Κακώς κείμενα (10) – ξένη μουσική, ξένο τραγούδι

Δεν μιλάμε για τουρκικές σειρές – τόσο δημοφιλείς στις μέρες μας, μιλάμε για τις ελληνικές σειρές, ελληνικές παραγωγές. Και με αφέλεια ρωτάω: γιατί «επενδύονται» με ξένη μουσική, με ξένα (αγγλικά) τραγούδία;

Για τη μουσική, πολλοί θα αναφωνήσουν: η μουσική δεν γνωρίζει σύνορα, δεν εκφράζεται με γλώσσα. Σύμφωνοι. Αλλά γιατί να πληρώνουμε δικαιώματα σε ξένους συνθέτες;

Για το ξενόγλωσσο τραγούδι είναι εντελώς ξεκάθαρα τα πράγματα: και δικαιώματα σε ξένους πληρώνουμε, και ξένη γλώσσα ακούμε σε ελληνική σειρά, στην αρχή, στο τέλος, στη μέση ελληνικών διαλόγων, στο βάθος (!)

Κι αυτό σε μια χώρα που κατόρθωσε να διαφυλάξει γνήσια μουσική παράδοση αιώνων, που καμαρώνει (;) μεγάλους συνθέτες, που διαθέτει απίθανη ποικιλία τραγουδιών και μουσικών εκφράσεων.

Το ξένο είναι πιο γλυκό; Ή, και εδώ, όπως αλλού, κάποιο κρυφό ανώτερο συμφέρον;