Νοσοκομείο "Αττικό(ν)" - (1)

Τυχαίνει κι αυτό.
Τις τελευταίες μέρες χρειάστηκε να πηγαίνω τακτικά, σαν επισκέπτης, σ' ένα από τα πιο σύγχρονα νοσοκομεία της Αθήνας, και με αφορμή τα πολλά πηγαινέλα σκέφτηκα να αφιερώσω μια ανάρτηση, όχι τόσο στο ίδιο το μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα, όσο στις... δυσκολίες πρόσβασης που παρουσιάζει. Ας ξεκινήσουμε μια μικρή εικονογραφημένη ξενάγηση:

Βρισκόμαστε λοιπόν στο Χαϊδάρι, στη λεωφόρο Αθηνών-Κορίνθου, λίγο πιο πάνω από τον κόμβο Παλατάκι, σχεδόν απέναντι από το Δημοτικό Κολυμβητήριο. Από δω ξεκινάει μια μεγαλοπρεπής λεωφόρος (με πολύ πράσινο και προστατευμένα πεζοδρόμια που δεν επιτρέπουν στάθμευση οχημάτων, δηλαδή άνετα πεζοδρόμια πραγματικά για πεζούς). Σύμφωνα με τις πινακίδες, αυτή η λεωφόρος θα μας οδηγήσει στο νοσοκομείο "Αττικό(ν)".

Στα 300μ περίπου η λεωφόρος καταλήγει σε τρίστρατο. Δύο δρόμοι αριστερά, πάντα με ωραία πεζοδρόμια, οδηγούν στα δύο στρατόπεδα του Χαϊδαρίου - πολλοί από μας θα έχουν θετικές ή αρνητικές αναμνήσεις από κει. Αλλά, ας προχωρήσουμε δεξιά στον τρίτο δρόμο.

Μπα; Στα 50μ σταματάνε τα πεζοδρόμια και στις δύο πλευρές του δρόμου. Αλλά φαρδύ το οδόστρωμα κι άδειο, μπορούμε να περπατήσουμε και στην άσφαλτο. Το νοσοκομείο δεν απέχει και πολύ...

Εδώ υπάρχει σπίτι κι επανεμφανίζεται το πεζοδρόμιο. Για πόσο λίγο όμως! Αρχίζουν και πυκνώνουν την τάξη τους τα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Να δοκιμάσουμε να περπατήσουμε στην άλλη πλευρά του δρόμου;

Περνάμε την κεντρική νησίδα με τις αγριάδες, ελπίζοντας πως θα περπατήσουμε πιο άνετα απέναντι.
Φρούδες ελπίδες...

Αυτή είναι η κατάσταση του αριστερού "πεζοδρομίου". Η πύλη του νοσοκομείου είναι λίγο πιο πάνω, αριστερά. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του πεζού που προχωράει μέσα από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα; Σ΄αυτό το σημείο πάντα πολλά, πάρα πολλά τα αυτοκίνητα... Καλύτερα να περπατήσουμε στο χωμάτινο πεζοδρόμιο-μονοπάτι. Στενό αλλά ασφαλές.

Ποιος δεν αγαπάει το πράσινο; Όλοι το θέλουμε, αλλά σ' αυτό το σημείο; Ούτε παιδικό καροτσάκι δεν περνάει! Ελάτε βρε παιδιά!

Ευτυχώς, υπάρχουν μερικά καταστήματα απέναντι, με λίγο-πολύ κανονικό πεζοδρόμιο! Λίγη υπομονή, η πύλη του νοσοκομείου είναι κοντά πια...

Αυτή είναι η εικόνα του "πεζοδρομίου" λίγα μέτρα από την είσοδο του νοσοκομείο. Επισημαίνω πως δύο μέρες συνέχεια το μέρος ήταν αδιάβατο γιατί είχε ξεχειλίσει ο κάδος (αμέσως πίσω από το στύλο). Αναγκαστικά περπατούσαμε πάλι στην άσφαλτο. Φραγμένο εντελώς το μονοπάτι. Δύο... αυτοκίνητα παρακάτω βρίσκεται η στάση του λεωφορείου.

Αναπνεύσαμε! Περάσαμε την πύλη, μπήκαμε στον αύλειο χώρο του νοσοκομείου. Παντού ευρυχωρία, ευταξία, καθαριότητα.

Και παραμένει η απορία: όταν χτίστηκε αυτό το νοσοκομείο, κανένας, μα κανένας δεν σκέφτηκε τα πεζοδρόμια; Σωστή η παρατήρηση ότι ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο (ή το ταξί, ή το λεωφορείο) για να έρχεται εδώ. Όταν όμως πρέπει να αφήσεις το αυτοκίνητο μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, πάλι θα περπατήσεις στα σημεία που περιγράψαμε. Αλήθεια, υπό βροχή, τί γίνεται;

Πολεοδομικά γραφεία υπάρχουν. Πολεοδόμοι;