Κακώς κείμενα (4) – ξενόγλωσσα τρώμε, ξενόγλωσσα ντυνόμαστε

... αλλά και ξενόγλωσσα πίνουμε! Καφέδες όλων των ειδών, όλων των αρωμάτων. Οι διάφοροι τρόποι παρασκευής ήρθαν από το εξωτερικό, εκτός από το... φραπέ (γαλλική λέξη) που καθιερώθηκε ερήμην μας ενώ ήταν Έλληνας εκείνος που το χτύπησε πρώτη φορά.

Το να δίνουμε ξένη ονομασία σε ποτά ή εδέσματα που παρασκευάζονται με χαρακτηριστικό τρόπο, καμιά αντίρρηση. Τουρκικά και ιταλικά τα περισσότερα καθημερινά μας πιάτα. Αλλά τα βασικά υλικά, οι τροφές, παραμένουν συνήθως ελληνικές.

Τα ταχυφαγεία, τα κέντρα γρήγορου φαγητού, έχουν προφανώς διαφορετική άποψη. Εκεί πρέπει να ξέρουμε και να μιλάμε αγγλικά (συνήθως).

Εκεί το κοτόπουλο γίνεται chicken, το ψάρι fish, η κοινή τηγανιτή πατάτα fries, και πάει λέγοντας...

Και δεν κάνουν πάντοτε τον κόπο να τα... μεταφράσουν για τους... ιθαγενείς.

Γιά φαγητά/τροφές που δεν έχουν το αντίστοιχό τους στα ελληνικά, το να χρησιμοποιούν ξένους όρους για ευκολία, δεν είναι και απευκταίο.

Αλλά μανία το κοτόπουλο να το λένε chicken, και το ψάρι fish ! Υπάρχει λόγος;

Και περνάμε στα εμπορικά κέντρα, που, άγνωστο γιατί, πρέπει να τα λέμε πια mall – και εμφανίζονται με ξεκάθαρη ξένη ονομασία: Attica, River West, Metro Mall, Factory Outlet, κλπ.

Αρχίζω από τους τίτλους των καταστημάτων εκεί μέσα – 95% ξενόγλωσσα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά (τα γερμανικά λείπουν παντελώς, πώς κι έτσι;).

Για τις γαλλικές επιγραφές, στοίχημα ότι ούτε ένα 10% των Ελλήνων μπορεί να τις προφέρει σωστά ούτε φυσικά να τις θυμάται καλά καλά. Δεν άκουσαν αυτοί οι έξυπνοι (;) καταστηματάρχες ότι βασική αρχή της διαφήμισης είναι να απευθύνεσαι στη γλώσσα της δυνητικής πελατείας σου;

Αλλά ούτε τη λέξη «εκπτώσεις» καταδέχονται πια. Παντού soldes και sales, δίπλα στα bargains.

Μέσα στα καταστήματα – κι αφήνω κατά μέρος τα σήματα κατατεθέντα που δεν αλλάζουν και δεν μεταφράζονται – οι κατατοπιστικές (;) επιγραφές είναι πολλές φορές ξενόγλωσσες. Ειδικά στα καταστήματα ενδυμάτων, δεν ξέρω από ποιά στρεβλή ξενομανία ορμώμενα, οι περισσότερες περιγραφές τμημάτων (για ηλικία, μεγέθη, είδος) είναι ξενόγλωσσες. Και δεν αναφέρομαι σε λέξεις της μόδας, αλλά σε βασικές ελληνικές λέξεις: το κορίτσι εκεί γίνεται girls, το αγόρι boys, η ηλικία age, οι γυναίκες women, οι άνδρες men – λες και ξαφνικά έπεσε λεξοπενία στις πολύ βασικές έννοιες.

Δοκιμάζουμε σε fitting rooms και πληρώνουμε στο cashier, ή παρεμφερή.

Αρχοντοχωριατισμός στο έπακρο, θα πουν μερικοί.

Ή... εφαρμόζεται έντεχνα από κάποια αφανή κέντρα μια στρατηγική αφελληνισμού;