10 October 2014

Ζωοφιλία... η νεόκοπη αξία του πολιτισμού της υποκρισίας.

Στην Ισπανία θανατώθηκε σκυλί (συντροφιάς) για το οποίο υπήρξε υποψία ότι  θα μπορούσε να είναι φορέας του ιού Ebola.
Και κλάάάμα οι κυρίες!
(Μέχρι και διαδηλώσεις έγιναν, και συγκρούσεις με την αστυνομία, για να αποτρέψουν τη θανάτωση...).

Εδώ στην Ελλαδούλα μας μαθαίνουμε ότι αποβίωσε ο "Λουκάνικος", ένα σκυλί που συμμετείχε σε πορείες/διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Δημοσιότητα, άλλο πράμα! Σε "σοβαρά" έντυπα, παρακαλώ! Εδώ δεν μιλάμε για ευθανασία, αλλά για αθανασία... Το εγκώμιο του σκύλου.


Βασικά (εδώ ταιριάζει το επίρρημα) ακολουθώ δίαιτα χορτοφαγίας. Εκτιμώ όμως πολύ τα γαλακτοκομικά προϊόντα διατροφής και νιώθω  ευγνωμοσύνη προς αγελάδες, κατσίκες, πρόβατα που φροντίζουν, άθελά τους, για σημαντικό μέρος των καθημερινών αναγκών μου σε πρωτεϊνες (κυρίως).

Πολύ μικρός, με έριξε κάτω ένα μεγάλο σκυλί. Έτσι μου έλεγε η μητέρα μου - εγώ δεν το θυμάμαι καν. Πάντως, κάτι μου άφησε αυτό το περιστατικό. Από ένστικτο αποφεύγω τα σκυλιά. Όσο εκφραστική κι αν είναι μια σκυλίσια μουσούδα, προτιμώ να κρατάω αποστάσεις. Αλάργα...

Σκέφτομαι τους λεγόμενους ζωόφιλους, που νοιάζονται αποκλειστικά, άλλοι για σκυλιά και γάτες, άλλοι γενικότερα για κατοικίδια - ο Σήφης στην Κρήτη, κάποτε θα ήταν ένα μικρό, άκακο κατοικίδιο. Μεγάλωσε, έγινε επικίνδυνο, εγκαταλείφτηκε. Και τώρα ξοδεύονται δημόσια κονδύλια, όχι ευκαταφρόνητα ποσά σε αμοιβές για ειδικούς και μή, για να πιαστεί ζωντανό και να μεταφερθεί σε ζωολογικό κήπο.

... Την ίδια ώρα που σφάζονται χιλιάδες και χιλιάδες ζώα που έχουν την ατυχία να έχουν εύγευστη σάρκα. Την ίδια ώρα που χιλιάδες κυνηγοί σκοτώνουν νόμιμα ό,τι κινείται στους αγρούς. Την ίδια ώρα που τα αλιευμένα ψάρια πεθαίνουν (ή πρέπει να πω: ψοφάνε) μαρτυρικά από ασφυξία.

Τόσο απλά: η ζωοφίλια εξαντλείται σε λίγα είδη "συντροφιάς" που δεν τρώγονται. Πέραν αυτού, το στομάχι μας ορίζει ποιά ζώα ζούν, ποιά πεθαίνουν... Ένα λιθαράκι στον πολιτισμό της υποκρισίας.



7 comments:

  1. Ποτέ δεν κατανόησα πως είναι δυνατόν κάποιος που θέλει να καλείται ζωόφιλος, βασανίζει έτσι τα ζώα στερώντας τους το φυσικό τους περιβάλλον. Αναγκάζοντάς τα να ζουν στερημένα από την φύση και τις χαρές που μόνο αυτή μπορεί να τους προσφέρει. Με άλλα λόγια γιατί θέλει τόσο διακαώς να τα κάνει σαν τα μούτρα του. Μεταμορφώνοντάς τα σε παιχνιδάκια, διακοσμητικά αντικείμενα και αξεσουάρ επίδειξης. Τους βλέπεις να τα τραβολογάνε στους δρόμους των πόλεων και δεν ξέρω ποιος είναι για λύπηση. Το ζώο ή ο κάτοχός του. Πραγματικά δεν ξέρω. Και να νομίζει ότι κάτι κάνει, ότι περνιέται για ξεχωριστός, σύγχρονος και σπουδαίος!! Τι να πεις. Άσε που οι πλειοψηφία όλων αυτών έχει μια εμμονή που καταλήγει σε κατάσταση απόλυτα παθολογική και άκρως επείγουσα προς εξέταση από τους ειδικούς γιατρούς...

    Η χορτοφαγία είναι αποδεκτή μόνο σαν ένας τρόπος υγιεινής διατροφής. Τίποτα περισσότερο. Αφού η χορτοφαγία είναι μια χαρά θεωρία. Όχι πράξη. Εφάρμοσε χορτοφαγία σε ένα οικοδόμο ή έναν σκληρά εργαζόμενο και θα δεις τα αποτελέσματα... Εξάλλου οτιδήποτε χρησιμοποιούνται για τροφή από τον άνθρωπο αποκόπτεται βίαια από τη Φύση. Όλα τα φυσικά προϊόντα δεν προορίζονται από τη Φύση για τροφή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος τα εκμεταλλεύεται. Απόλυτα. Με πιο όμως σκεπτικό ένας χορτοφάγος τρώει το χταποδάκι και όχι το... χοιρινό; Ή με πιο σκεπτικό το ξερίζωμα ενός ραδικιού δεν είναι το ίδιο επώδυνο και φονικό με τη θανάτωση ενός ζώου για την παρασκευή τροφής; Γιατί θεωρείται δεδομένο ότι τα φυτά δεν έχουν ψυχή; Άλλα μας λέει ο Αριστοτέλης...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όσο και να μας προκαλεί αμηχανία, αυτό το "ο θάνατός σου η ζωή μου" είναι ο καθοριστικός οδηγός επιβίωσης. Η συμβίωση έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Κάθε στιγμή κάτι σκοτώνουμε για να επιβιώνουμε, από μικρόβιο ή κουνούπι έως μοσχάρι, από φύλλο τσαγιού εως καρπούζι. Χώρια οι σκοτωμοί μεταξύ ανθρώπων για επέκταση ζωτικού χώρου. Τουλάχιστο στη συμβίωση να λείπει η προώθηση κίβδηλων ή ασήμαντων αξιών. Μη θες να λέγεσαι μαχητικός ζωόφιλος όταν το ενδιαφέρον σου περιορίζεται σε λίγα θηλαστικά, τα κατοικίδια που δεν τρώγονται...
      Ξενούδης

      Delete
  2. Εν μέρει δίκιο.. σκέφτομαι πως να πεις στον κινέζο π.χ. να μην τρώει σκύλο ενώ τρώει το κρέας αυτό χρόοοονια και ζαμάνια προτού υπάρξει φιλοζωϊκή συνείδηση;; Ό,τι κατατάξαμε εμείς σε λίστες μη βρώσιμων ζώων, για αυτούς μπορεί να ανήκουν στα βρώσιμα.. δεν ξέρω, είναι πολύπλοκο το θέμα..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Άγγιξες τον πυρήνα του θέματος: η φιλοζωική δραστηριότητα φαίνεται να είναι ένα σχετικά πρόσφατο κοινωνικό φαινόμενο. Δεν βρίσκουμε γενικευμένες καταστάσεις πραγματικής αδυναμίας προς σκύλους και γάτες σε παλιότερες εποχές.
      Ξενούδης

      Delete
  3. Πληροφοριακα, στην Αμερικη δεν σκοτωσαν τον σκυλο της νοσοκομας που τωρα ειναι αρωστη στο Τεξας, σε αντιθεση με την Ισπανια οπου σκοτωσαν το σκυλο της νοσοκομας.
    Νομιζω οτι ο ορισμος του τι ειναι ζωοφιλια-ζωοφιλος ειναι κατι το υποκειμενικο για τον καθενα μας.
    Οπως επισης τι ειναι θρησκεια-θρησκος ειναι υποκειμενικο για τον καθενα μας.
    Οι πιο πολλοι βλεπουμε τα πραγματα απο διαφορετικη σκοπια.
    Ομως νομιζω οτι υπαρχει πολυ μεγαλη διαφορα μεταξυ του να σκοτωνεις ενα ζωο για να το χρησιμοποιησεις ως τροφη και του να βασανιζεις ή να σκοτωνεις ζωα χωρις κανενα απολυτως λογο.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν εισάγουμε στους παραδεκτούς γλωσσικούς ορισμούς μια υποκειμενική σχετικότητα, δυσκολεύουμε τη χρήση της γλώσσας. Αν δεν συμφωνούμε σε σταθερές έννοιες, πώς θα συνεννοόμαστε; Οι περισσότεροι "ζωόφιλοι" είναι απλώς ΚΥΝΟΦΙΛΟΙ. Μην πειράξεις το σκύλο τους, που γαυγίζει ενοχλητικά και μπορεί και δαγκώνει. Για το άκακο αρνί, ή το άκακο μοσχαράκι, δεν τους καίγεται καρφάκι όταν το σφάξεις... Το λοιπόν: ζωόφιλοι ή κυνόφιλοι ;
      Ξενούδης

      Delete
  4. Ως γνωστον οι ανθρωποι σε κατασταση απιστευτης αναγκης εχουν καταναλωσει μεχρι και ανθρωπινη σαρκα για να ζησουν. Να ηταν μονο το ακακο μοσχαρακι...
    Τελικα μηπως ειχε δικιο αυτος που ειπε... "ο χειροτερος ιός πανω στη γη ειναι ο ανθρωπος, αυτος θα καταστρεψει τα παντα";

    ReplyDelete