Μαγκάλι...

Είναι τραγικό να χάνονται νέοι άνθρωποι επειδή δεν πρόλαβαν να μάθουν πώς να επιβιώνουν στο κρύο σε πρωτόγονες συνθήκες οικονομικής κατάπτωσης.

Είναι τραγικό, οι γονείς αυτών των νέων ανθρώπων να μην πρόλαβαν να πουν στα παιδιά τους, που θα φεύγαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά για να σπουδάσουν, πώς να προφυλαχτούν από κινδύνους άλλων εποχών. Πού να φανταστούν ότι τα σπήλαια και οι σκηνές σε λίγο θα είναι πιο ασφαλή από τα σπίτια μας.

Είναι τραγικό, οι περισσότεροι νέοι να μην μπορούν να σπουδάσουν στον τόπο τους, να αναγκάζονται οι νησιώτες να εγκατασταθούν πρόχειρα στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, και οι Θεσσαλοί και Μακεδόνες στην Κρήτη, κι αλλού, και η οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών με διπλά νοίκια και διπλά νοικοκυριά να θεωρείται σαν κάτι αναπότρεπτο.

Είναι τραγικό, ένα κράτος που χτίζει κι εξοπλίζει αφειδώς φυλακές, να μην μπορεί (να μη θέλει...) να χτίσει κατάλληλες φοιτητικές εστίες σε πανεπιστημιουπόλεις που δεν επιτρέπουν ακόμα, στη σύγχρονη εποχή μας, τη διασπορά πανεπιστημιακών εδρών.

Είναι τραγικό ότι το προχτεσινό συμβάν στη Λάρισα προλύ γρήγορα θα ξεχαστεί. Θα μπει στην ιστορία σαν στατιστικό στοιχείο - ίσως ούτε αυτό...

Και τραγικότερο, ότι το κοπάδι που είμαστε, παρά τα παχιά λόγια σε ατομικό επίπεδο, στην παρέα, δεν εννοεί, δεν εννοεί να αλλάξει την πειθήνια συμπεριφορά του δούλου που άπραγα περιμένει, περιμένει...

Έως πότε ;