Πάσχα εκρήξεων

Πάει κι αυτό το Πάσχα.
Λίγο ουδέτερο, άοσμο, καθαρό, χωρίς πολλή κίνηση (με εξαίρεση κάποια συμφόρηση σε ορισμένους δρόμους στην επιστροφή).
Ψήσιμο με λιακάδα και ελληνική (παραδοσιακή) μουσική.
Η Ανάσταση χωρίς πολλά-πολλά σε μη τουριστικά μέρη. Ήταν πολύ ψυχρή η βραδιά κι αρκετοί σίγουρα θα προτίμησαν τη θαλπωρή των σκεπασμάτων. Αλλού όμως, στη Σαντορίνη, στη Χίο, όσοι πήγαν στις εκκλησίες ανταμείφτηκαν. Εκεί μόνο κανονιές έλειπαν. Από αναστάσιμο θόρυβο, άπιαστη η ώρα!
Κροτίδες, βεγγαλικά, βομβίδια, αυτοσχέδιοι μικροπύραυλοι. Α! και μπαλωθιές!
Ολόκληρο οπλοστάσιο εν δράσει...  Προετοιμασμένο εβδομάδες, μήνες πριν, με επιτελικά σχέδια επιλογής εκτόξευσης και στόχων, και με την καλόβολη ανοχή της πολιτείας.

Πώς και δεν συνεννοούνται οι ευτυχείς κάτοχοι αυτών των... όπλων να σημαδεύουν ένα συγκεκριμένο στόχο λίγο έξω από τα καθιερωμένα προαύλια των εκκλησιών; Να στοχεύουν όλοι πχ προς Ηρώδου Αττικού μεριά, όπου το Μέγαρο Μαξίμου που τόσο μας ταλαιπωρεί, χρόνια τώρα. Να κάνουν κι ένα καλό! Όνειρο πρώιμου καλοκαιριού...

Καθόλου χριστιανικοί στοχασμοί, θα μου πείτε, μέρες που ήταν και πέρασαν.
Νά και το πρόβλημα: οι λίγες μέρες ξενοιασιάς πέρασαν. Όλοι ξανά στο ζυγό...