Εργασιακά ή... τραπεζιτικά ;

Η εμμονή της τρόϊκας και η παράλληλη αλλά ταυτόσημη εμμονή της "κυβέρνησης" για την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν οδηγούν σε δημοσιονομική εξυγίανση, ούτε βοηθάνε στην ταχύτερη ή ομαλότερη εξόφληση του χρέους μας.  

Ποιοί ωφελούνται από τα μειωμένα δικαιώματα των εργαζομένων;

Οι πρόσφατες συγχωνεύσεις τραπεζών και η γενική αναδιάταξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα φέρουν απολύσεις. Κι αυτές οι απολύσεις, για να είναι όσο γίνεται πιο αποδοτικές πρέπει να συνοδεύονται από όσο γίνεται μικρότερες αποζημιώσεις.

Μικρότερες αποζημιώσεις και λιγότερα δικαιώματα λοιπόν για τους εργαζόμενους, το ζητούμενο για τους τραπεζίτες. Και μην ξεχνάμε ότι οι τραπεζίτες είναι οι χαϊδεμένοι επιχειρηματίες της ΕΕ (εσένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σου έδωσαν τίποτα για ανακεφαλαιοποίηση;)

Και να ήταν μόνο οι τραπεζίτες.

Πόσοι μεγαλοεργοδότες δεν ονειρεύονται αποδέσμευση από "παλαιό υπέρβαρο υλικό" (οι εργαζόμενοι έγιναν ύλικό, σκέτοι αριθμοί) κι αντικατάσταση με νέο ελαφρύ υλικό που θα δέχεται να εργάζεται υπό καθεστώς μειωμένης προστασίας και με τον κατώτατο μισθό; Ελάτε τώρα! Εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, αν ήσουνα επιχειρηματίας δεν θα προσπαθούσες να επωφεληθείς από τη μοναδική αυτή συγκυρία: μια τρόϊκα να τα κατεδαφίζει όλα και μια πειθήνια κυβέρνηση να απειλεί με πείνα το λαό (!) αν δεν περάσουν τα μέτρα...

Εδώ μπαίνουν και λίγα κροκοδείλια δάκρυα.