούν τα χέρια όλων

κι αν την κραυγή μας νικάει το πολυβόλο

- τι κι αν είμαστε μυριάδες, οι σφαίρες περισσεύουν -

θάνατο τάξε μας, Ελλάδα,

το πανάρχαιο άγος να εξαγνιστεί

για να ανθίσει η δημοκρατία!

ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ ΜΑΘΗΤΗ

οι σφαίρες αν είχανε καρδιά

- όχι την καρδιά του “εντεταλμένου

δια την τήρησιν της τάξεως”

τη σαν σφαίρα σκληρή -

οι σφαίρες αν είχανε καρδιά,

θάλιωναν  λουλούδια στην καρδιά σου απάνω

τη γεμάτη έρωτα, την ξέχειλη από όνειρα,

που τόλμησε να κάνει το όραμα κραυγή

ω πόσο πιο φοβερή από τις σφαίρες, που σφύριζαν:

“ελευθερία ή θάνατος!”

καρδιά μου,

μικρέ μου μαθητή!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Αθήνα, πένθιμη πολιτεία.

πώς, μετά από τέτοιους φόνους,

να ηχεί το γέλιο των εφήβων

στο δρόμο όπως πριν;

όπως πριν υπάρξει το βίαιο επίταγμα:

πως ούτε οι νέοι θα ζήσουν

ελεύθεροι.

Διευκρίνιση για τους μη τακτικούς αναγνώστες

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Μετά τις ενότητες «Τόπος», «Πειραϊκή», «Ποιητής» και «Πορεία», συνεχίζεται η ενότητα ποιημάτων με θέμα την «Εξέγερση».

Εξέγερση, λοιπόν. Τόπος στα νειάτα! Εξέγερση βουβή στα χρόνια της χούντας. Εξέγερση πραγματική στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εξέγερση σαν στάση ζωής για να επικρατήσει το δίκιο, σε λίγα ακόμα ποιήματα.

Τα παραπάνω ποιήματα εκφράζουν το πνεύμα εξέγερσης κατά την εποχή της χούντας.

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

Εξέγερση

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Μετά τις ενότητες «Τόπος», «Πειραϊκή», «Ποιητής» και «Πορεία», ξεκινάει από σήμερα η ενότητα ποιημάτων με θέμα την «Εξέγερση».

Εξέγερση, λοιπόν. Τόπος στα νειάτα! Εξέγερση βουβή στα χρόνια της χούντας. Εξέγερση πραγματική στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εξέγερση σαν στάση ζωής για να επικρατήσει το δίκιο, σε λίγα ακόμα ποιήματα.

Εδώ παρατίθενται τα ποιήματα με πνεύμα εξέγερσης κατά την εποχή της χούντας.

Στο τρίτο ποίημα («210467») τόση είναι η αγανάκτηση του ποιητή, η απελπισία του, που αποκαλέι «άτιμο τόπο» την Ελλάδα, επειδή μπόρεσε η χώρα να βγάλει τέτοια «τέρατα». Υπερβολή της στιγμής. Από τη μετέπειτα ιστορία γνωρίζουμε ότι το πραξικόπημα ήταν στην ουσία ξενοκίνητο. Σ’ αυτό το σημείο δένει το τέταρτο ποίημα («σε μια γενεά»), όπου γίνεται λόγος για τα απελευθερωτικά κινήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας, που βρίσκονταν τότε σε έξαρση.

ΝΕΜΕΣΗ...

ξυπνήσαμε απότομα με κροτάλισμα πολυβόλου

και βγήκαμε στα παράθυρα, άλλοι στο δρόμο,

απορημένοι, κακόκεφοι, θυμωμένοι με την άνοιξη

που έριχνε ριπές κρύες στα πρόσωπα...

κι άλλη ριπή, χειρότερη, από ζεστά ραδιοκύματα:

απαγορεύεται!

όλα απαγορεύονται!

να σκέφτεστε ελληνικά!

να μας ακολουθείτε!

να καταγγέλλετε το διπλανό σας – εθνικό καθήκον! –

να τραγουδάτε στρατιωτικά!

κι ο αέρας γύρισε τη σελίδα της ιστορίας

ανεπιστρεπτί...

υπήρξαμε λαός από άξιους προγόνους.

αλλού νίκες, αλλού ήττες στις πολλές σελίδες μας.

πάντα όμως η ελπίδα, μια χούφτα παιδική

γεμάτη δημοκρατία

με μήνες, με χρόνια, όπλο θα κρατούσε

η ανδρωμένη χούφτα του παιδιού,

που θα ήταν Λεωνίδας πια,

Μιλτιάδης, Κίμων...

απαγορεύεται η ελπίδα

το σύνθημά τους, της νέμεσης...

ΝΤΡΟΠΗ !

η πρώτη εφημερίδα της κατοχής:

διαγγέλματα, απαγορεύσεις, απειλές.

άγνωστα ονόματα διαφεντεύουν την Ελλάδα.

η πατρίδα υπέρτατο πρόσχημα

για τα αίσχη που αποσιωπούνται:

συλλήψεις, διωγμοί, τοποθεσίες φρικτής φήμης

- ο γείτονάς μου λείπει από χτες το βράδι

αλλά κανένας δεν ρωτάει γιατί –

η πρώτη εφημερίδα της κατοχής:

ντρέπεται το χαρτί που το παραφόρτωσαν με ψέματα,

ντρέπεται ο αναγνώστης για την περιέργειά του τη νοσηρή,

ντρέπονται οι πλάκες του πεζοδρομίου

που είδαν κι άλλα πολλά...

κατοχή «ειρηνική, αδελφική, προστατευτική»

οστρακισμός αν μας προέκυπτε τώρα,

θα χαράζαμε, όλοι μαζί,

στα σπασμένα αγγεία της δημοκρατίας μας

μια μόνο λέξη, χτυπητή:

ντροπή, ντροπή, ντροπή!

210467

με προστατεύει ο νόμος

και με πατάει

για να μη με πατήσουν – ποιοί άλλοι;

για το καλό του τόπου

είναι η ανάγκη αυτή.

έχασα το άτομό μου,

έγινα φάκελος.

περνάω από γραφεία και λογοκρισίες:

οι καταδότες κάναν καλά τη δουλειά.

έγινα φάκελος.

αύριο, μεθάυριο θα μάθω τα εγκλήματά μου

και ποιό νησί, ή και ποιός τοίχος

θα έχει την τιμή!

άτιμος τόπος,

που τέτοια τέρατα έθρεψε

και τώρα σιωπά και φοβάται!

ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΕΑ

τί φταίμε εμείς;

όταν οι Βιετναμίτες σφάζονται απ το Μεγάλο Αδερφό;

τί φταίμε, όταν σφάζονται οι Χμέροι, οι Λαοτινοί,

και σβήνουν από το χάρτη δημοκρατία κι ειρήνη...

τί φταίμε εμείς;

κλείνει ο άτλαντας, κλείνει η συνείδηση.

κι όλο πιο οδυνηρά

προτάσσουμε την ανοχή μας σ’ άψογα σχήματα χάρτινα.

ερείπιο ο Παρθενώνας, μην τ’ αγνοούμε:

βασανισμένοι κι εμείς απ το Μεγάλο Αδερφό.

αλλά το κορυφαίο ΟΧΙ

θα ακουστεί!

απερίγραπτα σκληρό!

φτάνει μια γενιά,

φτάνει να δυναμώσουν τα παιδιά μας!

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

Εξέγερση

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Μετά τις ενότητες «Τόπος», «Πειραϊκή», «Ποιητής» και «Πορεία», ξεκινάει από σήμερα η ενότητα ποιημάτων με θέμα την «Εξέγερση».

Εξέγερση, λοιπόν. Τόπος στα νειάτα! Εξέγερση βουβή στα χρόνια της χούντας. Εξέγερση πραγματική στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εξέγερση σαν στάση ζωής για να επικρατήσει το δίκιο, σε λίγα ακόμα ποιήματα.

Εδώ παρατίθενται τα ποιήματα με πνεύμα εξέγερσης σαν στάση ζωής.

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ερυθροί στίχοι, εξεγερμένα νειάτα,

η ζωή μια γροθιά!

κράτα ‘να μαχαίρι πάνω σου,

αν σε χτυπήσουν με το ψέμα το παλιό,

χτύπα τους κι εσύ!

αιματηρός ο χρόνος.

αν δεν σπάσουμε όλα τα παράθυρα

θα μας εξοντώσουν αυτοί!

εμπρός!

φέρτε φωτιά! βγείτε στους δρόμους!

ως το βράδυ θάμαστε πανίσχυροι!

πανίσχυροι! ακούς;

για έρωτες λέμε τώρα;…

ΤΟΛΜΗ

πες μου: είμαι λεύτερος!

πες μου: έχω γνώση!

πες το τώρα,

γιατί

κάποια ώρα, κάποια ανέλεη αυγή,

παρηγοριά θα τόχεις πως τα πίστευες τότε

και κατέκτησες

με το λόγο σου αυτό

όλη τη γη!

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

Εξέγερση

Στις επόμενες εβδομάδες αναρτώνται τακτικά τα ελληνικά ποιήματα με «λογική» σειρά κατά θέμα ή σε συγκεκριμένη ενότητα.

Όπου είναι χρήσιμο, θα υπάρξουν και επεξηγηματικές σημειώσεις.

Μετά τις ενότητες «Τόπος», «Πειραϊκή», «Ποιητής» και «Πορεία», ξεκινάει από σήμερα η ενότητα ποιημάτων με θέμα την «Εξέγερση».

Εξέγερση, λοιπόν. Τόπος στα νειάτα! Εξέγερση βουβή στα χρόνια της χούντας. Εξέγερση πραγματική στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εξέγερση σαν στάση ζωής για να επικρατήσει το δίκιο, σε λίγα ακόμα ποιήματα.

Εδώ παρατίθενται τα ποιήματα με πνεύμα εξέγερσης σαν στάση ζωής.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΘΙΣΗ

τόλμη!

νειάτα και τόλμη!

ήλιος και νειάτα και τόλμη!

κάνε τη μέρα να κυλάει ατέλειωτος χορός

με τη φωτιά.

τραγούδι λαϊκό, αδρό:

εμείς οι νέοι είμαστε οι πιο δυνατοί!

παραμερίστε.

τόλμη!

νειάτα και τόλμη!

κάψτε!

κάψτε νόμους κι ηθική!

γκρεμίστε τους παλαιούς ναούς!

κηρύξτε αναγέννηση!

ΑΥΤΑΠΑΤΗ

το νάσαι ελεύθερος!

το νάχεις το δικαίωμα, τη χαρά, ν’ αρνείσαι

και μέχρι τ’ αναγκαία,

γιατί αυτό απαιτεί το φιλότιμό σου.

το νάσαι ελεύθερος!

πάντα έτοιμος για περιπέτεια

για την ανακάλυψη νέας ζωής

σε παρθένα γη

στο περιθώριο του συνόλου των ανθρώπων.

το νάσαι ελεύθερος!

αλλά σε λίγο κατηγορείσαι για τυχοδιωκτισμό,

και ψίθυρος: για προδοσία.

κάποιος λόγος βρίσκεται να σε χτυπήσουν,

και στο τέλος της άνισης πάλης

δεν μένει παρά η ικανοποίηση

πως νίκησες βάρβαρα πνεύματα,

πως λύγισες ίσα να σ’ αφήσουν να σταθείς,

πως ήσουν

ο τελευταίος των τελευταίων.

Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΜΟΥ

ο πυρετός διαλύεται.

η αυτοσυγκέντρωση χάνει σκέψεις σαν εξάγωνα που

αποσπούνται ένα ένα

απ τον κορμό.

τρύπησα τοίχους και βιβλία αδιακρίτως.

Bericht voor de Nederlandstalige lezers :

Gedichten in ‘t Nederlands verschenen van 27 Januari tot 10 Maart 2011.

ΕΦΗΒΟΣ

σε ξανανακάλυψα, γυναίκα,

και το σώμα μου

ξανάγινε σώμα

και σ’ αναζητεί.

γυναίκα,

που τα ζεστά σου τα χέρια,

τα μαλλιά σου, τα χείλη σου...

και σκοτάδι που ξαφνικά

γίνεται φως, και ύμνος, και αλκή!

είσαι...

ω, ας είμαι αποκαμένος τώρα

αλλά και στα χέρια σου

άτρωτος,

γυναίκα!...

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

κατρακύλησα στο βάθος της κόγχης,

αναίσθητος στη γεύση του χώματος μες στο στόμα,

αναίσθητος στις μύτες των βράχων

και με χέρια ματωμένα.

γκρεμισμένο πλάσμα με γκρεμισμένες ελπίδες.

παραλήρημα ο πόνος!

γιατί να σε χάσω;

βάναυσα γιατί να χτυπάς

με χαμόγελα και υπονοούμενα;

κι έπεσε η νύχτα στη κόγχη της γης

και τσακάλι πληγωμένο

φώναζω σε μια άδεια σφαίρα

ώρες και ώρες τ’ όνομά σου,

ως το μίσος.

ως τα ξημερώματα,

όταν γκρεμίστηκε ο εφιάλτης.

ΕΩΣ ΠΟΥ ;

μετράω τα κύματα

που πλησιάζουν, απαλά μαζί και δυνατά

και σπάνε στο βράχο

από το πρώτο φως ημέρας.

είναι μια ασχολία σοβαρή,

το μέτρημα δεν έχει ελπίδα να τελειώσει.

σημασία έχει το έως πού εγώ θα αντέξω...

ΖΩΗ

κάθε άνθρωπος το κολύμπι του,

τη φυγή προς τον ορίζοντα

με επιστροφή αναπόφευκτη.

εκεί στις μικροκροκάλες, στην αμμουδιά.

εκεί θα γυρίσει,

εκεί όπου άφησε αφύλακτα

κάτι ρούχα, ένα ρολόι, ένα βίβλιο.

και ω τί ωραίο

να ξαπλώνεις στην άμμο για ξεκούραση!

κάθε άνθρωπος το πιστεύω του.

μοιραία τελειώνει εκεί που ξεκίνησε

κάποτε

εξαιρετικά δυνατός, προς ορίζοντα μακρινό,

νέος, ωραίος, ποθητός...

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΘΙΣΗ

τόλμη!

νειάτα και τόλμη!

ήλιος και νειάτα και τόλμη!

κάνε τη μέρα να κυλάει ατέλειωτος χορός

με τη φωτιά.

τραγούδι λαϊκό, αδρό:

εμείς οι νέοι είμαστε οι πιο δυνατοί!

παραμερίστε.

τόλμη!

νειάτα και τόλμη!

κάψτε!

κάψτε νόμους κι ηθική!

γκρεμίστε τους παλαιούς ναούς!

κηρύξτε αναγέννηση!