Ποίηση

 

ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

 

αχ!

είμαι αιχμάλωτος του νησιού!

αχ, είμαι σκλάβος του νησιού!

ανύποπτος κατέβηκα από το πλοίο,

ανύποπτος ανέβηκα στη Χώρα,

κι ανύποπτα ευτυχισμένος γύρισα το νησί

εδώ κι εκεί.

και τώρα που τα είδα όλα

που κοιτάζω με συγκίνηση τη θάλασσα

και τα ψαράδικα που απομακρύνονται...

τί μου λείπει; τί μου λείπει;

και ψάχνω στο χάρτη άλλα νησιά,

άλλα ερειπωμένα φρούρια

άλλους κυβικούς σχηματισμούς,

όρμους και παραλίες.

μείνε, μου λέει η φίλη.

μείνε εδώ, μου λένε οι φίλοι οι διάφοροι,

φίλοι αυστηρά προσκολλημένοι

στην τελεστία των μυήσεων των νέων του νησιού.

 

και το όχι μου την κάθε νύχτα

στη ζάλη των χαδιών

απαλείφεται…