Το να σπείρεις διχαστικά ζιζάνια, πόσο εύκολο είναι!
Λένε οι μεν - οι Κύπριοι - ότι το κατρακύλισμα των δύο μεγαλύτερων τραπεζών τους ξεκίνησε με το κούρεμα των ελλαδικών ομολογιών κατά 53%.
Κι έχουν δίκιο, βέβαια. Η ξαφνική απώλεια κοντά 5 δις στάθηκε καταλυτική για μια καθοδική πορεία που, φυσικά, είχε κι άλλες αιτίες (κακοδιαχείριση, διαφθορά, διαπλοκή...).
Λένε οι δε - οι Ελληνάρες του κράτους των Αθηνών - ότι φταίνε οι Κύπροι που αγόρασαν τόσο μεγάλο μέρος από το ελλαδικό χρέος, και βρέθηκαν τελικά με... τυπωμένο χαρτί στο χέρι. Κι αν το δούμε από καθαρά τραπεζική άποψη, έχουν δίκιο.
Ας επεκτείνουμε το συλλογισμό.
Φταίνε δηλαδή οι Κύπριοι που θέλησαν να κάνουν μια συντηρητική επένδυση (γενικά τα ομόλογα θεωρούνται μια εξασφαλισμένη τοπθέτηση), αγοράζοντας ομόλογα του πάλαι ποτέ Εθνικού Κέντρου;
Μήπως αυτό το Εθνικό Κέντρο έπρεπε να είχε καλύψει τότε (τρόπος πάντοτε υπάρχει) τη ζημιά των 5 δις που επωμίστηκε η Κύπρος; Στην Αθήνα, μετά το κούρεμα του 53%, πανηγύριζαν για το ξαλάφρωμα του χρέους κατά 100 δις και βάλε. Τα 5 δις για την Κύπρο θα ήταν το πρόβλημα;
Κι έτσι βγαίνουν πάλι στον αφρό οι παλαιές αιτιάσεις ότι οι μεν παρασύρουν τους δε σε κινήσεις βλαπτικές για τον ενιαίο Ελληνισμό... Ότι η Αθήνα εγκαταλείπει στα δύσκολα (αν δεν "πουλάει") την Κύπρο, ή ότι οι Κύπριοι δεν πολυνοιάζονται για την Ελλάδα.
Μέχρι πότε θα πέφτει μακριά η Κύπρος;
Αν τα δύο κράτη είχαν, εξαρχής, από κοινού αντιμετωπίσει, από κοινού διαπραγματευτεί με την ΕΕ, θα ήμασταν στα σημερινά χάλια;
Διαίρει και βασίλευε...
No comments:
Post a Comment