Ταινίες ζόφου

Πολλές ταινίες αστυνομικές ή ταινίες τρόμου, αμερικανικής κατά κανόνα παραγωγής, που προβάλλονται τακτικότατα στην τηλεόρασή «μας», και ενώ είναι έγχρωμες, κινούνται από την αρχή ως το τέλος σε υποτονικά γριζοπράσινα, με μπόλικη σκιά σε αντικείμενα και ανθρώπους. Ήλιος πουθενά, ούτε καν φυσιολογική συννεφιά. Υποθέσεις της νύχτας, όπου ακόμα και στα γραφεία και στα σπίτια δείχνουν να κάνουν ακραία οικονομία στο φωτισμό! Μερικά κεριά θα έριχναν περισσότερο φως…

Κακή χρήση της «υποβλητικότητας»; Μπορεί. Αλλά τί πρότυπα αφήνουν αυτές οι ταινίες – και σειρές – στους θεατές, και, κυρίως, στα παιδιά μας; Κάθε λαός είναι ελεύθερος να ζει στο σκοτάδι ή στο ημίφως που προτιμάει. Στους Έλληνες, όμως, γιατί τους «προσφέρουν» αφειδώς ταινίες και σειρές που, καί σαν υπόθεση, καί σαν περιβάλλον, έρχονται σε αντίθεση με τη δική μας καθημερινότητα, τα δικά μας ήθη, το δικό μας φωτεινό περιβάλλον;

Και καλά οι ξένες παραγωγές. Τελευταία εμφανίστηκαν και ελληνικές παραγωγές με όμοια "υπόχρωμη έγχρωμη" συνταγή – ακόμα και σε σειρές όπου η υπόθεση δεν έχει καμιά σχέση με φόνους, αναζητήσεις, βία, πιστολίδι, κλπ…

Ζόφος, το νέο ιδανικό της παγκοσμιοποίησης;