Επέτειος Πολυτεχνείου

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 
κοντά σαράντα χρόνια!
και η Αθήνα ξαναζεί για ένα απόγευμα
με αφηρημένα γέλια
το θυμό εκείνης της νύχτας.
 
κοντά σαράντα χρόνια!
μάθαμε να ξεχνάμε πως η δική μας ανοχή
σκότωσε εφήβους μαθητές, σκότωσε
τόσους άλλους.
είναι η σημερινή πορεία αναγνώριση της δειλίας μας,
τότε που μερικοί νέοι άνοιξαν την πληγή,
γνωρίζοντας πως με τα λόγια τ’ άγια της λευτεριάς
αίμα θα ρέει, και ίσως αίμα πολύ,
και ίσως το αίμα του διπλανού…
ποιό παλικάρι νοιαζόταν για τον εαυτό του
εκείνη την ώρα;
 
έτσι κι όσοι έπεσαν από σφαίρα αδερφού...
 
και σήμερα μας λευτέρωσαν δέκα δρόμους της Αθήνας
για πανελλήνια πορεία.
το Πολυτεχνείο μεγάλωσε
μεγαλώνει, οδηγεί!
για ένα απόγευμα κυριαρχεί.
ένα απόγευμα ξεχνάμε την ανοχή μας
στην πόλη του Αρμοδίου και του Αριστογείτονος.

Επ ευκαιρία της επετείου των γεγονότων του Πολυτεχνείου, της εξέγερσης εκείνης που με αίμα άνοιξε το δρόμο για την τελευταία πράξη του δράματος της επταετίας, παραθέτω ξανά ένα από τα ποιήματα που αναφέρονται στις μαύρες εκείνες μέρες.

Ποίημα επίκαιρο όσο ποτέ!