Κακώς κείμενα (8) – κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση

Αρκετά κανάλια βάζουν, τις πρωινές ώρες κυρίως, αλλά όχι μόνο, «παιδικές» σειρές κινούμενων σχεδίων.

Οι παιδοψυχολόγοι ρωτήθηκαν άραγε για την καταλληλότητα των ταινιών; Τρυφερές ηλικίες τις παρακολουθούν και, με ορισμένες εξαιρέσεις, τί βλέπουν τα αθώα παιδικά μάτια;

Ήρωες τερατόμορφοι, που ο ένας εξοντώνει τον άλλον.

Επιστημονική φαντασία πέρα από κάθε όριο, πάλι με ήρωες και αντιήρωες.

Μάγοι κια μάγισσες που ξεχύνουν όλη την κακία τους σε αθώους.

Ιστοριούλες με καλούς και κακούς (για προετοιμασία στην κοινωνία όπου θα ζήσουν;)

Βασανιστήρια (ολοταχώς πίσω στο Μεσαίωνα).

Απεικονίσεις άκρως σεξιστικές (προετοιμασία για ταραγμένη εφηβεία...)

Ο μοναχιικός ήρωας που όλα τα καταφέρνει, όλους τους νικάει.

Όπλα όλων των ειδών.

Αγωνία, βία, μάχες, εξαπάτηση, δίψα για εξουσία (για μελλοντικούς πολιτικούς, μήπως;)

Ανορθόδοξα «οικογενειακά» σχήματα (από ορφανά, άλλο τίποτα...)

Όσοι παρακολουθούν τις σειρές θα βρουν κι άλλα άνθη του κακού.

Να υποθέσουμε ότι στο περιβόητο συμβούλιο που σαν ανεξάρτητη αρχή «παρακολουθεί» τις εκπομπές, δεν υπάρχει ένας παιδοψυχολόγος, ένας παιδαγωγός; Δεν εξηγείται αλλιώς η αδράνεια μπροστά στο ψυχικό δηλητήριο που χύνεται καθημερινά στις παιδικές ψυχές μέσα από την τηλεόραση.

Κι ο εύκολος αντίλογος: φταίνε οι γονείς!