Ημέρα ποίησης

Για την αυριανή ημέρα της ποίησης, ποιο ποίημα να αναρτήσω;
Η να έγραφα κάτι καινούργιο, κάτι στοχαστικό;
Το παρακάτω ποίημα σκοπό έχει να συγκινήσει. Συνοψίζει με λόγο πολύ απλό αυτό που κάθε νέος άνθρωπος - κάθε νέος πατέρας - προσδοκά, όχι τόσο από το ίδιο το μικρό ακόμα παιδί του, όσο από την εξέλιξη των πραγμάτων στον κόσμο...
Δεν λείπει και η μορφή της μητέρας από το στίχο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

 
για το μικρό μου γιο
φιλοδοξία έχω μιά:
να υπερβαίνει τις προσδοκίες μου όλες,
να μ’ επισκιάζει σε όλα
και να μου δίνει πάντα τις αναλαμπές
των ανεπανάληπτων και τρελών δικών μου χρόνων
με τα νειάτα του.
 
του μικρού γιου μου
εύχομαι τύχη αγαθή, μοναδικές στιγμές να ζήσει.
κι αν είναι να χαλάσει για χάρη του
ο παλαιός μας κόσμος όλος, ας είναι:
θα το ξαναχτίσει όπως θέλει εκείνος.
 
από το μικρό μου γιο γυρεύω
ένα χαμόγελο, μόνο ένα χαμόγελο
- όλα τα άλλα είναι περίπλοκα πολύ,
ας μην του γίνουν βάρος –
κάθε πρωί ένα χαμόγελό του θάναι το παν,
ένα χαμόγελο
σαν της μητέρας του…