Αποφράδα μέρα

Με αφορμή την αυριανή αποφράδα ημερομηνία... 
Τρία ποιήματα για τη χαμένη Κωνσταντινούπολη. Κοινό στοιχείο η ελπίδα. Πολύ ισχνή, ακαθόριστη, στο πρώτο ποίημα. Συνυφασμένη με μια επιτόπου περιήγηση και σκέψεις για τη ματαιότητα των εξάρσεων στο δεύτερο ποίημα. Ενώ στο τρίτο ποίημα, παρασυρόμενοι από τον ενθουσιασμό του φίλου πρόσφυγα, η ελπίδα φτάνει σχεδόν σε βεβαιότητα και βλέπουμε να σημάνει η ώρα η ποθητή! 

Στίχοι λίγο άνισοι, αλλά αυτούς βρήκα στο απόθεμα... 

ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Αγιά Σοφιά

ορθοδοξία

τρούλος-μήνυμα στα ουράνια

πως δεν έφτασε ακόμα

το πλήρωμα του χρόνου. 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

μια στάλα ελπίδα

μια στάλα θαλασσόνερο

μια γωνιά στον ήλιο

και μια ελιά.

οι παλαιές φιλοδοξίες έγιναν πολύ ανθρώπινες.

δεν θα μπούμε στην Πόλη σαν θριαμβευτές.

ταπεινή περιήγηση μάς επιφυλάσσεται

- μελαγχολία -

στην Πύλη του Ρωμανού,

προσκύνημα

στην αφ’ υψηλού Αγιά Σοφιά,

σε συνοικίες Ελλήνων

όπου σπάνια πια τα ελληνικά των αυτοκρατόρων.

συγκατάβαση καλοσυνάτη ο άλλοτε εχθρός.

αλλά το ρήμαγμα ψυχών δεν επουλώνεται,

η άπτερη νίκη δραπέτευσε.

αν και,

μια σταγόνα, μια σταγόνα ελπίδα...

ΣΕ ΦΙΛΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑ

κι αυτή είναι η μεγάλη σου νίκη:

ότι, στην Ακρόπολη ανεβαίνοντας,

της ομορφιάς προσκυνητής,

το νου μου σε θεία αγάλματα,

ξαφνικά μια χαρούμενη φωνή γυρεύω

απέναντι στο άλσος, ή πέρα.

τη δική σου φωνή, αισιόδοξη, ζωντανή,

για να σου πω, χαρούμενή μου ευχή:

και του χρόνου στην Πόλη! 

Συνεργασίες...

Στα δύο τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι όποιο κόμμα συνεργάζεται με τη δεξιά του Σαμαρά, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ΚΑΙΓΕΤΑΙ !
Πιο "γρουσούζης" ο Σαμαράς από το Μητσοτάκη;
Κι όμως:

Ο ΛΑΟΣ (λέγε με Καρατζαφέρη) για λίγους μήνες ένιωθε τη μέθη της συμμετοχής στην εξουσία. Στις βουλευτικές εκλογές του 2012 δεν μπήκε στη βουλή. Στις ευρωεκλογές του 2014 δεν βγάζει ευρωβουλευτή.

Η ΔΗΜΑΡ συγκυβέρνησε για ένα διάστημα. Διαπίστωσε - μάλλον αργά - ότι είναι προτιμότερη μια χλιαρή έστω αντιπολίτευση και καταποντίστηκε στις ευρωεκλογές. Ένα πουλάκι μού ψιθυρίζει πως δεν ξαναβλέπει βουλευτικά έδρανα.

Το ΠΑΣΟΚ (φέουδο πια του Βενιζέλου) χάνει στις ευρωεκλογές κάπου 40% των ψήφων που μπόρεσε με κόπο να συγκεντρώσει στις βουλευτικές του 2012. Χρειάστηκε να περάσει από λιοτρίβι για να αποσπάσει ένα 8% - που το εμφανίζει σαν επιτυχία αξιοσημείωτη, συγκρινόμενη με τις πολύ απαισιόδοξες προεκλογικές δημοσκοπήσεις.

Αλλά και η παραδοσιακή ΝΔ με το Σαμαρά επικεφαλής, ποτέ στο παρελθόν δεν έπεσε τόσο χαμηλά.
Όντως, πιο γρουσούζης ο Σαμαράς από το Μητσοτάκη!
Πού να το φανταζόταν ο... μακαρίτης Παύλος Μπακογιάννης ότι...
(η συνέχεια ζωντανά στην κομματική ολιγοκρατία που λέγεται Ελλάδα).
 

Σκέψεις σύρριζα κομμένες...

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός στην πολιτική διαλεκτική για να διαπιστώνει πως ο προεκλογικός λόγος - αλλά και γενικότερα ο πολιτικός λόγος - της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρκετά απέχει από επικεντρωμένη αρτιότητα κι ενιαίο ύφος.

Να μην τους απασχολεί άραγε ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ νιώθει πως θα βγει κερδισμένος από τις ευρωεκλογές, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Γιατί:

Αν κερδίζει ένα σεβαστό προβάδισμα έναντι των "κυβερνητικών" εταίρων, μπορεί να προσδοκά μια βαθμιαία διάλυση της λεγόμενης "κυβερνητικής" πλειοψηφίας. Η απώλεια της δεδηλωμένης θα οδηγήσει στην πτώση της "κυβέρνησης" και πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

Αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών εμφανίζει ισορροπία ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, ή και μερική διάψευση των προσδοκιών του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πιθανό η "κυβέρνηση", με τη γνωστή αλαζονεία κι αναλγησία, να προχωρήσει σε παραπέρα μέτρα λιτότητας, οπότε πολύ γρήγορα θα φανεί για άλλη μια φορά η αναποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης πολιτικής. Ζημιά λοιπόν ξανά στην αξιοπιστία των κυβερνητικών εξαγγελιών. Φθορά στην εύθραυστη πλειοψηφία. Αποσκιρτήσεις, παραιτήσεις, εκλογές. Σε βραδύτερο ρυθμό αυτή η εξέλιξη.

Για τις βουλευτικές εκλογές τώρα, σκεφτείτε ένα μείγμα κομμάτων που θα περιλαμβάνει ποτάμια και Χρυσή Αυγή (θεωρώ απίθανο να χαρακτηριστεί εγκληματική οργάνωση με δικαστική απόφαση). Η παραδοσιακή Δεξιά με άνεση εξακολουθεί να στήνει εφεδρικά ερείσματα. Συμφέροντα είναι αυτά...

 

της Μητέρας...

Γιορτή της Μητέρας.
Χαρά μέσα στο σπίτι όταν τα παιδιά, πολλές φορές με ελάχιστα υλικά μέσα, προσπαθούν να δείξουν ότι σήμερα γιορτάζει η μητέρα.
Μελαγχολική η στιγμή για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, γιατί η μητέρα έχει φύγει από κοντά τους.
Για τη μητέρα μου - που ήταν εξαιρετική - έγραψα μόνο ένα ποίημα.
Μόνο ένα ποίημα, κι αυτό με κάπως έμμεσο εκφραστικό λόγο, δένοντας χώρα καταγωγής με τη θύμηση της μάνας. Δείτε:

ΒΟΡΡΑΣ

 
υπάρχει μια χώρα
υπάρχει μια πόλη
υπάρχει μια θύμηση…
 
λόγια τόσο απαλά,
ξένα ονόματα.
ένας ουρανός ανοιχτός
που ηρεμεί τους αγριεμένους νέους
με το γκρίζο, κρύο του χρώμα
- πώς δεν μέθυσα στο άσπρο φως εδώ;
 
υπάρχει μια πόλη
με ήσυχες, τακτοποιημένες συνοικίες.
τα παιδιά είναι λίγα, δεν ακούς φωνές.
 
θύμηση μη σβήσεις ποτέ!
 
υπάρχει μια μάνα.


Να σημειώσω ακόμα ότι, εκτός από μια εξαιρετική μητέρα, είχα και μια εξαιρετική σε όλα πεθερά ! Δύο μητέρες, λοιπόν, τιμώ σήμερα.

Eurovision...

Τι να πούμε για το τραγουδάκι που βραβεύτηκε στο διαγωνισμό Eurovision 2014...
Πολλή φασαρία για το τίποτα. Μελωδία ανύπαρκτη. Αν το είχε "εκτελέσει" πχ καμιά άχαρη χονδρή θα κατέληγε στα πολύ κάτω του πίνακα με χαριστικές πολιτικές ψήφους και μόνο.
Ο τραγουδιστής ; Αν είχε σκοπό να προωθήσει με την εμφάνισή του τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, αρνητικό το αποτέλεσμα φαντάζομαι. Ποιος γονιός θα του έδινε ευχαρίστως την κόρη (ή το γιο) ;
Η ευρωπαϊκή βιομηχανία του θεάματος εκτροχιάζεται. Σημείο των καιρών. Από μια τέτοια κένου περιεχομένου μεταμφιεσμένη Ευρώπη δεν μπορούμε να ελπίζουμε τίποτα...
 

Τρία σε ένα !

Μία μόνο πορτοκαλιά στολίζει τον κήπο μας.
Από εσπεριδοειδή υπάρχουν ακόμα: μια ψηλή και πάντα πρόθυμη λεμονιά και μια φραπιά, με λίγους αλλά πολλές φορές ογκώδεις καρπούς - ό,τι πρέπει για γλυκά κουταλιού. Άλλα δένδρα είναι 4 ελιές, μια λεμονιά, μια αμυγδαλιά, ένας φοίνικας, κι ένα πεύκο 15 μέτρων που η μεγάλη του κώμη είναι απλωμένη αριστερά και δεξιά.

Η φωτογραφία δείχνει ένα μέρος της πορτοκαλιάς που βρίσκεται κοντά στην πλαϊνή είσοδο.
Απορία: σ' ένα δένδρο - που δεν είναι και ιδιαίτερα αναπτυγμένο - πώς γίνεται και την ίδια στιγμή θαυμάζουμε τα τρία στάδια της ανθοφορίας και καρποφορίας ;
Τα πορτοκάλια, όψιμο είδος, όπου νάναι έτοιμα για ανάλωση.
Ελάχιστα πιο πάνω τα νέα μπουμπούκια - οι καρποί, αν όλα πάνε καλά, του επόμενου χειμώνα.
Και στη μέση, αργοπορημένο, ένα λευκό άνθος. Θα προκόψει ;

Μάιος μήνας. Θυμόμαστε και παρατηρούμε το ζωντανό φυτικό κόσμο γύρω μας...